တန္ဖိုးထားတတ္ပါေစ

ရွင့္ကို  က်မေက်းဇူးတင္တယ္ ကိုေလးရယ္လို႔  က်မ  ပါးစပ္ေလးက  ခပ္ဖြဖြ  တိုးတုိးေလး  တစ္ေယာက္တည္း  ေျပာေနမိတယ္။ 

အတိတ္ဆီသို႔  ျပန္ေတြးမိေလေတာ့  ... အင္ ... ဘာလိုလိုနဲ႔  ဒီေန႔ဆို  ရွင္နဲ႔က်မ  လမ္းခြဲခဲ့တာ  (၉)ႏွစ္ တိတိျပည့္ခဲ့ျပီဘဲ။ က်မမွတ္တမ္းေလးကို  ျပန္လွန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒီေန႔ဟာ  ရွင္က်မကို  မေျပာမဆို  တစ္ေယာက္တည္းထားခဲ့တာ (၉) ႏွစ္တိတိ  ျပည့္တဲ့ေန႔ေလးဘဲ။  အတိတ္ဆိုတာ ျပန္ေတာင္းတတိုင္း  မရမွန္း  က်မသိေပမဲ့  တစ္ခါတစ္ခါ  အဲဒီအတိတ္က  အေၾကာင္းေတြကဘဲ  က်မရင္ကို သတိရစိတ္ေတြ  ျဖစ္ေပၚေစပါတယ္။

.....  ကိုေလးနဲ႔  က်မဟာ  ဟုိးငယ္စဥ္အတည္းက  အတူၾကီးျပင္းလာျပီး  အရင္းႏွီးဆံုးမိတ္ေဆြ  အိမ္နီးခ်င္းေတြေပါ့။  အရြယ္ေတြလည္းေရာက္လာေတာ့  သူငယ္ခ်င္းအဆင့္ အရင္းႏွီးဆံုးမိတ္ေဆြ  အဆင့္ေတြေက်ာ္ျပီး  ခ်စ္သူေတြျဖစ္လာခဲ့တယ္။

သူငယ္ခ်င္းရဲ႕  ဘဝမွာတုန္းကလည္း  ကိုေလးကက်မကို  အလိုလိုက္ခဲ့တယ္။ သီးခံတယ္။ ခြင့္လႊတ္တယ္။ စိတ္ရွည္တယ္။ အနစ္နာခံတယ္။ က်မကို  အျမဲဦးစားေပးတယ္။ အေလးထားတယ္။ ဒါေလးေတြနဲ႔  က်မ  အျမဲေပ်ာ္ခဲ့တယ္။ ဒါေတြကလည္း  သူငယ္ခ်င္း ဘဝမွာတုန္းကေတာ့  ေပ်ာ္စရာဆိုေပမဲ့  ခ်စ္သူဘဝလည္းေရာက္ေရာ  ဒါေတြဟာ  ၾကားခံနယ္ေတြထဲက ညွိႏိွဳင္းရတဲ့  ကိစၥေတြျဖစ္လာခဲ့တယ္။ 

ကိုေလးဘက္ကလည္း  ခ်စ္သူျဖစ္ျပီးမွ  ေပးဆပ္ျခင္းမွာ  ယုတ္ေလွ်ာ့သြားမွဳ႕  မရွိခဲ့ပါဘူး။ ဘာဆိုဘာမွ  မေျပာင္းလဲခဲ့ေပမဲ့  က်မ ရဲ႕  အတၱေတြက  ပိုၾကီးထြားလာတယ္။ ကိုေလး က်မကိုခ်စ္ေနတာဘဲ  က်မမွလႊဲရင္  သူတစ္ျခား  မိန္းခေလးကို  မခ်စ္ဖူးဆိုတာ  က်မ  ရဲ႕မာနအေတြးေတြေပါ့။ ငါ  ဆိုတဲ့စိတ္ေတြနဲ႔  ကိုေလး  သီးခံ  ခြင့္လႊတ္  စိတ္ရွည္ အနစ္နာခံေတြကို  က်မ အျမဲလို   ဥပကၡာထား  အႏိုင္ယူခဲ့တယ္။  ကိုေလး  ရဲ႕  ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြကို  နားလည္ခဲ့ေပမဲ့  တန္ဖိုးမထားခဲ့ဘူး။

ဒီလိုနဲ႔  က်မတို႔ရဲ႕  ခ်စ္ခရီးလမ္းမွာ  ငိုေၾကြးမွဳ႕  ေၾကကြဲမွဳ႕  မာနေတြနဲ႔ေလွ်ာက္လာခဲ့တာ  ပန္းတိုင္မေရာက္ခင္ဘဲ  ကိုေလး  က်မကို  ရက္စက္စြာထားခဲ့တယ္။ ကိုေလး  က်မကိုဘာမွအသိမေပးဘဲ  တိုင္းတစ္ပါးကို  ထြက္သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္  က်မ ဘယ္လိုဘဲ  ကိုေလးအေၾကာင္းစံုစမ္းခဲ့ပါေစ  သတင္း အတိုအထြာ  အစေလးေတာင္  မရမရခဲ့ေတာ့ဘူး။ ကိုေလး ထြက္သြားတာ  ဘယ္သူမွမသိလိုက္ဘူး။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ  ရင္ဖြင့္မေျပာခဲ့သလို  ႏွဳတ္မဆက္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့  က်မ  ကိုေလးအေပၚ အရမ္းစိတ္နာခဲ့တယ္။ တကယ္ေတာ့   ကိုေလးက  က်မကို  စိတ္နာရမွာလား  က်မက  ကိုေလးကိုစိတ္နာရ မွာလားဆိုတာ  အေမး ၂ ခုပါ ။

က်မကို  ထားခဲ့ရမလားဆိုျပီးေတာ့ေပါ့။ ငယ္ရြယ္ေသးတဲ့ အခ်ိန္မို႔  က်မရဲ႕  မာနေတြက  မေလွ်ာ့ေသး။ ကိုေလးကိုသာ  အျပစ္တင္စကား  ဆိုမိတယ္။ ဒီလိုနဲ႔  အခ်ိန္သာ  တစ္ေရြ႕ေရြ႕ေျပာင္း  ေန႔ရက္  ရာသီ  အလီလီေျပာင္းလာခဲ့ေပမဲ့  က်မ  ကိုေလးသတင္း  စံုစမ္းခဲ့ေပမဲ့  သတင္း  အစအနေလးေတာင္  မရခဲ့ပါဘူး။  ဒီလိုနဲ႔  ေမ့ေမ့ေေပ်ာက္ေပ်ာက္  ေနလာခဲ့တာ  ႏွစ္ေတြအေတာ္ၾကာလာခဲ့တယ္။

က်မလည္း  တစ္ႏွစ္ေျပာင္းေလ  အသက္ တစ္ႏွစ္ၾကီးလာျပီမုိ႔  ဘဝမွာ  ျဖစ္ခ်င္တာေတြ  ျဖစ္သင့္တာေတြ  လုပ္ခ်င္တာေတြ  လုပ္သင့္တာေတြ  တန္ဖိုးထားရမွာေတြ  အေလးမထားသင့္တာေတြ  တေျဖးေျဖး  ခြဲျခားနားလည္လာတယ္။ လူေပါင္းစံုနဲ႔  ေပါင္းသင္းတတ္လာတယ္။ ဘဝမ်ိဳးစံုကို  ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရတယ္။ 

ဒီလို  လူေပါင္းစံုနဲ႔  ဆက္ဆံခဲ့ရေတာ့မွာဘဲ  က်မကိုယ္တိုင္  ငုိခဲ့ရဖူးတဲ့ည  မလုပ္သင့္တာလုပ္မိလို႔  ဆံုးရွံဳးျခင္းေတြသာရရွိခဲ့တဲ့  ေနာင္တ  တန္ဖိုုးထားရမွာေတြ  တန္ဖိုးမသိေတာ့  လက္လႊတ္ဆံုးရွံဳးခဲ့ရတဲ့  ဘဝ  ေတြကိုေသခ်ာ  နားလည္သေဘာေပါက္   ခဲ့ရတယ္။

ဒီလိုခ်ိန္ေရာက္ေတာ့မွ  က်မ  အသိက  ေနာက္က်ခဲ့ျပီ။ (ကိုေလး  က်မ အေပၚ  အႏြံတာခံ   ခ်စ္ခဲ့တာကို  က်မ  မိုက္မဲစြာ  ဥပကၡာျပဳျပီး  ကိုေလး  ေမတၱာ  ေစတနာ  အၾကင္နာေတြကို  တန္ဖိုးမဲ့ေစခဲ့တယ္။ ခုေတာ့  က်မ  ...  တန္ဖိုးထားရမဲ့  အရာေတြကို  တန္ဖိုးထားတတ္လာခ်ိန္မွာေတာ့  အရမ္းေႏွာင္းခဲ့ျပီ။

မႏွစ္က  သၾကၤန္မွာ  မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ  ကိုေလးနဲ႔  ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း  တစ္ေက်ာင္းမွာ  ျပန္ဆံုခဲ့တယ္. ဒါေပမဲ့  ကိုေလးက  ဟိုးတစ္ခ်ိန္က  က်မ  ခ်စ္သူ  ကိုေလးမဟုတ္ေတာ့တာ  ေသခ်ာတယ္။ ဘာလို႔လဲဆုိေတာ့  အရင္ကလို  တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ေတာ့ဘူး။  ကိုေလး  ဘဝအတြက္  လက္တြဲေဖာ္အျဖစ္  ဆိုးအတူ အေကာင္းအတူ  ရပ္တည္လာခဲ့တဲ့  မေဟသီေလးလည္း  ပါလာတယ္။ ေဘးနားမွာလည္း  ခ်စ္စရာ  သမီးၾကီးရယ္  သားငယ္ေလးရယ္။ မိသားစုေတြ  ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကလိုက္တာ။ သူတို႔မိသားစုေလးကို  ၾကည့္ျပီး  က်မ  ပါးျမင္မွာ  မ်က္ရည္က်ခ်င္ေပမဲ့  အသိစိတ္က  ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းထဲဝယ္လို႔  ႏိွဳးေဆာ္လာေတာ့  က်မ  ပီတိေတြနဲ႔အတူ  ခံစားမွဳ႕ေတြကို  မ်ိဳသိပ္လိုက္တယ္။

ကိုေလးတို႔  မိသားစုကို   က်မ  သြားႏွဳတ္ဆက္လိုက္တယ္။ ေနေကာင္းတယ္ေနာ္  ကိုေလးဆိုေတာ့  ကိုေလးကလည္း  ေနေကာင္းက်န္းမာပါေၾကာင္း   ျပန္ေျပာျပီးျပံဳးခ်ိဳစြာ  ႏွဳတ္ဆက္ရင္း  ေဘးနားက  ကိုေလး  မေဟသီ ( ညိဳညိဳ)နဲ႔လည္း  မိတ္ဆက္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ကိုေလးကလည္း  က်မ  ကို  (မိဆိုး)  နင္အရင္တိုင္းဘဲ  လားဆိုေတာ့  က်မ  အသာေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ပါတယ္။ က်မ ေခါင္းညိတ္ျပတာက  က်မ  အရင္လိုဘဲ  တစ္ေယာက္တည္းဆိုတာကို   ႏွဳတ္နဲ႔မဖြင့္ေျပာ  ဝံ့ေတာ့တာမို႔  ေခါင္းညိတ္ျပခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့  က်မ  ေခါင္းညိတ္ျပတဲ့  အဓိပၸါယ္ကို  ကိုေလး  ဘယ္လို  ေကာက္ခ်က္ခ်မယ္ဆိုတာ  က်မ   မသိခဲ့ပါ။ ကိုေလး   က်မကို  အရင္လိုဘဲလားလို႔  ေမးတဲ့ေမးခြန္းဟာ  က်မရဲ႕ အက်င့္စရိုက္ေတြကို  ေမးတာလား  က်မ  ဘဝမွာ  အိမ္ဦးနတ္အုပ္စိုးမွဳ႕မရွိေသးတာကို  သိခ်င္တာလား။ က်မ  ေဝခြဲမတတ္ပါ။

က်မတို႔  စကားရပ္ေျပာေနတုန္း  သားငယ္က  ကိုေလးအနားေျပးလာျပီး ေဖေဖ  သား  ရွဴးရွဴးေပါက္ခ်င္တယ္လို႔  ေျပာလာလို႔  ကိုေလးမွာ  ျပာယာခတ္ျပီး  အေျပးလႊားနဲ႔  က်မကို  လွမ္းေအာ္  ႏွဳတ္ဆက္လိုက္တဲ့  စကားက  (မိဆိုး) ေရ   တစ္ေယာက္တည္း  မေနေတာ့နဲ႔  နင္လည္း အသက္ၾကီးလာျပီတဲ့။ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔  အရြယ္လြန္ေနျပီတဲ့။ ငါတို႔မိသားစုေလးလို  ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့  မိသားစု ဘဝေလးကို  ၾကိဳးစားဖန္တီးပါတဲ့။ ဒါေပမဲ့  အရာရာတိုင္းအေပၚ  တန္ဖိုးထားတတ္ေအာင္လည္း  ၾကိဳးစားပါလို႔  ေျပာခဲ့တယ္။

ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကအျပန္   ဆရာေတာ္  ေဟာေျပာဆံုးမတဲ့  တရားေတြနဲ႔  ၾကည္ႏူး  ခြန္အားျဖစ္ခဲ့ရသလို  ကိုေလးေျပာတဲ့စကား  တစ္ခြန္းကို  က်မ  ရင္ထဲ  ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ (( အရာရာတိုင္းအေပၚ  တန္ဖိုးတတ္ေအာင္  ၾကိဳးစားပါ))တဲ့။

အေသခ်ာဆံုးေပါ့။ တကယ္ေတာ့  တန္ဖိုးရွိတဲ့  အိမ္ဦးနတ္ဆိုတဲ့  ကိုေလးကို  က်မက  အရင္ဆံုး  ၾကံဳဆံုခင္မင္  ခ်စ္ခြင့္ရသူပါ။ ဒါေပမဲ့  တန္ဖိုးရွိတဲ့  အိမ္ဦးနတ္ျဖစ္လာမဲ့  ကိုေလးကို  က်မ  တန္ဖိုးမဲ့ေအာင္  လုပ္ခဲ့တဲ့အျပင္  တစ္ျခားလူပိုင္ဆိုင္လိုက္တဲ့အထိ  က်မ  မုိက္မဲစြာျပဳခဲ့တယ္။ 

ကိုေလး  က်မကို  ထားသြားတုန္းကေတာ့  က်မ  ကိုေလးကို  နာက်ည္းမုန္းတီး  အျပစ္ျမင္မိေပမဲ့  ခုခ်ိန္မွာေတာ့  က်မ  အမွားေတြကို  ျပန္လည္ေဝခြဲတတ္ခဲ့ပါျပီ။ က်မ  ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့  တန္ဖိုးရွိတဲ့  ခ်စ္သူနဲ႔ေဝးျပီး  ခုလို  က်မ  တစ္ေယာက္တည္း  လက္မဲ့ဘဝျဖစ္ေအာင္  ဘယ္သူမွ  ဖန္တီးေပးခဲ့တာ  မဟုတ္ပါဘူး။ က်မကိုယ္တိုင္  ေရးခဲ့တဲ့ဇာတ္  က်မကိုယ္တိုင္ ဖန္တီးသူေပါ့။

(၉)ႏွစ္ဆိုတဲ့  ေဝးကြာမွဳ႕အခ်ိန္ေလးမွာ  ကိုေလးမွာေတာ့ ခ်စ္စဖြယ္မိသားစုေလး  ဖန္တီးႏိုင္ခဲ့ေပမဲ့  က်မမွာေတာ့  တစ္ေယာက္ဆို  တစ္ေယာက္တည္းပါဘဲ။

စာဖတ္သူမ်ားလည္း   ( မိမိခ်စ္သူ ဆီမွျဖစ္ေစ ) ( မိတ္ေဆြတစ္ဦးတစ္ေယာက္  ဆီမွျဖစ္ေစ ) အေလးထားမွဳ႕  ဂရုစုိက္မွဳ  အနစ္နာခံမွဳ  သီးခံမွဳ႕  အလိုလိုက္မွဳ႕  ခြင့္လႊတ္မွဳ႕  စိတ္ရွည္မွဳ႕ေတြနဲ႔  ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့   ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ  လႊမ္းမိုးမွဳ႕ရထားခ်ိန္မွာ  (တစ္ဖက္သူ၏   ေမတၱာကို)  နားလည္  ခံစားေပးပါ။ ( ဥပကၡာ ) မျပဳမိရန္  အထူးသတိျပဳပါ။

ေလာကမွာ  ကိုယ္တန္ဖိုးအထားရဆံုးဆိုေသာ  သက္မဲ့ပစၥည္းမ်ား  ဆံုးရွံဳးသြားတာ  အစားျပန္လည္  ဝယ္ယူလို႔ရေပမဲ့  (ကိုယ္တန္ဖိုးအထားရဆံုး  သက္ရွိပစၥည္း  ဆံုးရွံဳးသြားသည္ျဖစ္ေစ - မိတ္ေဆြေကာင္း-  ဆံုးရွံဳးခဲ့လွ်င္  အစားထိုး  ျပန္လည္ဝယ္ယူလို႔မရတာကုိ  မလႊဲမေသ  သတိျပဳေစခ်င္ပါတယ္။

ခ်စ္ေသာ  ေမာင္ငယ္  ညီမငယ္ေလးမ်ား  ကိုကို  မမ  မ်ားႏွင့္  စာဖတ္သူမ်ားအားလံုးလည္း  မိမိခ်စ္သူအေပၚတြင္ျဖစ္ေစ   မိတ္ေဆြေကာင္းအေပၚတြင္ျဖစ္ေစ  သက္ဆိုင္သူ မသက္ဆိုင္သူမ်ား  အားလံုးအေပၚ (တန္ဖိုးထား  အေလးထား ဆက္ဆံတတ္ၾကပါေစ)လို႔  ေစတနာ သတိေပးရင္း ဘဝအေမာေတြ ေျပႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။ 

စာဖတ္သူမ်ားကို  အစဥ္ေလးစား

ခ်စ္ခင္လွ်က္

အလြမ္းျမိဳ႕