ကြ်န္မ၏ အေတြး

အဓိက.က ကုိယ္ပါပဲ

ေစတနာဆိုးႏွင့္
ရင္ဆုိင္တုိးေသာ္လည္း
မိမိဘက္က
ႏွလံုးသြင္းေကာင္းလွ်င္
ကုသိုလ္စိတ္ ျဖစ္၏ ။

...ေစတနာေကာင္းႏွင့္
အေၾကာင္းဆံုသည့္တုိင္
မိမိဘက္က
ႏွလံုးသြင္းညံ့လွ်င္
အကုသိုလ္စိတ္ ျဖစ္၏ ။
ကုသိုလ္-အကုသိုလ္ ဟူသည္
သူတစ္ပါး ေပးသည္မဟုတ္ ။
မိမိကသာ ယူသူျဖစ္ပါ၏ ။

 ေတာရေပ်ာ္ မေလးျငိမ္၏ အဆုိအမိန္႔။။။

စာမေရးတာလည္းၾကာျပီ။ဒီေန႔ေတာ့ ဘာအေၾကာင္းေရးမယ္လို႔ မရည္ရြယ္ထားမိေသာ္လည္း စိတ္ထဲက ထြက္ေပၚလာတဲ့ အေတြးခံစားမွဳေလးကို ေရးခ်လိုက္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ကုသိုလ္/အကုသိုလ္ ဆိုတာ သူတစ္ပါးေပးတာမဟုတ္ ကုိယ္ကယူသူဆိုတဲ့ ဒီစာသားေလးနဲ႔ ပါတ္သက္ျပီး ကြ်န္မရင္ထဲ အေတြးတစ္စတိုး ဝင္ခဲ့တယ္။ဟုတ္ပါတယ္ေလ။ တကယ္ေတာ့ ကုိယ္သာလွ်င္ အဓိကပါ။

ကြ်န္မစဥ္းစားမိတယ္။ ကုသိုလ္စမလုပ္မိခဲ့ရင္ အကုသိုလ္ဆိုတာခ်ည္းေရာ ေနာက္လိုက္ပါႏိုင္ပါ့မလား။ ဟုိးအရင္ ကြ်န္မမမွီလိုက္တဲ့ ေခတ္က ကုသိုလ္နဲ႔ အခုေခတ္ကုသိုလ္ေရာ တူေသးရဲ႕လား ဆိုတာကြ်န္မမသိပါ။ ေသခ်ာတာတစ္ခုက ယၡဳေခတ္မွာ ကုသိုလ္ျပဳခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာင္ အကုသိုလ္က အေနာက္ကေန အလိုလိုလိုက္ပါလာပါတယ္။အဓိက ကပ္ျငိပါလာတဲ့ အကုသိုလ္ကုိသာ ကိုယ္ကမခံယူမိဘို႔ ပါဘဲ။

ကြ်န္မရဲ႕ ခပ္ညံ့ညံ့အေတြးမွာေတာ့ ကုသိုလ္ေနာက္မွာ အကုသိုလ္ပါလာတယ္ဆိုတာက ဒီလိုဆိုလိုပါတယ္။ ကိုယ္ကေစတနာ သန္႔သန္႔နဲ႔ ကုသိုလ္ျပဳလိုက္ရင္ေတာင္ ေဘးနားကမနာလိုသူေတြ ေျပာလာမဲ့ အတင္းအဖ်င္းစကားသံေတြ မၾကားသလိုတစ္မ်ိဳး ၾကားေအာင္တစ္ဖံုနဲ႔ တြတ္ထိုးသံေတြကို ကုိယ္နားမေယာင္ မၾကားေအာင္ေနဘို႔ ပါဘဲ။ အဓိက ေစတနာရွင္ ႏွလံုးသန္႔ခဲ့မယ္ဆို ေရွတိုးမဲ့ခရီးမွာ ရဲရင့္မွန္ကန္ဘို႔ပါဘဲ။ အကုသိုလ္ ျဖစ္ေအာင္ေျပာခဲ့တဲ့ သူေတြနဲ႔စကားေတြ ကိုယ္နားေယာင္ျမင္ၾကားခဲ့မယ္ဆိုရင္ ကုိယ္ေစတနာထား ျပဳခဲ့တဲ့ ကုသိုလ္ဟာလည္း အက်ိဳးယုတ္ေစပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဒီအေပၚက ကဗ်ာေလးနဲ႔ပါတ္သက္ျပီး ကြ်န္မရင္ထဲက ခံစားခ်က္ကိုေရးျခစ္လိုက္မိတယ္။ကိုယ့္ေနာက္ကို ကပ္ျငိလိုက္ပါလာတဲ့ မဟုတ္မမွန္ေျပာဆိုတဲ့ အကုသိုလ္ အသံေတြေၾကာင့္ သင္လက္ရွိျပဳေနေသာ ကုသိုလ္အား အကုသိုလ္ မျဖစ္ေစရန္ လူတိုင္း -ဘာသာတရားခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူတိုင္း- ေမတၱာတရား လက္ကိုင္ထားသူတိုင္း သတိရွိစြာ ေစာင့္ထိန္းၾကပါလို႔ ေမတၱာအရင္းခံ ေစတနာထား ဒီစာေလးခ်ေရးလိုက္တယ္။

ေမတၱာျဖင့္

အလြမ္းျမိဳ႕