ေဆာင္းေလ

 တဝုန္းဝုန္းထဲ  အသံေတြၾကားေနရတယ္။

ဘာသံေတြပါလိမ့္။ မ်က္လံုးကိုဖြင့္

ေသခ်ာနားစြင့္ခဲ့တယ္။

ထိုင္ေနတဲ့ အလင္းေရာင္ေအာက္မွာ

အျပင္က အေမွာင္ၾကီး ၾကီးစိုးလာတယ္။

ေသခ်ာ ထရပ္ၾကည့္လိုက္တယ္။

မေန႔က ဒီေလာက္  မေအးပါဘူး

ဒီေန႔ ေနမ်ားမေကာင္းလို႔လား

အတြင္းဓါတ္ခံက  ေအးေနတာလို႔

ေတြးေနမိတယ္။

မဟုတ္ဖူး ...မဟုတ္ဖူး...

အသံလာရာၾကည့္လိုက္တယ္

ျပတင္းကိုဖြင့္  နားကိုစြင့္လိုက္ေတာ့

တဝုန္းဝုန္းနဲ႔ ၾကားေနရတဲ့အသံေတြက

သစ္ပင္ေတြ  ယိမ့္ႏြဲ႔   ျပတင္းတံခါးေတြလွဳပ္ခါ 

လွိဳင္းလံုးၾကီးအသံမ်ိဳးနဲ႔  ေဆာင္းဝင္လာတဲ့

ေလတိုက္သံ

မ်က္စိကိုဖြင့္  ျပတင္းကိုၾကည့္ေတာ့

စိုးမိုးလာတဲ့ အေမွာင္ ဘာရယ္ေၾကာင့္လဲေပါ့။

အေရာင္ေတြ  ညိဳက်သြားေလာက္ေအာင္

အံုးမွိဳင္းရယ္  ေမွာင္ခဲ့တယ္။ 

ေသခ်ာတာတစ္ခုက  ေဆာင္းဦးသက္ေသေပါ့။

အခန္းထဲက အပူစက္ရယ္ အပူရွိန္ က်သြားတာလား

အျပင္က  အေအးဓါတ္လြန္ကဲတာလား

ေသခ်ာ ေျပးၾကည့္လိုက္ေတာ့

ေအာ္....ဘာလိုလိုနဲ႔  မၾကာခင္မွာ

မနက္ခင္းမွာ လမ္းကေဖြးေဖြး

ညေနခင္းမွာ လမ္းေမွာင္ေမွာင္

ဂံုနီစြတ္ထားတဲ့  ရုပ္ေတြနဲ႔

ေခါင္းတစ္လံုးသာေဖာ္

တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္မျမင္

ႏွဳတ္ဆက္ဖို႔အေရးထက္  အခ်မ္း မပိုဖို႔အေရး ကာကြယ္ေပး

မွံဳဝါးဝါးနဲ႔  ျဖစ္သန္းရမဲ့  အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့မွာကိုး။။။။။

မွတ္ခ်က္။ ဒီေန႔မနက္ အိပ္ယာႏိုးေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အျပင္ပါတ္ဝန္းက်င္းကို  ေငးၾကည့္မိရင္း ေရးျဖစ္သြားတဲ့  ကဗ်ာေလးပါ။ အမိျမန္မာျပည္က မိလြမ္းတို႔  ေတာရြာမွာဆို  ဒီလိုေလတိုက္ပံုမ်ိဳးနဲ႔  ရွိသမွ်  သရက္ပင္က  သရက္သီးေတြ  ေၾကြေနေလာက္ျပီ။ သူထက္ငွာ  အျပိဳင္လုေကာက္ရင္းေပါ့။

စာဖတ္သူမ်ား ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။

စာဖတ္သူမ်ားကို အစဥ္ေလးစား ခ်စ္ခင္လွ်က္

အလြမ္းျမိဳ႕ေလး