Tuesday 20 September 2011

♥♥♥အတိတ္စာမ်က္ႏွာေဟာင္းမ်ားဆီသို႔♥♥♥




ဒီေန႔ သူနဲ႔က်မတကယ္ဘဲ  လမ္းခြဲျဖစ္သြားျပီ။ တကယ္ဘဲ ေဝးကြာသြားျပီဆိုတဲ့အသိတစ္ခ်က္က က်မ ရင္ထဲကိုရိုတ္ခတ္ယံုမက က်မ တစ္ကိုယ္လံုးကိုနာက်င္စြာ တုန္လွဳပ္ေျခာက္ျခားေစခဲ့တယ္။ အဲဒီေန႔က က်မ အတြက္ေတာ့ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်တဲ့ ေန႔တစ္ေန႔ေပါ့။


က်မတို႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ကူးလာတဲ့လူကူးမ်ဥ္းၾကားေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဘက္အျခမ္းမွာ လူႏွစ္ေယာက္ကို လွမ္းျမင္လိုက္ရတယ္။ အဲဒီလူႏွစ္ေယာက္က မွန္လံုစားေသာက္ဆိုင္ထဲကို ဝင္သြားခဲ့ျပီ  ေနာက္ေက်ာျပင္ကေန လွမ္းျမင္ရတာမို႔ က်မ ဒီလူရဲ႕ေဘးနာက က်မေနရာမွာရွိေနတာ ဘယ္သူလဲဆိုတာ ပိုသိခ်င္တာခဲ့တယ္။ က်မ  သူ႔အေပၚထားခဲ့တဲ့  ခ်စ္စိတ္ေတြေၾကာင့္ ရပ္ေနတဲ့ေနရာမွာ အလွဲထိုုးခံရသလို ခံစားမိျပီး က်မ ေရာက္ေနတဲ့ေနရာမွာရပ္မိျပီး  ေတြေဝေနမိတယ္။ က်မ ေဘးနားမွာေတာ့ က်မနဲ႔အတူ သူငယ္ခ်င္း တြယ္တာ  ကရွိေနေတာ့....  က်မလက္ကိုဆြဲျပီး..  မိုး  သြားၾကမယ္ေလ  ဘာရပ္လုပ္ေနတာလဲ  ဒီေနရာမွာ ...ေတာ္ၾကာ.... ရထားေနာက္က်  ေနဦးမယ္လို႔ ေျပာလာေတာ့ က်မ သတိတစ္ခ်က္ျပန္ဝင္လာျပီး တြယ္တာမ်က္ႏွာကိုၾကည့္ျပီး   က်မ  သူ႔ကိုေမးလိုက္မိတယ္။  နင္တကယ္   မျမင္တာလား ငါခံစားရမွာစိုးလို႔ တမင္တကာ နင္မေျပာတာလားဆိုေတာ့ တြယ္တာက နင္ဘာျဖစ္လို႔လဲတဲ့။ ေကာက္ခါငင္ကာ ဘာျဖစ္သြားတာတုန္း  ငါကဘာကိုျမင္ရမွာလဲလို႔  တြယ္တာက  က်မကို ျပန္ေမးလိုက္တယ္။  အဲတာကို  ငါသိခ်င္တယ္ သူငယ္ခ်င္း။ တကယ္ဆို  သူငါ့ကို  မခ်စ္ေတာ့ဘူးဆိုလည္း  ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း  ေျပာေပါ့။ ငါကိုယ္တိုင္က  အခ်စ္ကံေခသူလို႔  ယူဆခံယူျပီး  သူ႔ကိုခြင့္လႊတ္ေပးမွာပါ။  ခုေတာ့......


က်မတြယ္တာကို  ဘာမွမရွင္းျပေတာ့ဘဲ  သူ႔လက္ကိုဆြဲျပီး  ခုနက်မတို႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ကူးလာခဲ့တဲ့ လူကူးမ်ဥ္းေလးဘက္ မ်က္ႏွာျပန္မူလိုက္တယ္။  ျပီးေတာ့ ငါနဲ႔ခဏလိုက္ခဲ့ပါေနာ္လို႔  တြယ္တာကို  က်မ ေတာင္းပန္လိုက္ေတာ့   တြယ္တာက  အျဖစ္အဖ်က္ကို   ရိပ္မိသြားပံုေပၚျပီး  ....နင္ ...သူ႔...  ကိုေတြ႔လိုက္လို႔လားလို႔  က်မ  ကိုျပန္ေမးလာပါတယ္။ က်မလည္း ဟုတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့  ခါတိုင္းလို တစ္ေယာက္ထဲ ေတြ႔တာမဟုတ္ေတာ့ ငါ့ရင္ထဲမီးစထိုးသလို ပူေလာင္ေနတယ္။ နင္တို႔ေတြ႔ခဲ့တုန္းက  ငါ့ကိုဖုန္းဆက္ေျပာတိုင္း  ငါမယံုခဲ့ဘူး။  ငါမယံုခဲ့ေပမဲ့  ငါသူ႔ကိုအျမဲ  ေလ့လာၾကည့္ေနပါတယ္။  ဒီေန႔ေတာ့  ငါကိုယ္တိုင္  ငါ့မ်က္လံုးႏွစ္လံုးနဲ႔  ျမင္ခဲ့ရျပီမို႔  ငါနင္တို႔ကို  ေျပာမွားတာေတြ အတြက္လည္း ေတာင္းပန္ပါတယ္။ အဲတာေတြေနာက္မွ ေျပာၾကမယ္။ အခုငါသိခ်င္တာ.... သူဘာလို႔ငါ့အေပၚ ဒီလို လွည့္စားရက္တာလဲ? ငါ့မွာဘာအျပစ္ေတြရွိလို႔...  ငါ့မိသားစုေတြထဲ  အတင္းတိုးဝင္.....  ငါ့အစ္ကိုေတြနဲ႔  ရင္းႏွီေအာင္မိတ္ဖြဲ႔ခဲ့ အခု အဆင္ေျပေနခဲ့ျပီးမွ သူဘာလို႔ဒီလို လုပ္ရတာလဲဆိုျပီး က်မ တြယ္တာ့ကို  ေျပာလိုက္တယ္။ 


တြယ္တာကလည္း  မဲ့ျပံဳးေလးျပံဳးျပီးက်မကို  နင္အခုဘာလုပ္မလို႔လဲ  ....   သူတို႔ႏွစ္ေယာက္  ဝင္သြားတဲ့ဆိုင္ထဲ လိုက္ဝင္မလို႔လား။ ငါေတာ့ဗိုက္ျပည့္ေနျပီ။ ဘာမွမစားႏိုင္ေတာ့ ဘူးေနာ္လို႔ေျပာလာတယ္။ အေရးထဲ တြယ္တာက ငတ္ၾကီးက်ေနေသးတယ္။ ဒီမွာက ရည္းစားလူလု  အူႏုကြ်ဲခတ္....  ျဖစ္ေနတာေတာင္  သူက....  တစ္ခုခုေျပာလိုက္ျပီဆို စားဘို႔ဘဲ   အျမဲေတြးတတ္တဲ့   သူငယ္ခ်င္းကိုက်မက ေအးပါ  ..  ငါလည္း ဘာမွဝင္မစားပါဘူး။ ခဏေလးေတာ့   ငါသူတို႔စံုတြဲ မ်က္ႏွာေလးကို ျမင္ခ်င္လို႔ပါဆိုျပီးေျပာရင္း မ်ဥ္းၾကားေလးမွာ မီးစိမ္းလာေတာ့   က်မတို႔အျမန္ျဖတ္ကူးရင္း   စားေသာက္ဆိုင္ရွိရာ   တစ္ဖက္ကမ္းကို ေရာက္ရွိခဲ့တယ္။


ဆိုင္ေရွေရာက္ေတာ့ တြယ္တာကက်မကို ဆိုင္ထဲမွာမို႔သတိရွိဘို႔ မွာခ်ိန္မရလိုက္ပါဘူး။ က်မက ျမန္ဆိုသလို ဘယ္လိုလုပ္ အဲဒီဆိုင္ထဲေရာက္သြားမွန္းကို က်မကိုယ္ေတာင္က်မ မသိလိုက္ပါ။ ဆိုင္ထဲေရာက္ေတာ့ က်မသူတို႔ထိုင္တဲ့ ခံုနားကိုအေရာက္သြားလိုက္တယ္။ ခံုေပၚမွာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရယ္ ခြက္တစ္ခြက္ထဲ ပိုက္ႏွစ္ေခ်ာင္းတပ္ထားတဲ့ အေအးတစ္ခြက္ရယ္ ေပါင္မုန္႔အသားညွပ္တစ္ပြဲရယ္နဲ႔  အမ်ိဳးသားကိုင္ ပိုက္ဆံအိတ္ေလးတစ္လံုးရယ္ဘဲ ရွိေနတာ။ က်မအဲဒီစာပြဲေရွ သြားရပ္လိုက္ေတာ့ ထိုင္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးကလည္း ဘာမွမသိရွာေတာ့ က်မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို ေငးၾကည္ေနမိတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတြယ္တာက က်မရွာတဲ့လူကို ဆိုင္ထဲမေတြ႔ေတာ့ က်မကိုဘယ္မွာလဲ နင့္လူ...ဆိုျပီးေမး လာတယ္။ က်မက ဒီဆိုင္ထဲမွာသူ ရွိေနတယ္ဆိုတာ ေသခ်ာတယ္လို႔ က်မတြယ္တာ့ကို ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဒီေကာင္မေလးထိုင္တဲ့ စာပြဲေပၚက ပိုက္ဆံအိတ္က က်မနဲ႔အေတာ္ကို ရင္းႏွီးဖူးသလို ေငြလိုတိုင္း က်မ ေခြ်းနည္းစာနဲ႔စုထားတဲ့   ပိုက္ဆံေလးေတြ   ျဖည့္ထည့္ေပးေနက်မလို႔   က်မသိေနတယ္။ 


သူဒီဆိုင္ထဲမွာဘဲ ရွိေနတယ္ဆိုတာ တြယ္တာကို  ျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့  က်မဘာဆက္လုပ္မလဲဆိုတဲ့ မ်က္လံုးေလးနဲ႔ တြယ္တာက်မကို ၾကည့္ေနတယ္။ သူ႔မ်က္ဝန္းအစံုမွာလည္း က်မေဒါသေတြ ဆိုင္ထဲမွာ အရွက္မဲ့စြာ ပါက္ကြဲပစ္မွာ စိုုးရိမ္ေနသလို  ျဖစ္ေနတယ္။ တကယ္ဆိုရင္ ျဖစ္လည္းျဖစ္မိၾကမွာပါ။ သစၥာမရွိတဲ့ခ်စ္သူကို  ခုလိုကိုယ္မ်က္စိနဲ႔ တပ္အပ္ျမင္ရေတာ့ အခ်စ္မ်က္ကန္းဘဝနဲ႔ အသိေတြအေမွာင္ခ်ျပီး လူေတြအရွက္မဲ့စြာ လုပ္မိၾကမွာပါ။ အခ်စ္နဲ႔ပါတ္သက္လာရင္ လူေတြက အနည္းနဲ႔အမ်ား မိုက္မဲဖူးၾကတာဘဲေလ။ ဆိုင္ထဲမ်က္လံုးေဝွၾကည့္ေတာ့ သူ႔ကိုမျမင္ရေတာ့  က်မဖုန္းကိုထုတ္ျပီး သူ႔ကိုေခၚလိုက္တယ္။


အစ္ကို.... အခုဘယ္မွာလဲလို႔ က်မ တည္ျငိမ္ေအးေဆးစြာ  ေမးလိုက္ေတာ့ သူက... အစ္ကို အလုပ္ထဲျပန္ျပီေလ ...မိုး....  အစ္ကို႔လက္က ဒဏ္ရာက အရမ္းနာေနေတာ့  အျပင္မွာၾကာၾကာ မလည္ခ်င္ေတာ့ဘူးတဲ့။ က်မ စိတ္ေတြမျပိဳလွဲက်ေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုးထိန္းျပီး မီးစထိုးခံရသလို ပူေလာင္ေနတဲ့ ႏွလံုးသားရင္ခြင္ကို ခဏတာအေအးခန္း ပို႔ထားလိုက္တယ္။ သူလည္း ဒီလိုအျဖစ္ဆိုးနဲ႔ ၾကံဳမယ္လို႔  မထင္ထားေတာ့ ...က်မကိုခုလို ဖုန္းထဲကေန လိမ္လိုက္တာေနမွာပါ။ က်မလည္း သူ႔ကိုဖုန္းခ်ျပီး ေဒါသေတြထြက္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာရယ္ ဆံုးရွံဳးလွဲျပိဳျခင္းခံရတဲ့ စိတ္ေတြကို မာနဆိုတာေလးနဲ႔ ထိန္းျပီး ...  သူ....   သန္႔စင္ခန္းက  ထြက္အလာကိုေစာင့္ေန လိုက္တယ္။


ခဏအၾကာမွာ သူ...သန္႔စင္ခန္းမွ ထြက္လာေတာ့ ရုတ္တရက္ က်မနဲ႔တြယ္တာကို သူ႔တို႔မွာထားတဲ့ စားပြဲေရွမွာရပ္ေနတာ ျမင္လိုက္ရေတာ့ သူ...ဘာလုပ္လို႔လုပ္ရမွန္း မသိျဖစ္သြားျပီး  ေတာ္ေတာ္ေလး  အံ့ၾသသလို တုန္လွဳပ္သြားတယ္။ သူဘာေျပာလို႔   ေျပာရမွန္းမသိေတာ့ဘဲ .....က်မကို... .ႏွဳတ္ဆက္လိုက္တဲ့  စကားက  ...မိုး....  ထိုင္ေလဘာစားမွာလဲတဲ့။  သူ႔အေမးေၾကာင့္  က်မ ေဒါသေတြ ပိုထြက္လာျပီး  က်မသူ႔ကို ျပန္ေျဖလိုက္တာက. .. က်မ .. စားဘို႔.. .ဒီဆိုင္ထဲဝင္လာတာ  မဟုတ္ဘူး။ အစ္ကို.... က်မ အေပၚဘယ္ေလာက္ထိ လိမ္ညာလွည့္ျဖားခဲ့တယ္ဆိုတာ က်မမ်က္လံုးနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရတယ္  ဆိုတာသက္ေသျပခ်င္လို႔ ဒီဆိုင္ထဲဝင္လာတာပါလို႔ ေအးေဆးစြာေျပာျပီး တြယ္တာလက္ကို   ဆြဲကာဆိုင္ထဲမွ   ေက်ာခိုင္းလွည့္ထြက္   သြားခဲ့တယ္။


ဆိုင္ထဲကေနေက်ာေပး  ထြက္ခြာခဲ့ျပီးေနာက္  သူ႔...မျမင္ကြယ္ရာမွာ  က်မ  တစ္ေယာက္တည္း  မ်က္ရည္ေတြ က်ခဲ့ရတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း အရမ္းအားနာသလို  ရွက္လည္းရွက္သြားမိတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြက  က်မ  ကိုခ်စ္ျပီးေစတနာနဲ႔  ေျပာျပခဲ့တာေတြကို က်မက အျမင္မွားခဲ့ျပီး  သူငယ္ခ်င္းေတြ  အေပၚအျပစ္ျမင္ခဲ့မိတာေတြ  ေတြးေတြးမိျပီး  ဝမ္းနည္းလာသလို   ရွက္လည္းရွက္   ေဒါသ လည္းျဖစ္ခဲ့ ရပါတယ္။ ေဒါသထြက္မိတာက ...ငါ...ေတာ္ေတာ္ အသံုးမက်ဘဲ အယံုလြယ္    ခဲ့ပါလား.  ...လို႔ေတြးမိလို႔ပါ....ဆိုင္ထဲမွာေတာ့....သူတို႔ဘယ္လို  က်န္ခဲ့မယ္ဆိုက်မ  မေတြးမိေတာ့ေပ။


 ညဘက္ေရာက္ေတာ့ အစ္ကိုတစ္ေယာက္ ....  က်မဖုန္းကို   ခဏခဏေခၚေပမဲ့  ...က်မဖုန္းက ဆက္သြယ္မွဳ ဧရိယာျပင္ပကို ေရာက္ေနခဲ့ျပီ။ တစ္ေယာက္ထဲ ရင္ထဲက  ခံစားခ်က္ေတြကို စာရြက္ေတြေပၚခ်ေရးျပီး.  .ေက်နပ္ေအာင္  ငိုေၾကြးလိုက္တယ္။ အစ္မတစ္ေယာက္က က်မကို ဆံုးမဖူးတယ္။ အခ်စ္အတြက္နဲ႔  စိတ္ခံစားမွဳ႕ျဖစ္လာခဲ့ရင္  စိတ္ထင္တာေတြကို  အလိုမလိုက္ဘဲ  စာရြက္ေပၚမွာ ရင္ထဲကခံစားခ်က္ေတြ  ခ်ေရးျပီး  ပံုးတစ္ပံုးထဲထည့္  ကိုယ္မျမင္ကြယ္ရာ  တစ္ေနရာမွာ  ထားလိုက္ပါတဲ့။  ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္က  ရူးသြပ္ခံစားမွဳေတြကိ အသက္ (၃၀)ေက်ာ္လို႔  တည္ျငိမ္ ရင့္က်က္ခ်ိန္ေရာက္ရင္  အဲဒီတစ္ခ်ိန္က  ကိုယ္ခံစားျပီး  ရူးသြပ္ထားတဲ့  ပံုးေလးကိုျပန္ထုတ္ၾကည့္ပါ။ ဒါေတြ  အားလံုးဟာ  အရမ္းရီေမာစရာတစ္ခု  ျဖစ္လာမယ္လို႔  ေျပာဖူးေတာ့  က်မလည္းခံစားခ်က္ကို  သတိနဲ႔ထိန္းရင္း  မိုက္မဲတဲ့လုပ္ရပ္ေတြနဲ႔ေဝးရာမွာ  ရင္ထဲကခံစားခ်က္ေတြကို  စာရြက္မွာခ်ေရး. ..တစ္ခန္းလံုး..  အျပည့္နံရံေတြမွာကပ္   သံုးရက္တိတိငိုေၾကြးျပီး   ေပးဆပ္စြန္႔လႊတ္လိုက္တယ္။



ခုေတာ့   အဲဒီပံုးထဲက  က်မရဲ႕  အလြမ္းလက္က်န္  ေလးေတြကို  ထုတ္ၾကည့္မိေတာ့  က်မ  တစ္ခ်ိန္က  ရူးသြပ္ခဲ့တာေတြက  ျပန္ေပၚလြင္ေစခဲ့သလို  ရင့္က်က္တည္ျငိမ္   ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့  ဒီအမွတ္တမဲ့လးေတြ ဟာအမွတ္တရ  ျဖစ္လာခဲ့ရတယ္။  အဲဒီခ်ိန္တုန္းက   (တြယ္တာ)   က်မ  ကိုေျပာခဲ့တဲ့  မွတ္မွတ္ရရ  စကားေလးတစ္ခြန္းကေတာ့....  နင့္ကိုငါခ်ီးက်ဴးတယ္....   ဆိုင္ထဲေရာက္ေတာ့  ငါ့မွာေတာ့  စိုးရိမ္လိုက္ရတာ   နင္ျပသနာရွာျပီး  ဆိုင္ထဲေသာင္းက်န္ျပီ   ထင္ေနတာတဲ့။  တစ္ဆက္တည္း  တြယ္တာက  ဆက္ေျပာေသးတယ္။ ငါသာဆို  နင့္လိုတည္ျငိမ္  ေအးေဆးႏိုင္မွာ  မဟုတ္ဘူးတဲ့။  က်မလည္း. ... တြယ္တာ့... ကိုျပန္ေျပာခဲ့တာက  ကိုယ့္အေပၚ  သစၥာမရွိ မခ်စ္မႏွစ္သက္ေနတဲ့  သူတစ္ေယာက္ေနာက္ကို  က်မ  ဘယ္ေတာ့မွ အပင္ပန္းခံျပီး  ေျပးမလိုက္ဘူး။ က်မက  စြန္လႊတ္ရမွာေၾကာက္လို႔  တြယ္ကပ္ေလေလ  သူက လြတ္လပ္တဲ့ေနရာကို  ထြက္ေျပးေနဦးမွာဘဲ။  သူလည္းပင္ပန္းသလို  ကုိယ္လည္းပင္ပန္းတယ္တဲ့  အလုပ္မ်ိဳးကိုက်မ  မလုပ္ခ်င္ပါ။

ေတာ္ရာမွာေနခဲ့ရတဲ့ဘဝနဲ႔ဘဲ ေက်နပ္စြာေနခဲ့မယ္။ ဒါေပမဲ့  သူေျပးလို႔ေမာလာတဲ့  တစ္ေန႔ ပန္းတိုင္ေပ်ာက္ခဲ့ရင္  ေနာက္ျပန္ေတာ့  မလွည့္ခဲ့နဲ႔ေပါ့လို႔  တြယ္တာကို  ..  က်မ..   ျပန္ေျပာခဲ့တယ္။


ဒီလိုနဲ႔ အဲဒီေန႔ကစ သူနဲ႔က်မ ေဝးကြာလာခဲ့တာ ယၡဳခ်ိန္ထိပါဘဲ။ က်မ သူကိုခ်စ္လို႔  သူ႕အလိမ္ညာခံ အနစ္နာခံ .. သူ.. ေျပာသမွ်  ယံုၾကည္ခဲ့တာေတြကို  သူတန္ဖိုးျဖတ္ခဲ့တယ္။  သူေနာင္တရခ်င္ ရေနမွာပါ။ က်မကေတာ့  သူ႔ေပးခဲ့တဲ့  ရင္ထဲကနာက်င္မွဳေတြနဲ႔  ဘဝကို  ဆက္လက္ရွင္သန္လာခဲ့တာ  ခုဆို ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ေနပါျပီ။ သူ....  ေပးခဲ့တဲ့  မာနေတြနဲ႔  လွဲမက်ေအာင္  က်မဘဝလမ္းကိုထိန္းရင္း  ဆက္ေလွ်ာက္ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီအတြက္ေၾကာင့္လည္း  က်မ  ရင္ထဲကေန  သူ႔ကိုေလးေလး နက္နက္  ေက်းဇူးတင္ေနမိတယ္။


သူ႔ရဲ႕ရက္စက္တဲ့  လုပ္ရပ္ေၾကာင့္  ခဏတာျဖစ္ေပၚလာတဲ့  ခံစားရခ်ိန္ခဏမွာေတာ့  သူဟာ...  က်မရဲ႕  အမုန္းဆံုး  လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့တာ   မွန္ေပမဲ့....  အခု သူ  ေပးခဲ့တဲ့   မာနေတြေၾကာင့္  က်မ  လမ္းသစ္ကို မာနနဲ႔ေဖာက္ျပီး  ေပ်ာ္ရႊင္မွဳနဲ႔ျငိမ္းခ်မ္း  ေနပါျပီ။  ဒီခ်ိန္ေရာက္လာေတာ့  တစ္ခ်ိန္ကသူ  ရက္စက္ခဲ့တာေတြကို  အျပစ္လို႔   မျမင္ေတာ့ဘဲ  သူ႔ကိုမိတ္ေဆြေကာင္း  တစ္ေယာက္လို  သတိရေနမိပါတယ္။


စာၾကြင္းအျဖစ္......

(၁) စာဖတ္သူမ်ားေရာ  တကယ္လို႔က်မလိုဘဲ  ကုိယ္အရမ္းခ်စ္တဲ့ခ်စ္သူကို  တစ္ျခားမိန္းခေလး  တစ္ေယာက္နဲ႔  လူဘံုအလယ္  တစ္ေနရာမွာေတြ႔ခဲ့မယ္ဆုိ  စာဖတ္သူမ်ားဘယ္လို  ေျဖရွင္းမွာလဲ။  ကိုယ့္ဘက္က  အရမ္းခ်စ္ျပီး  သူေျပာသမွ်ယံုၾကည္  ကိုယ့္မိသားစု  အေပါင္းသင္းထဲ  ဝင္ဆံ့ခဲ့ျပီးမွ  သူ႔ဘက္ကခုလို  သစၥာမဲ့လာမယ္ဆို  စာဖတ္သူမ်ား  ၾကံဳဆံုခဲ့မဲ့ေနရာမွာ  က်မလိုဘဲ တည္ျငိမ္ေအးစြာနဲ႔  ေျဖရွင္းမလား.....  ဒါမမဟုတ္....  အေမဂ်မ္းနတ္ဝင္သလို  သတိမဲ့စြာ အရွက္တစ္ကြဲျဖစ္ေအာင္  ေျဖရွင္းမွာလား.....

(၂)  ေလာကမွာ ေယာက်ာၤးတိုင္းကို  မဆိုလိုသလို မိန္းမလည္းတိုင္းလည္း မရည္ညႊန္းပါဘူး။  ဒါေပမဲ့ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ  သစၥာမရွိတဲ့   ခ်စ္သူေတြေၾကာင့္  သင္ဘဝကိုအရွံဳးေပးျပီး  အခ်စ္ထဲမွာဘဲ  ေမွ်ာပါစီးဆင္း မွာလား။  မလုပ္သင့္တဲ့  အခ်စ္လူမိုက္ဇာတ္ကို  ေရးသင့္သလား..... စာဖတ္သူဆိုရင္ေကာ.....

(၃) ကိုယ္ကအသက္ေပးျပီး  ခ်စ္ခဲ့တာေတာင္  ကိုယ့္အေပၚ  နည္းနည္းေလးမွ  မၾကင္နာတဲ့  ခ်စ္သူေနာက္ကို  သင္အပင္ပန္းခံျပီး  ေျပးလိုက္မွာလား? .ရပ္ေနတဲ့ေနရာကေန  ရပ္ေနျပီး  သူထြက္ေျပးသြားတဲ့   သူ႔ေနာက္ေက်ာျပင္ကို  ေငးၾကည့္ျပီး  သူ႔ဘဝအတြက္   ေမတၱာစကားဆိုမွာလား. ....  ဆဲဆိုေနမွာလား....  စာဖတ္သူဆိုရင္ေကာ.....

  တကယ္ေတာ့  အခ်စ္တစ္ခုကို  ပိုင္ဆိုင္လာျပီဆိုရင္  ျပဳျပင္ကိုင္တြယ္တတ္ဖို႔လိုတယ္။  တစ္ခ်ိဳ႕က  ကိုင္တြယ္ျပဳျပင္လို႔မရပါဘူး။  အဲလိုလူနဲ႔ဆံုလာရင္လည္း   ကိုယ္ကိုယ္တိုင္  အပ်က္စီးအခံဘဲ  လက္ေလ်ာ့ရတာမ်ိဳးလည္း  ရွိပါတယ္။  တကယ္ေတာ့  အခ်စ္ဆုိတာ.....   ကိုးကြယ္ဘို႔   ဘုရားတစ္ဆူ..... မဟုတ္သလို  ကိုင္တြယ္အသံုးခ်တတ္ဘို႔   တန္ဖိုးထားတတ္ဖို႔ေတာ့  လိုပါတယ္။  အထူးသျဖင့္  ဆယ္ေက်ာ္သက္  လူငယ္ေလးမ်ား  အခ်စ္အတြက္ခံစားရျပီး   ဘဝကိုတန္ဖိုး  မမဲ့ေစရန္အထူးသတိျပဳပါ။ 






အားလံုးကိုခ်စ္ခင္ေလးစားလွ်က္
ေမတၱာျဖင့္
အလြမ္းျမိဳ႕ေလး


No comments: