ႏွင္းလည္းေပ်ာက္ျပီေႏြဦးေရာက္ျပီေလ။

အန္တီေဒၚမာမာေအးရဲ႕ သီခ်င္းေလးကို သြားသတိရ မိတယ္။ႏွင္းေပ်ာက္တဲ့ ေႏြဦးေရာက္ျပီေလဆိုတာေပါ့။ ဒီသီခ်င္းေလးကို တိုးတိုးေလးဆိုျပီး ဒီဓါတ္ပံုေလးေတြကို ရိုက္ခဲ့ပါတယ္။ က်မ အေအးသိပ္ေၾကာက္တယ္။ ႏွင္းျဖဴျဖဴေလးေတြကိုေတာ့ ခ်စ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏွင္းေတာထဲထြက္ လမ္းေလွ်ာက္ရမွာကို က်မ သိပ္ေၾကာက္တယ္။ ႏွင္းစက်ျပီဆိုကတည္းက ရာသီတစ္ေလွ်ာက္လံုး က်မ အခန္းျပတင္းေပါက္ေလးကေန အျပင္ကို ၾကည့္လိုက္ တိုင္း ႏွင္းေတြျမင္ျပီး စိိတ္ထဲအလိုလို ငိုခ်င္တယ္။

အျပင္မွာ  ေအးျပီးႏွင္းေတြက်တိုင္း  က်မ ေျခလက္ေတြနာသလို  ကိုယ္လံုးမွာ  ေလေျပးတတ္ျပီး  ဟိုနားေယာင္  ဒီနားေယာင္  အျမဲလိုလိုျဖစ္ျပီး  ေလထိုးေလအန္ေသာေၾကာင့္  အေအးနဲ႔ႏွင္းကို  က်မ ခ်စ္ေသာ္လည္း  မၾကံဳခ်င္ပါ။ 

ခုေတာ့  မၾကာခင္ေႏြရာသီေရာက္ေတာ့မွာမို႔  ရာသီဥတု သာယာေနတာျမင္ရေတာ့  က်မ  ေပ်ာ္မိတယ္။ ဒီေန႔လည္း  ကင္မရာခပ္စုတ္စုတ္တစ္လံုးကို  ကလိခ်င္စိတ္နဲ႔  သူငယ္ခ်င္းအိမ္ဘက္  အလည္သြားလည္း  လမ္းမွာ  ေႏြဦးေရာက္ဖို႔  ေနာက္ဆံုးက်တဲ့  ႏွင္းပံုေလးကို  ရိုက္ခဲ့တယ္။ အခုျမင္ရတဲ့ ႏွင္းပံုကေတာ့  ေႏြရာသီကို  ၾကိဳဆိုဖို႔  ေဆာင္ရာသီကို  ႏွဳတ္ဆက္တဲ့  ႏွင္းပံုေလးပါဘဲ။ အိမ္နားက  ခေလးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းရဲ႕  အေနာက္ဖက္ကို  ရိုက္ထားတာပါ။ ဒါေလးက  ခေလးေတြအတြက္  ေဘာလံုးကြင္းေလးပါ။

ကင္မရာေလးကေတာ့  ခပ္စုတ္စုတ္ဘဲ။ ကလိခ်င္စိတ္ေၾကာင့္  ဟိုး အေဝးၾကီးမွာ  ပ်ံသန္းေနတဲ့  ေလယာဥ္ၾကီးကို  လွမ္းရိုက္ထားတာ။ ဒီလို ေလယာဥ္ေတြပ်ံတာျမင္ေတာ့လည္း  မိေဝးဖေဝး က်မတို႔ဘဝမွာေတာ့  အမိေျမကို  ျပန္ခ်င္စိတ္ေတြ  လ်န္းလ်န္းထ ေနေတာ့တာပါဘဲ။

ဒီငွက္ကေလးေတြက  ေႏြဦးကိုၾကိဳဆိုဖို႔  အစည္းေဝးထိုင္ေနၾကတာပါ။ အဟီးးးးးးးးး.သူတို႔ ဘဝမွာလည္း  ေဆာင္းတြင္းႏွင္းက်ခ်ိန္ဆို  တြင္းေအာင္းခိုပုန္းေ  ေနရရွာတာ။ ခုလိုေလးျမင္ရေတာ့  က်မလည္း ေပ်ာ္တယ္။ 

ယခုပံုအားလံုးသည္  အလြမ္းျမိဳ႕၏  ခပ္စုတ္စုတ္  ကင္မရာကို  အေဝးျဖင့္

ရိုက္ၾကည့္စမ္းသပ္ေသာ  ပံုမ်ားသာျဖစ္သည္။

ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္ အပ်င္းေျပၾကည့္ဖို႔ေပါ့။

စာဖတ္သူမ်ားကို အစဥ္ေလးစား

ခ်စ္ခင္လွ်က္

အလြမ္းျမိဳ႕ေလး