လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္အေထြေထြျဖစ္ရပ္ အေတြးစုမ်ား

သီတင္းကြ်တ္သြားျပီမို႔  အလြမ္းရဲ႕ ဘေလာ့ကေနဘဲ    ရင္းႏွီးကြ်မ္းဝင္ေသာ ရဟန္းသံဃာမ်ား ႏွင့္  ဦးဦး  ေဒၚေဒၚ  ကိုကို  မမ မ်ား  စာဖတ္ပရိတ္သတ္မ်ား အားလံုးကို  ကံ၃ပါးနဲ႔  ျပစ္မွားမိေသာ္ လက္စံုမိုးျပီး  ဦးစြာ ပထမ ေတာင္းပန္လိုက္ပါတယ္။

ခုတေလာ   စာလည္းမေရးျဖစ္  စာလည္းမဖတ္ျဖစ္ဘူး။ စိတ္ညစ္စရာေတြ  အပူေတြမ်ားေနတာမို႔  စိတ္ေတြေလးလံ  ေနမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အလြမ္းဘေလာ့ကို  လာလည္ၾကတဲ့  မိတ္ေဆြမ်ား  ခင္မင္ရင္းႏွီးၾကတဲ့ ေမာင္ႏွမမ်ားကို  အျမဲသတိရေနပါတယ္။ အိမ္အလည္မေရာက္ျဖစ္ေပမဲ့  စိတ္ကေတာ့ အျမဲေရာက္ျဖစ္ပါတယ္။  စိတ္ညစ္စရာေလးေတြရွိရင္  တရားေလးနာျဖစ္တယ္။ တရားနာျပီးရင္  စိတ္ေျပေအာင္  အပ်င္းေျပ  ဗမာကားေလးေတြ  ၾကည့္ျဖစ္တယ္။

ရုပ္ရွင္ေလးေတြၾကည့္ျပီး    မဆီမဆိုင္    ေတြးမိတာေတြေလေရးဦးမယ္။  ကိုယ့္တစ္ေယာက္တည္း  အေတြးေပါ့။ ဟိုေရာက္    ဒီေရာက္ေပါ့။   ျမန္မာကားေတြ     ၾကည့္ျပီးတိုင္း  အေတြးေတြ  အျမဲဝင္ျဖစ္တာကေတာ့ ဒို႔ျမန္မာေတြက အတုျမင္ အတတ္သင္  အရမ္းျမန္တယ္။ ေနာက္တစ္ခု   ျမန္တာက  ေကာ္ပီ    ကူးတာျမန္တယ္။ အဲတာကလည္း  ျမန္မာ့အစြမ္းေပလား။

အတုျမင္ အတတ္သင္ဆိုတဲ့ စကားေလးကို  ျမန္မာရုပ္ရွင္ေတြ ကေန က်မ     ေတြးမိတာေလးေတြ     ေရးျပခ်င္တယ္။ ရုပ္ရွင္ကားၾကည့္လိုက္တိုင္း  (၁၀)ကားေလာက္မွာ ( ၈ ) ကားေလာက္က  အဖြဲ႔လိုက္စုမယ္  လူဆိုးေတြက  မ်က္ႏွာဖံုးေတြစြပ္မယ္  ခုတ္မယ္  သတ္မယ္  လုမယ္ တိုက္မယ္ ခိုက္မယ္  ဒုတ္ဓားအျပည့္နဲ႔ ခုတ္မယ္ ရိုက္မယ္။ အိမ္ေတြဝင္တယ္  ရက္ရက္စက္စက္ လူသတ္တယ္  ပစၥည္းယူတယ္  လမ္းေတြမွာလည္း  ကားေတြဖ်က္ဆီးတယ္  ဘာညာအစံုေပါ့။ ဒီလိုမ်ိဳးေပါ့ http://aungthetkhing.blogspot.com/2012/11/blog-post_6933.html ရုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းအရ  ၾကည့္ရေပမဲ့  ျမန္မာျပည္ရဲ႕  စီးပြားေရး  အက်ပ္အတည္းရယ္  အသိပညာဆုတ္ယုတ္မွဳ႕ရယ္ လြပ္လပ္ခြင့္အျပည့္အဝမရမွဳ႕  တန္းတူညီတူ  အခြင့္အေရး  မရရွိမွဳ႕ေတြေၾကာင့္  တစ္ခ်ိဳ႕က  ဒီလိုရုပ္ရွင္ကားေတြကို  အတုယူၾကျပီး လက္ရွိအျပင္မွာ  တိုက္တယ္  ခိုက္တယ္  အဖြဲ႔ေလးစုျပီး  လုယက္တယ္။

ဇာတ္ညႊန္းေရးသူကဘဲ  အျပင္ကအျဖစ္အပ်က္ေတြကို  အေၾကာင္းျပဳေရးထားျပီး  ဒါရိုက္တာက  ဒီလို ဇာတ္ကားမ်ိဳး  ရိုက္သေလာ .....  သို႔တည္းမဟုတ္  ဒီလို ဇာတ္ကားမ်ိဳးကို  ၾကည့္ျပီးမွ  ပရိတ္သတ္က  ရုပ္ရွင္ထဲက ဇာတ္ကြက္ေတြအတုယူျပီး ဒီလိုေတြျဖစ္ေန သေလာ က်မ  ေသခ်ာမသိပါ။ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ့  သတင္းေတြဖတ္လိုက္တိုင္း  အျမဲလိုပါေနတဲ့  အုပ္စုဖြဲ႔  လုယက္ျခင္း   ဂိုဏ္အလိုက္  အႏုၾကမ္းစီးျခင္းေတြ ဖတ္ရပါတယ္။ တာဝန္ရွိသူမ်ားက  မတင္းၾကပ္တာလား ေသခ်ာမကိုင္တြယ္တာလား  ဘာရယ္ေၾကာင့္မသိ  ျမန္မာျပည္မွာ  ဒီလိုသတင္းေတြက  တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔  မရိုးရေအာင္ျဖစ္ေနတယ္။

လူသတ္ဖို႔ဆိုတာ  ေတြးမိယံုနဲ႔  ၾကက္သီးထစရာပါ။ လူမဆိုထားနဲ႔ဦး  အသက္ရွင္ေနတဲ့ သက္ရွိသတၱဝါ  ငါးေလးတစ္ေကာင္ေတာင္  သတ္ဖို႔ေတြးမိယံုနဲ႔တင္  ဝန္ေလးမိစရာပါ။ ကဲ ....  ဒီလင့္ေလး  သြားၾကည့္လိုက္  က်မေတြးတာ မွားလားလို႔ ..  http://aungthetkhing.blogspot.com/2012/11/blog-post_695.html#more  ပစၥည္းလု  လူသတ္တယ္ဆိုတဲ့  သတင္းေတြဖတ္မိတိုင္း  က်မ  ဘာသာတရားဘက္ကို  ေျပးျမင္ေယာင္မိပါတယ္။ လူ႔အသက္တစ္ေခ်ာင္းဆိုတာ  ကယ္ေကာင္းတယ္လို႔ဘဲ ဘုရားေဟာထဲ  ၾကားဖူးတာပါ။ ဒါလည္း  လူအမ်ိဳးမ်ိဳး   စိတ္အေထြေထြေပါ့ေနာ္။

ေနာက္တစ္ခု  ဟုိတစ္ေလာက ဘေလာ့တစ္ခုမွာ နားေထာင္ျပီး ရုပ္သံၾကည့္ျဖစ္တဲ့ သီခ်င္းေလး  တစ္ပုဒ္ပါဘဲ။ ခုတစ္ေလာ  နာမည္ၾကီးေနတဲ့  သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို  ျမန္မာ  ျပန္ဆို  သရုပ္ေဖာ္  တင္ဆက္ထားတယ္။ က်မ  ဒီသီခ်င္းေလး နားေထာင္ၾကည့္တယ္။နားမလည္ပါဘူး။ နဂို ကတည္းက ခပ္တံုးတံုးဆိုေတာ့  အဲေလာက္ၾကီးလည္း က်မကိုယ္  ခ်ီးမြမ္းခန္း မထုတ္ျပခ်င္ဘူး။ အဲဒီသီခ်င္းကို  ခေလးလူၾကီးေတြရဲ႕ ပါစပ္ကေနၾကားေနရတယ္။ ျမန္မာလိုျပန္တာဘာလဲ  ((( အိုကြာ ...ျမန္မာ ...ဂဏၰာန္း  စတိုင္))) ဆိုလားဘဲ   ထဘီၾကီးေတြနဲ႔  လွပ်ိဳျဖဴတစ္ခ်ိဳ႕ ထိုင္ထလုပ္က  ေနတာျမင္ေနတယ္။ သီခ်င္းမွာေရးထားတာေတာ့  အိုပါး  - ျမန္မာ စတိုင္တဲ့ ... က်မ နားထဲမွာေတာ့ ((((အိုကြာ  .. ျမန္မာ  ဂဏၰာန္း စတိုင္ )))) အဲလိုဘဲၾကားမိတယ္။ အင္ ... သီခ်င္းထြက္တာေတာင္  မၾကာေသးဘူး   ျမန္မာက အကူးျမန္တယ္။တစ္ျခား  ဘာေတြကူးတာျမန္လဲေတာ့  က်မ  ေသခ်ာမသိ။ သို႔ေသာ္  ေကာ္ပီကူးဖို႔ဆို  က်မတို႔  ျမန္မာက  ျမန္ဆန္တယ္။ အင္း ...ဒါကလည္း  လူအမ်ိဳးမ်ိဳး  စိတ္အေထြေထြေပါ့ေနာ္.....P.....ဘာမွလည္း  မဆိုင္ဘူး။

ေနာက္  ဆယ္ေက်ာ္သက္လူငယ္ေတြ။ ရုပ္ရွင္ကားထဲၾကည့္လိုက္  ပါတီတက္မယ္  ေရာင္စံုမီးထဲ ကမယ္ ခုန္မယ္ ေပ်ာ္မယ္  မူးမယ္။ အခုေခတ္  အျပင္မွာလည္း  လူငယ္ေလးေတြ  ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား  ဒီလိုေနရာမွာ  ေရာက္ေနတယ္လို႔  က်မ  ျမင္မိတယ္။ လူငယ္တိုင္းေတာ့  မဟုတ္ပါ။ ပရဟိတစိတ္ရွိျပီး  အက်ိဳးရွိတာေလးေတြ  လုပ္တဲ့လူငယ္ေလးေတြလည္း  အမ်ားၾကီးပါ။ သို႔ေသာ္ ဒီလိုလူငယ္ေလးေတြက  ဘဝကို  ေန႔စဥ္ရိုးသားစြာ  ရုန္ကန္ျပီး  ရသမွ်အခ်ိန္ပိုေလးေတြအတြက္  အက်ိဳးျပဳတာမို႔  ဝမ္းသာရပါတယ္။

က်မဆိုလိုျခင္သည္မွာ  မီးေရာင္စံုေအာက္  ေရာက္ေနတဲ့  လူတန္းစား  အမ်ိဳးမ်ိဳးထဲမွာ  ဘဝကို  ေပါ့ပါး စြာျဖတ္သန္းေနရျပီး  အခ်ိန္လည္းပို  ေငြလည္းပိုေနတဲ့  လူငယ္ေလးမ်ားလည္း  ခုလို  ပရဟိတ  အက်ိဳးျပဳလုပ္ငန္းေတြမွာ  စိတ္ပါဝင္စား  ပါဝင္လာမယ္ဆို  ဘယ္ေလာက္မ်ား  ေကာင္းလိုက္မလဲ  က်မေတြးမိတာပါ။ အင္းေလ  လူအမ်ိဳးမ်ိဳး  စိတ္အေထြေထြနဲ႔  ဘဝ  အမ်ိဳးမ်ိဳးေပါ့ေနာ္။

ဒါနဲ႔မဆီမဆိုင္  ေနာက္အေတြးတစ္ခုက  လူတစ္ခ်ိဳ႕က  အသက္ေတြၾကီးလာတဲ့ေပမဲ့  အသိဥာဏ္ေတြ  ၾကီးမလာၾကဘူး။ အသက္ေတြၾကီးလာျပီး  ခေလးအသိေတြျပန္ဝင္လာတာက  မသန္စြမ္းေတာ့တဲ့  လူၾကီးတစ္ခ်ိဳ႕သာ  ျမင္ဖူးပါတယ္။ လူေတြေျပာတဲ့  သငယ္ျပန္ေပါ့။ ခုက  အသက္အရြယ္ၾကီးတဲ့  သူေတြမဟုတ္ဘဲ  လူလတ္ပိုင္းတစ္ခ်ိဳ႕မွာ  အသက္ၾကီးလာနဲ႔အမွ်  အသိဥာဏ္ေလးက  ငယ္ငယ္သြားတယ္။ ခေလးဘဝကအေၾကာင္း  အတိတ္ဘဝက  ျဖစ္ပ်က္တဲ့အေၾကာင္းေတြ ေမ့ပစ္ျပီး  အနာဂါတ္အတြက္  ျပင္ဆင္ရမဲ့အစား  အတိတ္က အေၾကာင္းေတြ  ျပန္လည္တူးဆြ  အက္ေၾကာင္းေတြကို ျပန္လည္ ပံုေဖာ္ျပီး  လွပသာယာေနတဲ့  လက္ရွိဘဝကို  အက်ည္းတန္  အရုပ္ဆိုးေစၾကတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕အတၱ  အသိဥာဏ္ကင္းမဲ့မွဳ႕ေၾကာင့္  မိမိတစ္ဦးတည္းသာမဟုတ္ဘဲ  ပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္  မိမိႏွင့္သက္ဆိုင္သူ  မသက္ဆိုင္သူကိုပါ  မိမိရဲ႕ဆင္ျခင္ဥာဏ္မဲ့မွဳ႕ေၾကာင့္ အက်ည္းတန္မွဳ႕ေတြကို  ကူးစက္ေစပါတယ္။ ဒါကလည္း  လူအမ်ိဳးမ်ိဳး  စိတ္အေထြေထြေပါ့ေနာ္။

စာဖတ္သူမ်ား ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။

စာဖတ္သူမ်ားကို  အစဥ္ေလးစားခ်စ္ခင္လွ်က္

အလြမ္းျမိဳ႕ေလး