Wednesday 18 July 2012

မရွိမျဖစ္တဲ့တရားမ်ား

မရိွမျဖစ္တဲ႔ တရား


ဦးဇင္းကို လူတခ်ိဳ႕ လာေမးၾကတယ္။ တပည့္ေတာ္ အလုပ္လုပ္တာ လူမွဳေရးအစရိွသည့္ ေကာင္းတဲ့ အလုပ္မွန္သမွ်ေပါ႔ဘုရား။ ၾကိဳးစားမွဳ႕ ရိွလ်က္နဲ႔လည္း မေအာင္ျမင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္   ဘုရားတဲ႔ ၊ အဲဒါ ဘာလိုအပ္ေနလဲ မသိဘူးဘုရားတဲ့။ တပည့္ေတာ္မွာ လိုအပ္ေနတာေလးမ်ား ရိွရင္ လမ္းညႊန္းေပးပါဦး ဘုရားတဲ့ ၊ ဦးဇင္းကလည္း  ျပန္ေမးလိုက္တယ္ ဒကာႀကီးမွာ လုံလ ၀ီရိယေကာ ရိွလား။ ေနာက္ထပ္ ရရိွလာတဲ့  ေငြေၾကးေတြအေပၚမွာေကာ  ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္မွဳရိွလား  မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းေတြ ထုိက္သင့္သေလာက္ ရိွလားဆိုေတာ႔ ရိွပါတယ္ ဘုရားတဲ႔၊ အဲဒါေတြ အားလုံးျပည့္စုံေနရင္ေတာ့ ေအာင္ျမင္သင့္ သေလာက္ေတာ့ ေအာင္ျမင္ရမွာပါဘဲလ္ုိ႔ ဦးဇင္းက တြက္ထားတာ။ ဒါေပမဲ့ သူ႔မွာ မထင္မွတ္ဘဲနဲ႔ လိုအပ္ေနတဲ့ အရာ၀တၳဳတခုက အင္မတန္မွ ႀကီးမားလြန္းတယ္။ ဘာလိုအပ္ေနလဲဆိုေတာ့ ယုံၾကည္မွဳဘဲ။ သူ႔မွာ ယုံၾကည္မွဳ မရိွေတာ့ အရာရာ က်ရွဳံးေနတာေပါ့။ မိသားစု အေရးေကာ ဘာသာေရး လူမွဳေရးအစရိွသည္ေကာ ၊ သူနဲ႔စိီးပြား လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြေရာ   အဲဒါေတြအေပၚမွာ   ယုံၾကည္မွဳ    အရမ္းအားနည္းေနတယ္။


အဲဒါေၾကာင့္မုိ႔   ဒကာကို ယုံၾကည္သင့္ ယုံၾကည္ထုိက္တာကို ယုံၾကည္မွဳရိွရိွနဲ႔ လုပ္ကိုင္ၾကိဳးစားပါလို႔ ဦးဇင္းက တုိက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။ ယုံၾကည္မွဳ႕ရိွရိွနဲ႔  လုပ္ကိုင္ၾကိဳးစားမယ္  ဆုိရင္ေတာ႔ ဘာမဆုိ ထုိက္သင့္သေလာက္ေတာ့   ေအာင္ျမင္မွာပါ။ စိတ္ဓါတ္မက်ပါနဲ႔။ ဇြဲမေလွ်ာ့ပါနဲ႔လို႔ တုိက္တြန္းၿပီး ဦးဇင္းလည္း ဒကာကို ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ ဟုတ္ပါတယ္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဦးဇင္းတို႔ အားလုံး ဘာသာေရးဘဲ  ျဖစ္ျဖစ္လူမွဳေရးဘဲျဖစ္ျဖစ္   စီးပြားေရးဘဲျဖစ္ျဖစ္    ယုံႀကည္မွဳမရိွရင္ေတာ့ျဖင့္   လုံး၀ လုံး၀ မေအာင္ျမင္ပါဘူးလို႔ တုိက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။ ယုံၾကည္မွဳဟာ ဘယ္ေလာက္   အေရးႀကီးသလဲဆုိရင္ တကယ္လို႔ မိမိဟာ မိမိသားသမီး ဇနီးမယား အစရိွတဲ႔ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းေတြ   အေပၚမွာ  ခ်စ္ေနၿပီးေတာ့ ျမတ္နိုးေနၿပီးေတာ့ ယုံၾကည္မွဳ မရိွဘူး ဆိုရင္ေတာ့ ခ်စ္တာေတြ   ျမတ္နိုးတာေတြဟာ အလကားျဖစ္သြားမွာပါ။ ခ်စ္တာေတြ    ျမတ္နိုးတာေတြဟာ    တန္းဘုိးမဲ့သြားမွာ  အေသခ်ာပါ ။  


ဥပမာေလး   တစ္ခု ေျပာျပရရင္ေတာ့  ေတာႀကီး   မ်က္မည္းတည္းက အိမ္ေလး တစ္လုံးမွာ   သုိ႔တည္း မဟုတ္   တဲေလး တစ္လုံုးတည္းမယ္ လူငါးေယာက္၀ုိင္းထုိင္ၿပီး  လူတစ္ေယာက္ကို  ဖေယာင္တုိင္ တစ္တိုင္  ထြန္းထားေပါ့။ ဖေယာင္တိုင္ တစ္တိုင္စီထြန္းထားတဲ့   အခါမွာ   အဲဒီ    တဲေလးထဲမွာ   အဲဒီ  အိမ္ေလးထဲမွာ အလင္းေရာင္ေ၀ျဖာေနလို႔ မဟုတ္လား။ အဲဒီလို အခ်ိန္မွာ  လူငါးေယာက္တည္းက တစ္ေယာက္က ပထမဦးဆုံး   ဖေယာင္တုိင္ တစ္တုိင္ကို   မီးၿငိမ္လိုက္  သူၿငိမ္းလိုက္တဲ့ ဖေယာင္တုိင္ေလးကုိ အခ်စ္လို႔  နာမည္ေပးလိုက္ပါ။ ေနာက္ထပ္မၾကာမွီ အခ်ိန္မွာ   ဒုတ္ိယ တစ္ေယာက္က ဖေယာင္တုိင္ တစ္တိုင္ကို မီးၿငိမ္လိုက္။ အဲဒီ ဒုတ္ိယ  တစ္ေယာက္ၿငိမ္လိုက္တဲ့ ဖေယာင္တုိင္ကုိေတာ႔ ေမတၱာလို႔ နာမည္ေပးလိုက္ပါ ၊ ဘယ္နွစ္ေယာက္ရိွသြားၿပီးလဲ နွစ္ေယာက္ေနာ္။ ေနာက္ထပ္တစ္ခါ တတိယ တစ္ေယာက္ဆီက  မီးျငိမ္လုိက္ပါ သူ႔ကိုေတာ့ ဂရုဏာလို႔ နာမည္ေပးလိုက္ပါ၊ အခ်စ္ရယ္  ေမတၱာရယ္  ဂရုဏာရယ္ သုံးယာက္ျဖစ္သြားၿပီးေနာ္ ၊ေနာက္ထပ္ တစ္ခါ စတုတၳတစ္ေယာက္ဆီက  ဖေယာင္တုိင္ တစ္တိုင္ကို     မီးၿငိမ္လိုက္ပါ။ သူ႔ကိုေတာ့ မုဒိတာလို႔ နာမည္ေပးလိုက္ပါ။


အဲဒီအခ်ိန္မွာ မထင္မွတ္ဘဲနဲ႔  လူတစ္ေယာက္က အဲဒီအိမ္ေလးထဲကို အဲဒီ  တဲေလးထဲကို ၀င္ေရာက္ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္  က်န္ေနတဲ့   ဖေယာင္တုိင္ကိုေတာ့  မီးမၿငိမ္းပါနဲ႔လို႔  ေျပာလာပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆိုေတာ့  တကယ္လို႔ ဒီက်န္ေနတဲ့ ဖေယာင္တိုင္ေလးကို ၿငိမ္းလိုက္မယ္ဆုိရင္ မင္းတုိ႔  ငါးေယာက္ၾကားမွာ ေမွာင္သြားမွာေပါ့တဲ့။ အဲဒီလို ေမွာင္သြားတဲ့ အခါဆိုရင္ အရာရာဟာ    ဘာမဆို   ဘာမွ  မေကာင္းေတာ့ဘူးတဲ့။ မင္းတုိ႔အခု  ငါးေယာင္ၿငိမ္းလိုက္တဲ့  ပထမဦးဆုံး   ဖေယာင္တိုင္ကိုအခ်စ္္လို႔မွတ္ထားပါ။ ဒုတ္ိယ ၿငိမ္လုိက္တဲ့ ဖေယာင္တိုင္ကိုေတာ့ျဖင့္ ေမတၱာလို႔ မွတ္ထားပါ။ တတိယ ဖေယာင္တုိင္ကိုေတာ့ျဖင့္    ဂရုဏာလို႔    မွတ္ထားပါတဲ့ ။စတုတၳ   ဖေယာင္တုိင္ကိုေတာ့    မုဒိတာေပါ့ကြာ ၊ အဲဒါေတြ      ၿငိမ္းလ္ိုက္တာဟာ မင္းတုိ႔ၾကားမွာ   သိပ္ကြာဟတဲ့     ႀကီးမားတဲ့    ျပႆနာ   မဟုတ္ေသးဘူးတဲ့ ၊ တကယ္လို႔  ေနာက္ဆုံးက်န္ေနတဲ့ ဖေယာင္တုိင္ေလးကို ၿငိမ္းလုိက္မယ္ ဆုိရင္ေတာ့ျဖင့္    မင္းတို႔    အတြက္     တကယ့္ကို    အင္မတန္မွႀကီးမားတဲ့    ျပႆနာျဖစ္သြားမွာေပါ့တဲ့။ အဲဒါဆုိ ဟုတ္ပါၿပီ ေနာက္ဆုံးကံ်န္ေနတဲ့  ဖေယာင္တုိင္ေလးကို  ဘယ္လို   နာမည္ေပးမလဲတဲ့။   သူ႔ကိုေတာ့ ယုံၾကည္မွဳလုိ႔   နာမည္ေပးလိုက္ပါတဲ့။ အဲဒီ   ယုံၾကည္မွဳဆိုတဲ့   ဖေယာင္တိုင္ေလးကိုေတာ့   မင္းတို႔ၾကားမွာ ဘယ္ေသာအခါမွ      ဘယ္ေတာ့မွ    မၿငိမ္လိုက္ပါနဲ႔။


ဟုတ္တယ္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အားလံုး လူတစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦးၾကားမွာ ဘာအေရးျပႆနာကိုဘဲ  ေဆာင္ရြက္ေဆာင္ရြက္   တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး    တစ္ဖဲြ႔နဲ႔တစ္ဖြဲ႔  ယုံၾကည္မွဳမရိွဘူး ဆုိရင္ေတာ့ ဘယ္ေသာအခါမွ အဆင္ေျပမွာ  မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာကိုလုပ္လုပ္  ဘယ္ေတာ့မွ  ေအာင္ျမင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔    အားလုံးေသာ   မိတ္ေဆြ  သဂၤဟတို႔  ယုံၾကည္မွဳ ဆုိတဲ့  အလင္းတန္းေလးကို ကိုင္ေဆာင္ၿပီး တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး နားလည္မွဳေတြ   ေပးၿပီးေတာ႔ လူမွဳေရး ဘာသာေရး စီးပြားေရး သားေရးသမီးေရး အစရိွတဲ့ အေရးေပါင္းစုံကို ေဆာင္ရြက္နုိင္ၿပီး သာယာေအးၿငိမ္း  ၾကပါေစလို႔   ဆႏၵျပဳပါတယ္။



စက္တင္ဘာဦးေနမိႏၵ 
( အမွန္တရားကိုဘယ္သူ အနိုင္ရဖူးလဲ) 
vennaymeinda2007@gmail.com



မွတ္ခ်က္။ ဦးဇင္းေနမိႏၵေပးပို႔လာေသာ  ေမလ္းမွျပန္လည္ေဖာ္ျပေပးျခင္း  ျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္  ပိုစ့္တင္ေနာက္က်ျခင္းအတြက္လည္း  ဦးဇင္းကို  ဒီပိုစ့္ေလးကေနဘဲ  လက္စံုမိုး  ေတာင္းပန္လိုက္ပါတယ္။



စာဖတ္သူမ်ား  ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ  က်န္းမာရႊင္လန္းျပီး  ဘဝအေမာေတြ ေျပႏိုင္ၾကပါေစ။


စာဖတ္သူမ်ားကို  အစဥ္ေလးစား
ခ်စ္ခင္လွ်က္
အလြမ္းျမိဳ႕ေလး

5 comments:

ျမတ္ပန္းႏြယ္ (Myat Pan Nwe) said...

မမလြမ္းေရ..

ျမတ္ စာလာဖတ္သြားပါတယ္။ း)
ေနာက္ဆံုးတစ္တိုင္ပဲ က်န္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ မျငိမ္းရမယ္႔ ဖေယာင္းတိုင္ေလးဟာ ယံုၾကည္မႈလို႔ မွတ္သားသြားပါတယ္။

ခ်စ္စံအိမ္ said...

ဖတ္သြားပါတယ္ မမေရ..........

မင္းမုန္းတဲ႕သူ(အလြမ္းကဗ်ာမ်ား) said...

စာေတြလာဖတ္သြားပါတယ္ခင္ဗ်....

ၾကည္ျဖဴခင္ခင္ said...

ဟုတ္ပါတယ္. လူတစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးၾကားမွာ ယုံၾကည္မႈက အဓိကေပါ့.. မႀကီးလြမ္းေရ..

Anonymous said...

အမ အလြမ္းေရ ..ထရီဆာ လည္းဖတ္သြားခဲ့တယ္ေနာ္ ... းး)