အျငိမ္မေနတဲ့လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားေၾကာင့္ (((မွတ္ျပီးလားဟဲ့ အလြမ္းျမိဳ႕)))

ဒီေန႔တစ္ေန႔လံုး  အလြမ္းျမိဳ႕တစ္ေယာက္  ဘေလာ့ထဲဝင္ျပီး  ေယာင္လည္လည္လုပ္ေနတယ္။ စိတ္ေတြလည္း  ေလးလံေနတယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို  လြမ္းသလို  တစ္ေနရာရာကို  လြမ္းသလိုျဖစ္ေနတယ္။ အိမ္က  အိမ္ဦးနတ္ကလည္း  အလြမ္းျမိဳ႕ေပ်ာ္ေအာင္  အတတ္ႏိုင္ဆံုးထားေပမဲ့   တစ္ခါတစ္ရံ  လူစိတ္ကခက္သကိုး။ တိုင္းတစ္ပါးကိုေရာက္ျပီး  မိဘနဲ႔ေဝးေနသူတိုင္း  ခ်စ္သူနဲ႔ေဝးေနသူတိုင္းက  ဒီလိုစိတ္ခံစားမွဳေတာ့   ျဖစ္ဖူးၾကမယ္ထင္ပါတယ္။

အျပင္ဘက္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း  ရာသီဥတုက  စိုထိုင္းထိုင္း  ေမွာင္ရီရီျဖစ္ေနတယ္။ တစ္ေယာက္တည္း ဘာလုပ္လို႔လုပ္ရမွန္း  မသိ။ ရုပ္ရွင္လည္းမၾကည့္ခ်င္  သီခ်င္းလည္း  နားမေထာင္ခ်င္။ အိမ္ဦးနတ္ကလည္း  သူနဲ႔အတူ  ရုပ္ရွင္ၾကည့္ဖို႔ေခၚတယ္။ ဒါေပမဲ့  စိတ္ကအဲတာကို  မလုပ္ခ်င္ဘူး။ ဒီေတာ့ လိုင္းမွာ  မီးစိမ္းေနတဲ့  သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔  ဟိုေျပာဒီေျပာရင္  ေနတတ္ေအာင္  ၾကိဳးစားလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့   စိတ္ထဲအလိုမက်ေသး။ ဒီလိုနဲ႔  စိတ္ထဲတရားနာခ်င္စိတ္  ေပၚလာလို႔  တရားနာေနက်  လင့္ေလးဖြင့္လိုက္မိတယ္။ 

အဲဒီအခ်ိန္မွာ  မွတ္ျပီလားဟဲ့  အလြမ္းျမိဳ႕လို႔  က်မ  ကိုယ္က်မျပန္ေျပာလိုက္တယ္။

ရွည္ခ်င္တဲ့လွ်ာ  နဲ႔  အျငိမ္မေနတဲ့  လက္ေခ်ာင္းေတြ ။

အဲဒီက စခဲ့တာဘဲ။

တရားနာတာဘဲ  ေအးေဆးမနာခ်င္ဘူး။ လက္ကရွည္ျပီး  လိုင္းမွာခင္မင္တဲ့  မိတ္ေဆြကို လင့္ေလး သြားေပးမိတယ္။ အစပထမေတာ့  က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္  ဟိုေျပာဒီေျပာ  ေထြရာေလးပါေပါ့။ သူမ်ားအတင္းေတြ  မဟုတ္ေပမဲ့  စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္မွဳ႕  ရေစမဲ့စကားေလးေတြ  ေရြးျပီးေျပာၾက  ႏွဳတ္ဆက္ၾက တယ္။ စကားေျပာရင္း  က်မက  သူ႔လိုစကားလည္းမၾကြယ္   ပညာပါရမီမျပည့္စံု ပညာမတတ္ေတာ့  စကားမ်ားမ်ား  သိပ္မေျပာတတ္။ ဒီေတာ့ ခါတိုင္းလိုဘဲ  ကိုယ္နားေထာင္ေနက်  သီခ်င္းျဖစ္ေစ  ဖတ္ေနက်ဘေလာ့ျဖစ္ေစ  ဝမ္းသာစရာစကားျဖစ္ေစ  တရားျဖစ္ေစ  သူ႔ကိုလင့္ရွယ္ျပီး  ပို႔ေပးေနက်ပါ။ 

က်မဒီေန႔  ေပးလိုက္တဲ့  လင့္ေလးကလည္း က်မစိတ္ထဲ တကယ့္  ရိုးသာစြာ  ခင္မင္မွဳေၾကာင့္ေပတည္း။ျပီးေတာ့  က်မ  မိတ္ေဆြကိုလည္း  က်မက  ေလးစား အားက်  အထင္ၾကီး  ထားမိ သူတစ္ေယာက္ပါ။ သူ႔ရဲ႕  အရည္အခ်င္း  သူ႔ရဲ႕လုပ္ေဆာင္မွဳ႕  သူ႔ရဲ႕ေနထိုင္မွဳ႕ေတြက  အစေပါ့။

က်မ  ေပးလိုက္ေသာလင့္ကို  သူဖြင့္ၾကည့္ပံုမရပါ။ သို႔ေသာ္  သူဟာ ကြန္ပ်ဴတာႏွင့္  ရင္းႏွီးကြ်မ္းဝင္သူ တစ္ဦးမို႔  က်မေပးလိုက္ေသာ  လင့္ကိုျမင္ယံုျဖင့္   က်မကို  ဒီလိုေလး  ခ်က္ခ်င္ပင္ျပန္ေျပာလာတယ္။ က်မ  ေပးလိုက္တဲ့လင့္ကို   စာဖတ္သူမ်ားလည္း  စိတ္ဝင္စားတယ္ဆို  ကလစ္ၾကည့္ပါ။ ဒီလင့္ေလး  ကလစ္ၾကည့္မွ  က်မပိုစ့္ေလး  ဆက္စပ္မိသြားမွာ။              

( http://dhammadownload.com/MP3Library/Dr-AshinPyinNyeintThara/025-AshinPyinNyeintThara.mp3 )

                (က်မမိတ္ေဆြ)....  :   တရားမရွိတဲ့လူေတြ ၾကည့္တဲ့ေနရာေလ  သူ႔ဘက္ကေန  ဒီလိုေလးျပန္ပို႔လာေတာ့  က်မေတာ္ေတာ္  အံ့ၾသျပီး  မယံုႏိုင္ေအာင္ျဖစ္သြားတယ္။ ဘာျပန္ေျပာရမွန္းကို  မသိေအာင္  တုန္လွဳပ္သြားတယ္။  ျပီးေတာ့  သူနဲ႔ခ်က္တင္မွာ  စာရိုက္ေနတဲ့လက္ေတြ  တုန္ေနတယ္။ ဝမ္းနည္းသြားတာ  မဟုတ္ေပမဲ့  သူ႔အလိုလို  စိတ္မေကာင္းစြာ  မ်က္ရည္က်ခဲ့မိတယ္။ က်မ ေသခ်ာသိလိုက္တယ္။ က်မ  က်တဲ့မ်က္ရည္ဟာ  ဝမ္းနည္းလို႔  မဟုတ္ပါ။ က်မ  ဘာအျပစ္မွ  မလုပ္ထားပါ။ ဒါေပမဲ့  က်မ  မ်က္ရည္ဟာ  က်မခင္မင္ရင္းႏွီး  ေလးစားရတဲ့  က်မ  မိတ္ေဆြေျပာလိုက္တဲ့ က်မေပးလိုက္တဲ့လင့္က (( တရားမရွိတဲ့သူေတြ ၾကည့္တဲ့ေနရာ)) ဆိုတဲ့  စကားေလးေၾကာင့္ပါဘဲ။ တကယ္ေတာ့  သူဒီလိုေျပာလိုက္တာ  က်မ  ကိုေစာ္ကားတာ မဟုတ္ေပမဲ့  တစ္ခုခုကို  တိုက္ရိုက္ (သို႔မဟုတ္) သြယ္ဝိုက္ေျပာေနသလို  က်မ  ခံစားရျပီး  သူ႔အတြက္  စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတာပါ။ သူဘာေျပာေျပာ  က်မကေတာ့  တရားေလးဆက္ နာေနဦးမွာဘဲ။ တရားမရလိုဘဲ  နာတယ္လို႔  သတိေပးတဲ့အတြက္လည္း  က်မ  မိတ္ေဆြကို  က်မပိုလို႔  ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ သူ႔စကားေၾကာင့္  က်မမွာ လိုအပ္မွဳ႕ေတြ  က်မ ပိုသိလာရတာေပါ့။ ေက်းဇူးပါလို႔  ဒီဘေလာ့ကေန  ေက်းဇူးတင္စကားပါ   ေျပာလိုက္ပါတယ္။

က်မ မိတ္ေဆြကို  မိတ္ေဆြေကာင္းတစ္ေယာက္လို က်မ ခင္မင္မိတာ  အမွန္ပါ။ ဒါေပမဲ့  သူဒီလိုေျပာလာမယ္လုိ႔  က်မဘယ္တုန္းကမွ  မထင္ထားမိသလို  ခင္မင္မွဳ႕သက္တမ္းမွာလည္း  ဒီလို  တစ္ခါမွ  မေျပာခဲ့ဖူးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့  က်မကိုယ္တိုင္ကဘဲ  သူ႔ကိုနားလည္ေပးလိုက္ပါတယ္။ သူ႔မွာလည္း  စိတ္ရွဳပ္စရာ  စိတ္ညစ္စရာ  ေလာကီအရွဳပ္ေတြထဲ  နစ္မႊန္းလည္ပတ္ေနျပီး   ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ   ေတြနဲ႔  မိတ္ေဆြျပဳေနရလို႔  ေနလို႔ေနမွာပါလို႔။ 

က်မမိတ္ေဆြ  က်မကို ဘယ္လိုသေဘာမ်ိဳးနဲ႔ဘဲ ေျပာေျပာ က်မစိတ္မဆိုးပါ။ သူ႔ကို အျပစ္လည္းမျမင္ပါ။ ဒါေတြက  စိတ္ဆိုး  စိတ္မေကာင္းျဖစ္စရာမွ  မဟုတ္တာေလ။ ဒါေပမဲ့  က်မ  သင္ခန္းစာေလးေတာ့  ယူလိုက္တယ္။ မွတ္ျပီလား  အလြမ္းျမိဳ႕  သိပ္ရွည္တဲ့ လွ်ာနဲ႔  အျငိမ္မေနတတ္တဲ့  လက္ေခ်ာင္းေတြ  ေစတနာေရွထား  ဆရာလုပ္ခ်င္ဦးဟဲ့  ဆိုျပီး  ဒီပိုစ့္ေလးေရးရင္း ခြင့္လႊတ္တဲ့  အျပံဳးေလးနဲ႔  က်မသေဘာက်စြာ  တစ္ေယာက္ထဲ  ျပံဳးေနမိတယ္။

စာဖတ္သူ  ေမာင္ႏွမမ်ားလည္း  က်မလိုမျဖစ္ရေလေအာင္  ဂ်ီေမလ္း  ဂ်ီေတာ့မွာ  မိတ္ေဆြေတြနဲ႔  စကားေျပာမယ္ဆို  (( စိတ္ရဲ႕ရာသီဥတု))  အေျခေနကို  အရင္ခန္႔မွန္းၾကျပီးမွ   လိုရာကိုေျပာၾကပါလို႔  သတိေပးလိုပါတယ္။ ေတာ္ၾကာ  အလြမ္းျမိဳ႕လို  အခန္႔မသင့္တဲ့  အခိုက္အတန္႔ စိတ္ခံစားမွဳ႕  ဒဏ္ရာေလးေတြ  ျဖစ္လာမွာစိုးလို႔ပါ။ စိတ္ဆိုတာ  အရမ္းႏုနယ္ပါတယ္  ခံစားလြယ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္  ႏုနယ္တဲ့စိတ္ေလးေတြကို  ခ်စ္သူဆီကဘဲျဖစ္ျဖစ္  မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြ  ဆီကဘဲျဖစ္ျဖစ္  အရင္းႏွီးဆံုး  သူငယ္ခ်င္းေတြ  ဆီကဘဲျဖစ္ျဖစ္  ေမာင္ႏွမ ေဆြမ်ိဳးေတြ  ဆီကဘဲျဖစ္ျဖစ္  ဘယ္သူဆီကမွ  ဒဏ္ရာမရၾကဘို႔  သတိေဆာင္ျပီး  ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္  ေပးၾကပါ။

တကယ္လို႔  ဒဏ္ရာရလာခဲ့မယ္ဆိုလည္း  အလြမ္းျမိဳ႕လို  ခြင့္လႊတ္ျပံဳးေလးနဲ႔  ခဏတာ အတြင္း  ေျပေပ်ာက္ႏိုင္ေအာင္  ၾကိဳးစားၾကပါ။ အျပင္ ဒဏ္ရာဆိုတာ  လူေတြျမင္ႏိုင္ေပမဲ့  အတြင္းဒဏ္ရာဆိုတာ  ျမင္ဖို႔ခက္တယ္။ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္အေထြေထြဆိုေတာ့  ခ်စ္သူေတြၾကားလည္း  အျငိဳးအေတးရွိတာလည္း  မေကာင္းသလို  မိတ္ေဆြ  သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားလည္း  အျငိဳးအေတး  မထားၾကပါနဲ႔လို႔  ေစတနာေရွထား  ေျပာလိုရင္း  ဒီပိုစ့္ေလးကို  ဒီမွာတင္  အဆံုးသတ္ခြင့္ျပဳပါ။

(မွတ္ခ်က္) ညီမေလး လမင္း(ခ်စ္စံအိမ္ http://chitsaneainlove.blogspot.com/  လည္း  ခ်စ္သူေပးေသာ  အၾကင္နာေတြကို  ေဝဒနာဒဏ္ရာလို႔  မွတ္ယူျပီး သီလရွင္ဝတ္ဖို႔ စိတ္မကူးနဲ႔ေနာ္။ စိတ္ဆိုတာ  မထားတတ္ရင္  ခံစားရတယ္ကြဲ႕..အဟီး.....

က်မပိုစ့္ေခါင္းစဥ္နဲ႔  က်မေျပာလိုေသာ စကားမ်ား  ေရးေသာစာမ်ားဟာ  သက္ဆိုင္ခ်င္မွ  သက္ဆိုင္မယ္။ ဒါေၾကာင့္  သီးခံျပီး  ဖတ္ေပးေသာ  ညီအစ္ကို  ေမာင္ႏွမအားလံုးကို  အထူးပင္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

အဆင္ေျပရဲ႕လား (အဆိုေတာ္ေတြလိုေပါ့) အဆင္ေျပတယ္ဆို  လက္ခုပ္သံေလး ၾကားခ်င္ပါတယ္။

စာဖတ္သူမ်ားကို  အစဥ္ေလးစား ခ်စ္ခင္လွ်က္

အလြမ္းျမိဳ႕