ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ထားတတ္ပါေစ

က်မ  ညေနစာခ်က္ျပဳတ္ရန္  ျပင္ဆင္ဖို႔  မီးဖိုခန္းထဲ  ဝင္သြားတယ္။ ကိုေက်ာ္တစ္ေယာက္  အိမ္ေရွမွာ ဗီရိုေဟာင္းေတြကို  ေဆးသုတ္ရင္း  ေဆးလိပ္ဖြာလိုက္  ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္လိုက္နဲ႔။ တစ္ေနကုန္လို႔  ညေနေစာင္းျပီမို႔  က်မ  အိမ္ရွင္မတာဝန္ေတြ  ထမ္းေဆာင္ရေတာ့မယ္။ တာဝန္သိသူပီပီ  ခပ္သြက္သြက္ေလး  မီးဖိုခန္းထဲ  ဝင္သြားခဲ့တယ္။

မစားလို႔ကလည္းမရ  ေန႔စဥ္စားေနရျပန္ေတာ့လည္း  တစ္ရက္နဲ႔တစ္ရက္  မတူေအာင္  ဘယ္လို ဟင္းမ်ိဳးခ်က္ရမလဲ  ေခါင္းစားလိုက္တာ။  မီးဖိုခန္းတာဝန္ကို  ယူထားသူေတြကသာ  အသိဆံုးျဖစ္တာပါ။  စားသံုးသူေတြက  စားသံုးျပီးခ်ိန္  ဒီဟင္းေလးက  ေပါ့တယ္... ငန္တယ္...ခ်ိဳတယ္..စပ္တယ္... အခ်ဥ္လိုတယ္  ဘာျဖစ္တယ္  ညာျဖစ္တယ္သာ  ေဝဖန္တတ္ၾကတာ။ တကယ္  တာဝန္ယူ ခ်က္ျပဳသူအဖို႔ကေတာ့   မသက္သာလွေပ။ 

ဟင္းေကာင္းေလးတစ္ခြက္ရဖို႔  သြင္ဦးဟဲ့  ၾကက္သြန္ .. ေထာင္းဦးဟဲ့  ေၾကေအာင္ ... အစံုေပါ့။ က်မလည္း  မီးဖိုခန္းမွာ  ညေနစာအတြက္  ျပင္ဆင္ရင္း  တစ္ေယာက္တည္း မီးဖိုေခ်ာင္သံုး  ပစၥည္းေတြနဲ႔  ရွဳပ္ပြေနတာဘဲ။ စားခ်င္တဲ့  ဟင္းေလးခ်က္ျပဳတ္ျပီး  ေပေနတဲ့  ပန္းကန္ / ခြက္ေတြ  ေဆးေၾကာျပီး  အခန္းျပင္  ထြက္လာခဲ့တယ္။

ရာသီဥတုကလည္း  ပူလိုက္တာေတာ္။ ေလလည္းမတိုက္ေတာ့  အေနခက္တာေပါ့။ အၾကတ္ ေနေလးလည္းျဖစ္  ေလျငိမ္ခိုက္ေလးျဖစ္ေနေတာ့  က်မ  အသဲႏွလံုးထိ  အပူေလာင္ေလေရာ။ ကဲ  ခ်က္ျပဳတ္တာလည္း  နံေဆာ္  ညစ္ေပေနျပီမို႔   ခဏတစ္ျဖဳတ္နားျပီး  ေရခ်ိဳးဖို႔   အသင့္ျပင္လိုက္ တယ္။ ေရခ်ိဳးခါနီးေတာ့  (ကိုေက်ာ့္)ကို  အိမ္ေရွမွာ  မေတြ႔ရေတာ့။ အိမ္ကလူၾကီး  ဘယ္ေတြ သြားပါလိမ့္။ ခါတိုင္းလိုဘဲ  လမ္းထိပ္က  အရက္ဆိုင္ကို  သြားျပီထင္တယ္လို႔  ပါးစပ္က  ပြစိပြစိေျပာရင္း  ေရခ်ိဳးဘို႔ သြားလိုက္တယ္။

ေရခ်ိဳးျပီးအျပန္  ရွင္မေတာင္သနပ္ခါး အစစ္ကိုေသြးျပီး  မ်က္ႏွာေတြေရာ  လက္ေတြပါ  ေဖြးေအာင္  လိမ္းလိုက္တယ္။ သနပ္ခါးေလးလည္းလိမ္း  ႏွဳတ္ကလည္း  တိုးတိုးဖြဖြေလး  သီခ်င္းညည္းေနမိတယ္။ (ေရႊဘိုသနပ္ခါးတံုးမ်ား  ရန္ကုန္လိမ္းဖို႔ယူ  ဘယ္လိုအသားမဲမဲ  ဝါဝါညက္ညက္ျဖဴ)။ အိမ္ေထာင္မက်ခင္က  ကိုေက်ာ္ ဆိုျပဖူးတဲ့   သီခ်င္းေလးပါ့။

သနပ္ခါးလိမ္းျပီး  ထမင္းဝိုင္းျပင္လိုက္တယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့  ကိုေက်ာ္ကို  အားရပါးရစားေစခ်င္သလို  က်မလည္း  အားရပါးရ  စားမယ္ေပါ့။ ( မန္က်ီးရြက္+ ေျမပဲသုပ္ရယ္  - ကန္စြန္းရြက္+မွိဳေၾကာ္ ရယ္ ငါးေလး အိုးကပ္အစပ္ခ်က္ရယ္ - ငရုပ္သီးငပိေၾကာ္ရယ္  တမာခ်ဥ္ တို႔ေလးရယ္ေပါ့။ က်မ  ထမင္းဝိုင္းေလး  ျပင္ျပီးခ်ိန္ထိ  ကိုေက်ာ္  အရိပ္ေယာင္ကိုေတာင္  မျမင္ရေသး။ အိမ္ကလူၾကီး  ဘယ္ေတြသြားေနပါလိမ့္လို႔  တစ္ေယာက္တည္း  ေမးေနတယ္။ အနီးနားပါတ္ဝန္းက်င္ကို ရွာၾကည့္ေတာ့လည္း  အရိပ္ေယာင္ေလးေတာင္  မေတြ႔။ က်မ  စိတ္ထဲမွာ  အင္ေသခ်ာျပီ။ ဒင္း  အရက္ဆိုင္ သြားတာဘဲျဖစ္မယ္။ 

ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ေလ  အိမ္ဦးနတ္ျဖစ္သူမို႔  ထမင္းစားဖို႔   ေစာင့္ရမွာက  က်မတို႔  မယားေတြရဲ႕  ဝတၱာရားကိုး။ ဗိုက္ထဲမွ  ဆာေလွာင္မွဳ႕ေၾကာင့္  အသံေပါင္းစံု  ျမည္လာတယ္။ ဂြီး... ဂြမ္း   ... စံုေနပါေလေရာ။ က်မ  နာရီကိုၾကည့္လိုက္  ထမင္းဝိုင္းေလးဘက္  မ်က္စပ္ပစ္လိုက္  ဗိုက္ေလးကို  လက္နဲဖိလိုက္  ေစာင့္လာလိုက္တာ  နာရီဝက္ေက်ာ္လို႔  ၄၅  မိနစ္ေရာက္ျပီမို႔  --- ႏွဳတ္ကလည္း  ကိုေက်ာ္ေရ  တစ္ျခားအခ်ိန္မွာသာ  ရွင့္ကိုက်မ  သီးခံေစာင့္မယ္  ခုေတာ့  ဗိုက္ဆာေနျပီ  က်မ  ရွင့္ကို  သီးခံေစာင့္ႏိုင္ေပမဲ့  က်မ  ဗိုက္ထဲက ဆူညံ့သံေတြက  ရွင္းကိုသီးခံ  မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ စားႏွင့္ေတာ့မယ္။ ရွင္လည္း  ဘယ္ေတြ သေဝထိုးေနမွန္းမသိ။

စိတ္ထဲ  ထမင္းဝိုင္ျပင္တုန္းကလို  အားရပါးရစားမယ္လို႔  စိတ္ကူးထားေသာ္လည္း  ကိုေက်ာ္  မပါေတာ့  ထမင္းဝိုင္းက  ေျခာက္ကပ္ေနျပီး  က်မ  ခ်က္တဲ့ဟင္းေတာင္  က်မ  အတြက္  အရသာမရွိျဖစ္ေနတယ္။ အရသာမရွိလည္း  ဗိုက္ျပည့္ေအာင္ေတာ့  စားရမွာဘဲလို႔  စိတ္ထဲကမေက်မနပ္ေျပာျပီး  ထမင္းစားေနတုန္းကိုေက်ာ္  အိမ္ေရွလမ္းေလးထဲ  သီခ်င္းေလးဆိုျပီး  ျပန္ဝင္လာတယ္။ 

တစ္ေယာက္တည္း  ထမင္းထိုင္စားေနတဲ့  က်မ  အနားလာျပီး  (မိန္းမေရ)  အကိုလည္း  အျပင္သြားတာ  မေျပာခဲ့မိဘူး။ တစ္ေယာက္တည္း  စားေနတာလား။ ဗိုက္ဆာေရာေပါ့လို႔  ေခ်ာ့ေမာ့ေတာင္းပန္ျပီး  က်မပါးက  သနပ္ခါးေဖြးေဖြးေလးကို  ေလအေဝွ႔တစ္ခ်က္မွာ  နမ္းလိုက္တယ္။ အဲလိုေခ်ာ့လာေတာ့လည္း  မိန္းမသားကိုး  စိတ္ထဲေပ်ာ့သြားတာေပါ့။ က်မလည္း  ကိုေက်ာ္  ရွင္  ထမင္းမစားဘူးလား   က်မ  ခူးထားျပီးျပီ။ လက္ေဆးေရ  အသင့္ေဘးမွာရွိတယ္။ စားၾကရေအာင္လို႔  ေခၚလိုက္ေတာ့  (ကိုေက်ာ္က)  ျပံဳးစိစိနဲ႔  က်မကိုၾကည့္ျပီး   (မိန္းမ) ခ်က္တဲ့ဟင္းအနံေတြ   ရတာနဲ႔တင္  ဗိုက္ျပည့္သြားျပီတဲ့။

    
က်မေျပာခ်င္တဲ့  ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္ပါဆိုတဲ့  အၾကာင္းရာေလးက  ခုမွစမွာေနာ္။

ရွင္ကလည္းေတာ္  မဟုတ္တာေတြ  သိပ္ေျပာတယ္။ ေလေၾကာရွည္မေနနဲ႔  လက္ေဆး ထမင္းစားၾကမယ္လို႔  က်မေျပာထပ္လိုက္ေတာ့   (ကိုေက်ာ္မွ  အျပင္မွာစားလာခဲ့ျပီ)  ဗိုက္မဆာေသးဘူး။ ညနက္မွ  ဗိုက္ဆာရင္  တစ္ခါျပန္စားမယ္လို႔  ေျပာလာတယ္။ က်မ  ကိုေက်ာ့္  မ်က္ႏွာကို  ေသခ်ာၾကည့္ျပီး .....  ရွင္.....  အဲဒီ   အိမ္ကိုသြားျပီး  ထမင္းပါစားခဲ့တာေပါ့လို႔  ထပ္ေမးလိုက္တယ္။ ကိုေက်ာ္ကလည္း  ဒါေပ့ါ  မိန္းမရာ။ ခ်စ္တင္နဲ႔ ဝင္ဦးလာေခၚလို႔  လိုက္သြားတာပါ။ကိုယ္တို႔ေရာက္ေနခ်ိန္  သူတို႔ထမင္းစားခ်ိန္ျဖစ္လို႔  ထမင္းဝင္စားခဲ့တာေလ။ သူတို႔က  ဒီည ပဲျပဳတ္နဲ႔မွ်စ္နဲ႔  ေၾကာ္တယ္။ ငပိရည္ေလးနဲ႔ဘဲ။ ရွင္တို႔ (၃)ေယာက္ေတာင္  သြားစားၾကတယ္  ဟုတ္လားလို႔ေမးျပီး  ပါးစပ္ အဟသားေလးနဲ႔  အံ့ၾသမိတယ္။

က်မဘာမွ  ဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ  တိတ္ဆိတ္စြာဘဲ  ထမင္းကို  ဆက္စားလိုက္တယ္။ ထမင္းစားျပီး  ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ခ်ိန္မွ  ကိုေက်ာ္ေရ  ရွင္ဒီကိုလာခဲ့ပါဦး။ ရွင့္ကို  ေမးစရာေလးရွိလို႔  ဆိုျပီးေခၚလိုက္တယ္။ ကိုေက်ာ္ကလည္း  လာပါျပီ မိန္းမေရ။ ကဲေျပာ ...   မိန္းမဘာေျပာ  ခ်င္လို႔လဲ။ က်မ  သူ႔မ်က္ႏွာကို  ေသခ်ာၾကည့္ျပီး  ရွင္  ဘာသေဘာနဲ႔  အဲဒီအိမ္ကို  ထမင္းသြားစားတာလဲ။ တစ္ရက္လည္းမဟုတ္  ႏွစ္ရက္လည္းမဟုတ္။ ျပီးေတာ့  က်မတို႔ကလည္း  မစားႏိုင္မေသာက္ႏိုင္တာလည္း  မဟုတ္။  အဲဒီအိမ္ကအျပန္   သူဝယ္ထားတာေလးေတြ  ေတာင္းလာတတ္တယ္။ ခရမ္းခ်ဥ္သီးက  အစေပါ့။ ရွင္ကလည္းေတာ္  ရွင္ဒီလိုလုပ္တာ  က်မတို႔  ရပ္ကြက္ထဲ   သိကၡာက်တယ္။ လူအျမင္လည္း  မေကာင္းဘူးေတာ့လို႔  ေျပာလိုက္ေတာ့ .... ကိုေက်ာ္က   မိန္းမရာ   နင္မသိပါဘူး။

ဒီလူ  ကိုဗလၾကီးက  ပိုက္ဆံရွိသေလာက္  သိပ္ကပ္ေစးနဲတာ။ သူကိုယ္တိုင္မစားသလို  သူမ်ားကိုလည္း  ဘယ္တုန္းကမွ  မေကြ်းဘူး။ ပိုက္ဆံမရွိတာလည္း  မဟုတ္ဘဲနဲ႔။ ပိုက္ဆံရွိတာလည္း  လြန္ေရာ။ အလွဴအတန္း  ေပးဖို႔ေနေနသာသာ  သူ႔ဗိုက္ေတာင္   သူမသထာဘူး မိန္းမရ။ ကုိေက်ာ့္စကားအဆံုး  အဲတာနဲ႔  ရွင္ထမင္းသြားစားတာက  ဘာဆိုင္တုန္းလို႔  ေမးလိုက္ေတာ့  ကိုေက်ာ္က  သူက သိပ္ကပ္ေစးႏွဲတာေလ။ ဒီလို  ၾကံဳတိုင္း   ဝင္ဝင္စားေပး  သူဝယ္ထားတာေလးေတြ  ေတာင္းခဲ့။ သူ ဒီေလာက္ခ်မ္းသာတာ။ ဒီေလာက္ေတာ့  လုပ္ေပးရမွာေပါ့တဲ့။

ကိုေက်ာ္နဲ႔က်မ  စိတ္ေတြမတူတာေတြ  တစ္ခါတစ္ခါ  ညွိရသိပ္ခက္တယ္။ က်မ  ကိုေက်ာ္ကိုဘာမွ  မေျပာေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့  စိတ္ထဲမေက်ေအးေသးတာေတာ့  အမွန္ဘဲ။

နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ (၈) နာရီထိုးျပီ။   ညအိပ္ယာဝင္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့မယ္။ ခါတိုင္းဆို  အိပ္ယာဝင္ေနာက္က်  တတ္တဲ့  က်မ  ဒီေန႔ေတာ့  ထူးထူးဆန္းဆန္း   သြားတိုက္ျပီး  အိပ္ယာထဲဝင္ခဲ့တယ္။ အိပ္ယာေနာက္က်  ဝင္တတ္တဲ့က်မကို  ကိုေက်ာ္က  ထူးဆန္းတဲ့အၾကည့္မ်ိဳးနဲ႔  ၾကည့္ေနမိတယ္။ သိပ္မၾကာပါ  ကိုေက်ာ္လည္း  အိပ္ယာဝင္ခဲ့တယ္။ အိပ္ယာေပၚ  လွဲေနေပမဲ့  က်မ  အိပ္မေပ်ာ္ေသးပါ။ အိပ္ယာအေစာၾကီး  ဝင္ျဖစ္တာကလည္း  က်မမွာ  အၾကံရွိေနတာကိုး။ ကိုေက်ာ္က  အဲတာေတြ  မသိခဲ့ဘူး။

အိပ္ယာနားေရာက္ေတာ့  မိန္းမ ... အိပ္ေပ်ာ္ျပီလားလို႔  တိုးတိုးေလးေမးလာေတာ့  မအိပ္ေသးပါဘူးေတာ္။ က်မ  ရွင့္ကိုေျပာစရာေတြ  ရွိေသးလို႔  ေစာင့္ေနတာ။ ကဲ ... ဒါဆိုေျပာေလ  ဘာေျပာမလဲ။ က်မ  ကိုေက်ာ့္  လက္ကေလးကို  ကိုင္ထားျပီး  သူ႔ကိုေမးလိုက္တယ္။ ရွင္  ကိုယ္ခ်င္းစားတတ္လား။ သားသား  မီးမီး  ေတြနဲ႔  မိသားစုစံုစံု မလိုခ်င္ဘူးလား။ ခုလို က်မတို႔  အတူလက္တြဲတဲ့ဘဝမွာ  ရွင့္စိတ္ထဲမွာ  အခက္အခဲ  ျပသနာေတြ  ရွိခဲ့ဖူးလား။ အၾကပ္အတည္းေတြေရာ  မရွိဘူးလားလို႔  ေမးလိုက္တယ္။ ကိုေက်ာ္က  မိန္းမကလည္း  ဘာေတြလာေမးတာလဲကြယ္  ဒါေတြက  ကိုယ္တို႔မွမဟုတ္ဘူးကြဲ႔  မိသားစုတိုင္းမွာ  ျဖစ္ခ်င္  ရွိခ်င္  ရွိသင့္တဲ့   စိတ္ေလးေတြဘဲတဲ့။

 အဲတာဆို  ရွင္ကို  က်မတစ္ခုေျပာမယ္။ ေနာက္ေနာင္  အဲဒီ (ဦးဗလၾကီး)အိမ္ကို  အလည္သြားရင္  ငရဲၾကီးမဲ့  စကားေတြမေျပာနဲ႔  ျပီးေတာ့  ဘာမွအတင္းအက်ပ္ေျပာျပီး  စားေသာက္တာေတြ  ယူခဲ့တာေတြ  မလုပ္ခဲ့ပါနဲ႔ေတာ္။ က်မေလ  သူတို႔မိသားစုေလးကို  သနားလို႔ပါ။ သူမွာ  ပိုက္ဆံရွိတာေတာ့  မွန္တာေပ့ါေတာ္။ ဒါေပမဲ့  မိသားစုမွာ  ဘာအခက္ခဲရွိမွန္း  က်မတို႔  အျပင္ကလူေတြ  မသိရဘူးေလ။ သူ႔သားေလးနဲ႔  သူ႔မိန္းမကိုေတာင္  ေကာင္းေကာင္းေကြ်းဖို႔  သူမစဥ္းစား  မေကြ်းတာ။ သူ႔သားေလးကို  ၾကည့္လိုက္ပါလား  ပိန္လွီေနတာ။  က်မတို႔ေတြကေတာ့  သူတို႔မိသားစုေလးကို  ပိုျပီး  ေႏြးေထြးမွဳ႕ေတြ  ေမတၱာေတြေပးျပီး  ဂရုစိုက္ေပးရမွာ။

သူတို႔မွာ  ပိုက္ဆံရွိေပမဲ့  မိသားစုအခက္ခဲေတြ  ရွိေနမွာေပါ့။ သူကိုယ္တိုင္  မစားရဲ  မေသာက္ရဲတဲ့ဘဝမွာ  ရွင္က  သြားသြားစားတာေရာ  ရွင္  မ်ိဳက်လို႔လားေတာ္။ သူလည္း  ခေလးမွမဟုတ္တာ။ အသက္ (၅၅)ဆိုတဲ့  အရြယ္မွာ  ဘဝမ်ိဳးစံုကို  သူျဖတ္သန္းခဲ့ျပီးျပီေလ။ အေကာင္းအဆိုး  အကုန္သူသိေနတာဘဲ။ မၾကာခင္  ေနဝင္ျပီး  အမွာင္က်ရေတာ့မဲ့  ဘဝေတြပါ။ တရားအားထုတ္ျပီး  နိဗာန္လမ္းအတြက္  ျပင္ဆင္ရမဲ့ အခ်ိန္မွာ  သူမွာ တဏွာရာဂေတြ မကင္းေသးဘူး။ ေလာဘေတြ  မကင္းေသးဘူး။ သခၤါရသေဘာေတြ  နားလည္ေပမဲ့  လက္မခံတတ္ေသးဘူး  ဆိုရင္ေတာင္  ရွင္တို႔က်မတို႔က  သူ႔ကို  တရားေလးျပ   သူလက္ခံ လာေအာင္  ေျပာျပတတ္ရမွာေပါ့။

ရွင္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက   သူ႔ကို  ကပ္ေစးႏွဲတဲ့အက်င့္  လိမ္တတ္တဲ့ အက်င့္ေတြကို  ေျပာင္းလဲေပးခ်င္ တယ္ဆိုတာ   ရွင္တို႔ေတြ  စုစုျပီး  သူ႔အိမ္မွာသြားစား  သြားေသာင္းက်န္းတိုင္း  သူက အျမင္မွန္ရလာမွာ  ေျပာင္းလဲလာမွာမွ  မဟုတ္တာ  ကိုေက်ာ္ရယ္။ ရွင္တို႔ကိုယ္တိုင္က  မွားေနတာပါ။ ခုလို ၃ ေယာက္သား  သြားစားၾကေတာ့  သူတို႔မိသားစုေလးေတြ  ဘယ္လို  ညေနစာ  စားၾကမွာတုန္း။ 

သူ႔ရဲ႕ကပ္ေစးႏွဲျပီး  မုသာ(လိမ္)ေသာ  စကားလံုးေတြသံုးတတ္ေပမဲ့  သူမ်ားကိုထိခိုက္တာမွ  မဟုတ္တာ။ ရွင္တို႔ကဘာလို႔  သူမ်ားစိတ္ဆင္းရဲေအာင္  သြားလုပ္ၾကတာလဲ။ ရွင့္မယ္လည္း  မိသားစုနဲ႔ရယ္  ကုိယ္ခ်င္းစာၾကည့္ေပါ့ကြယ္။ ဧည္သည္ ၁ ေယာက္မကဘူး  ၁၀ ေယာက္  က်မတို႔အိမ္မွာ  လာတည္းခို  စားေသာက္သြားတာ  က်မတို႔အတြက္  အခက္အခဲအျဖစ္ေပမဲ့   သူတို႔မိသားစုအတြက္  တကယ္ အခက္ခဲပါ  ကိုေက်ာ္ရာ။ အခုဆို  ရွင္ကေတာ့  အိပ္ယာထဲ  လဲေလွာင္းေနျပီး  ဒီေန႔ သူ႔ အိမ္သြား  ႏွိပ္စက္ေသာင္းက်န္းခဲ့တာေတြကို  ျပန္ေတြးျပီး  ေပ်ာ္ေနေပမဲ့  သူ႔မွာေတာ့  ရွင့္လိုေပ်ာ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ သူအေတြးေတြ  ဘယ္ေလာက္ဝင္ေနမလဲ။ ဘယ္ေလာက္  စိတ္ဆင္းရဲသြားျပီလဲ။ ရွင့္အတြက္လည္း  အက်ိဳးမရွိသလို  တစ္ဖက္လည္း  အက်ိဳးယုတ္ပါတယ္ေတာ္။


က်မစကားေတြ  ဆက္တိုက္ေျပာေနေပမဲ့ ကိုေက်ာ္က  တိတ္ဆိတ္ေနတယ္။ က်မ  သူလက္ေလးကို  အသာလွဳပ္ျပီး  ရွင္အိပ္ေပ်ာ္ေနတာလို႔  ေမးလိုက္တယ္။ ကိုေက်ာ္က  မအိပ္ပါဘူး  မိန္းမရာ.. မိန္းမခုလို  ေျပာေတာ့  ကိုယ္  ဒီေန႔လုပ္ခဲ့တာေတြအတြက္  ေတြးမိျပီး   စိတ္မေကာင္းျဖစ္  သြားလို႔ပါ။  ဒါနဲ႔  မဆီမဆိုင္  က်မ  ကိုေက်ာ့္ကို  ေမးလိုက္တယ္။

                  (ရွင္က်မကို   တကယ္ခ်စ္လား  ကိုေက်ာ္  ဆိုေတာ့)

ဘယ္လိုလုပ္ေမးလိုက္တာလဲ  မိန္းမရာ    ခ်စ္လို႔ဘဲယူထားတာဘဲ  အခု  အိမ္ေထာင္သက္ေတာင္  အေတာ္ရလာျပီဘဲ။ ဒီေမးခြန္းေမးစရာ  လိုေသးလားတဲ့။ ဒါဆို  ရွင္ကိုက်မ  ဂတိ  တစ္ခုေတာင္းမယ္။ ရွင္ေနာက္ဆို   တစ္ဖက္သူေတြ  စိတ္ဆင္းရဲမဲ့အလုပ္ေတြ  မလုပ္စမ္းပါနဲ႔  ကိုေက်ာ္။ က်မကိုခ်စ္တယ္ဆိုရင္  ရွင္  က်မ  စကားေလး  နားေထာင္ေနာ္။ ((ဦးဗလၾကီး)) ကိုမွမဟုတ္  မည္သူ႔ကိုဘဲျဖစ္ျဖစ္  ခုလို  သူတို႔စိတ္ထဲ  အနာတရ  နာနာက်င္က်င္ အခက္အခဲ  ျဖစ္ေစမဲ့အရာေတြကို  မလုပ္မိေအာင္ေနပါေတာ္။

ရွင္သိထားရမွာက  ရွင္သူမ်ားဆီက  ရဖို႔ထက္  သူမ်ားကို  ဘာျပန္ေပးဆပ္ရမလဲဘဲ  အျမဲေတြးထားပါ။ ဘယ္ေတာ့မွ  သူမ်ားဆီက  လိုခ်င္တပ္မက္မွဳ႕ေတြကို  မထားနဲ႔။  ေပးဆပ္မွဳ႕နဲ႔ဘဲ ဘဝကိုေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္  က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္  ၾကိဳးစားသြားၾကရေအာင္  ကိုေက်ာ္ရာ။

အခ်ိန္ေတာင္  အေတာ္ေနာက္က်ေနျပီ။ မနက္လည္း  အလုပ္သြားရဦးမွာမို႔  အနားမွႏွိဳးစက္  နာရီေလးကို  လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့  ၁၀နာရီထိုးျပီ။ မနက္အလုပ္အတြက္  အားယူရဦးမွာမို႔  ကိုေက်ာ္  ရွင္မနက္အလုပ္သြားရဦးမယ္  က်မ  စကားေကာင္းတာနဲ႔  အခ်ိန္ေတာ္အေတာ္  ေနာက္က်ေနျပီ  ရွင္လည္းအိပ္ေတာ့။ က်မလည္း  အိပ္ေတာ့မယ္။က်မ  တရားေဟာေနတာကို  နာယူျပီး ကိုေက်ာ္တစ္ေယာက္   အျပံဳးေတြပိုက္ျပီး   ေက်နပ္ျခင္းေတြနဲ႔   အိပ္စက္သြားေလရဲ႕.....

မွတ္ခ်က္- စိတ္ကူးသက္သက္ျဖင့္  ပံုေဖာ္ေရးသားထားသည္။ တိုက္ဆိုင္မွဳ႕မ်ားရွိရင္  တိုက္ဆိုင္မွဳ႕လို႔သာ  နားလည္ေပးပါ။  စာေရးမေကာင္းေသာ္လည္း  စာဖတ္သူမ်ားကို  ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္  ထားတတ္ဖို႔  ဥပမာေပး  ၾကိဳးစားပံုေဖာ္ထားသည္။ စာဖတ္သူေမာင္ႏွမမ်ားလည္း  ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္  ထားႏိုင္ၾကျပီး ဘဝအေမာေတြ  ေျပႏိုင္ၾကပါေစ။

စာဖတ္သူမ်ားကို အစဥ္ေလးစား

ခ်င္ခင္လွ်က္

အလြမ္းျမိဳ႕ေလး