Friday 10 August 2012

အက်ိဳးရွိပါေစ


!!!!  အရုပ္ဆုိင္ေရွအေရာက္  သားငယ္ေျခလွမ္းေတြ  ဆက္သြားလို႔ မရေတာ့ဘဲ  ရပ္တန္႔ေနတယ္။ က်မ  သိလိုက္ျပီ။ အရုပ္ဆိုင္ထဲက  တစ္ခုခုမ်ား  က်မကို  ဂ်ီက်ပူဆာေတာ့ မယ္။ ခေလးသဘာဝဆိုတာ  က်မ  နားလည္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့  က်မ  ဒီေန႔ေတာ့  သူ႔ကိုအလိုလိုက္မည္  မဟုတ္ေတာ့ပါ။

သား ..  လာေလ ေမေမတို႔  ကားေနာက္က်ေတာ့မယ္။ ေမေမတို႔  ကားေနာက္က်ေနရင္  သားဖိုးေလးက  ဆူလိမ့္မယ္  သားရဲ႕။ သားကလိမ္မာပါတယ္။လာေမေမတို႔  သြားၾကရေအာင္။ ဖိုးေလးက  သားအတြက္ မုန္႔ေတြအမ်ားၾကီး  ဝယ္ထားတယ္တဲ့  ေမေမ့ကုိ  မွာထားတယ္။ သြားၾကရေအာင္လို႔  က်မက  သားကိုေခ်ာ့ေမာ့ေနေပမဲ့  သားက  နည္းနည္းေတာင္မလွဳပ္။

က်မကလည္း  သားဘာလို႔  အဲဒီမွာ  အၾကာၾကီးရပ္ေနလဲ  ေရွဆက္မသြားတာလဲဆိုတာ  က်မ  သိေနေပမဲ့ က်မ  ႏွဳတ္ကသားဘာလိုခ်င္လဲလို႔  တိုက္ရိုက္မေမးခဲ့ပါ။ က်မ  ဘာေျပာေျပာ  ႏွဳတ္ခမ္းစူျပီး  ေပကပ္ကပ္နဲ႔  ဆိုင္ေရွမွာ   ရပ္ေနတယ္။ မ်က္ႏွာမွာလည္း  ဘယ္သူ႔မွ  ဂရုမစိုက္တဲ့  ပံုစံမ်ိဳးေပါ့။ သူ႔အမူမယာေလးေတြက  ခေလးမိုလို႔  ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနတယ္။

အၾကာၾကီးရပ္ေနျပီမို႔  က်မသား ဘာလိုခ်င္လဲ  မေမးလို႔မျဖစ္ေတာ့ျပီမို႔  သားဘာလို႔ ရပ္ေနတာလဲ  ေမေမ့ကို စိတ္ေကာက္ေနတာလား။ ဖိုးေလးအိမ္  မသြားခ်င္လို႔လားလို႔  စကားကိုသြယ္ဝွိဳက္ေျပာလိုက္တယ္။ သားက  ေခါင္ခါျပတယ္။ သားကို  ဘာလိုခ်င္လဲလို႔  က်မ  မေမးခဲ့ပါ။ သား ဘာျဖစ္လို႔  ဒီေရာက္မွ   ရပ္ေနတာလဲေမးေတာ့  သားကက်မမ်က္ႏွာကို  တစ္ခ်က္ေမာ့ၾကည့္ တယ္။ ျပီးေတာ့ ဘာမွမေျပာဘဲ  ေခါင္းျပန္ငံု႔သြားတယ္။

သား ေမေမ့ကိုေျပာစမ္း  သားဘာျဖစ္ေနလဲ။ ေမေမ့ကိုစိတ္တုိေအာင္  မလုပ္နဲ႔လို႔  မာန္လိုက္ေတာ့မွ  သားက ေမေမမ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္ျပီး  သားဒီဆိုင္က  အရုပ္ေလးလိုခ်င္တယ္ ေမေမ။ ေမေမဝယ္ေပးပါ  မဝယ္ေပးရင္  သား  ဒီမွာဘဲရပ္ေနမယ္လို႔  က်မကို  ခ်ိန္းေျခာက္သလိုေျပာလာတယ္။ 

ကဲ  ..  ဒါဆိုလာ  ဆိုင္ထဲသြားမယ္။ သားလိုခ်င္တာ  ေမေမ့ကိုျပထား  ေမေမေနာက္ေန႔ လာဝယ္ေပးမယ္ဆို  ေခ်ာ့ေျပာခဲ့တယ္။ တကယ္ေတာ့  သား  လိုခ်င္တာကို  က်မ  ဝယ္ေပးမွာမဟုတ္ပါ။ သားကို ခဏတာေခ်ာ့လိုက္တဲ့  က်မရဲ႕ ႏွစ္သိမ့္စကားပါဘဲ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့  အရင္အပတ္ကဘဲ  သားကိုဒီဆိုင္က  အရုပ္ဝယ္ေပးခဲ့ျပီးျပီ။

သားလက္ကိုဆြဲ  က်မတို႔၂ေယာက္  ဆိုင္ထဲေရာက္လာတယ္။ ဆိုင္ရွင္ဦးေလးကလည္း  သားကိုသိေနျပီမို႔  ျပံဳးျပႏွဳတ္ဆက္လိုက္တယ္။ သားက  အရုပ္တန္းေတြရွိရာသြားျပီး  သူလိုခ်င္တာကို  ရွာေနတယ္။ က်မသားကို  ရပ္ၾကည့္ေနတယ္။ အရုပ္ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ဆိုင္မွာ  သား  ဘာကိုရွာေနတာလဲ ဆိုတာ  က်မ  မသိပါ။ 

ခဏၾကာေတာ့  သားက်မနားကို  ျပန္ေရာက္လာတယ္။ စာအုပ္တစ္အုပ္ယူလာတယ္။ သား ဒီစာအုပ္ယူမယ္တဲ့။ က်မ  မ်က္လံုးျဗဴးသြားတယ္။ အမ္... သားနဲ႔ဒီစာအုပ္  ဘာဆိုင္တုန္း။ သား အသက္က (၇)ႏွစ္  ဒီစာအုပ္က  သားတို႔အရြယ္  မေျပာနဲ႔က်မေတာင္  ဘာမစာအုပ္မွန္းကို မသိတာ။ ေစ်းႏွဳန္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဒၚလာ - ၂၀၀တဲ့။ အသက္ (၇)ႏွစ္သားက  ဒီစာအုပ္ဘာလုပ္မွာလဲ  သူ႔အတြက္  ဘာအက်ိဳးျပဳႏိုင္မလဲ။ သူ စာအုပ္ထဲကစာေတြ  ဘာဖတ္တတ္လဲ။ 

က်မ  စာအုပ္ေလး  အတြက္ကို   လွန္ၾကည့္လိုက္တယ္။ စာရြက္ေပါင္း ၂၀ ရြက္ေလာက္ဘဲရွိျပီး  ဘာမွ  ထူးထူးျခားျခား   မရွိဘူး။ အဖံုးေလးနဲ႔  မူလစာမ်က္ႏွာေလးမွာ  ခေလးအၾကိဳက္  လူၾကီးအၾကိဳက္   စာသားနဲ႔  ပံုေလးပါတာကလႊဲလို႔ေပါ့။ က်မ  ေတာ္ေတာ္နားမလည္  ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့  လတ္တေလာ အဆင္ေျပေအာင္ေတာ့  က်မ  သားကိုေခ်ာ့ရမွာဘဲ။ 

သားလိုခ်င္တာ  ေမေမနက္ျဖန္လာဝယ္ေပးမယ္ေနာ္။ ေမေမ ဒီေန႔ပိုက္ဆံအိတ္  အိမ္မွာေမ့က်န္ခဲ့လို႔  ဆိုျပီးခေလးကို  မုသားသံုးခဲ့ရတယ္။ သားလည္း   ေမေမဝယ္ေပးမယ္ဆိုတဲ့   အသိနဲ႔ျပံဳးျပံဳး  ရႊင္ရႊင္က်မတို႔  ဦးတည္လာတဲ့   သားဖိုးေလးအိမ္ကို   ခရီးဆက္ၾကပါတယ္။ လမ္းခရီးတစ္ေလွ်ာက္မွာေတာ့  သားက သူလိုခ်င္တာရေတာ့မွာမို႔  ေပ်ာ္ရႊင္ေနေပမဲ့  က်မမွာေတာ့  ညက်သားေလးကို  ဘယ္လိုနားခ်ရမယ္ ဆိုတာ  စဥ္းစားလာခဲ့တယ္။

ဒီလိုနဲ႔ညဘက္က်မတို႔   အိပ္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့  သားအနားသြားျပီး  က်မ  သားကိုလက္ေလးနဲ႔  ေထြးေပြ႔ ထားတယ္။ ျပီးသားကို  ပံုေျပာျပလိုက္တယ္။ ပံုေျပာျပရင္  က်မသားကို နက္ျဖန္ဝယ္ေပးမယ္ဆိုတဲ့  စာအုပ္ေလးကို  သားကိုေျပာျပတယ္။ သား  ေမေမေျပာတာ  ေသခ်ာနားေထာင္ေနာ္ဆိုေတာ့  သားက  ဟုတ္ကဲ့  ေမေမတဲ့။

ဒီလိုနဲ႔  က်မဦးတည္ေျပာခ်င္တဲ့  စကားဆီသားေလးကို  သယ္သြားခဲ့တယ္။ သားလည္း  က်မစကားလံုးတိုင္းကို  မ်က္လံုးေလးျပဴး  နားေလးစြင့္   နားေထာင္ေနခဲ့တယ္။ သား  မနက္ကလိုခ်င္တဲ့  စာအုပ္က  ဘာစာအုပ္လဲဆိုတာ  သားသိလားဆိုေတာ့  သားကမသိဘူးေမေမတဲ့။ သားကို  ေမေမ  အဲဒီစာအုပ္ဝယ္ေပးခဲ့မယ္ဆို  သား  ဘယ္ေနရာမွာ  အသံုးျပဳမွာလဲလို႔  ေမးလိုက္ေတာ့လဲ  မသိဘူးတဲ့။ ဒီစာအုပ္တန္ဖိုး  ဘယ္ေလာက္လဲဆိုတာ  သားသိလားဆိုေတာ့  သိတယ္တဲ့။ ေဒၚလာ (၂၀၀)တဲ့။   ဒါဆို   သားက ဒီစာအုပ္ကို  ဘာလို႔လိုခ်င္တာလဲလို႔  က်မ  ေမးလိုက္ေတာ့  သားက  စာအုပ္အဖံုးေလက  အရုပ္ေလးလိုခ်င္လို႔တဲ့။

ခေလးပီပီ  သူ႔စိတ္ထဲရွိတာ  ေျပာလိုက္တာဘဲ။ အဲေတာ့  က်မသားကိုထပ္ေမးလိုက္တယ္။ သား  ကိုကိုနဲ႔ မမ  ကိုခ်စ္လား။ ေမေမကိုေရာ  ခ်စ္လားဆိုေတာ့  သားက  ခ်စ္တာေပါ့  ေမေမရဲ႕တဲ့။ ဒါဆိုသားကို  ေမေမေျပာျပမယ္။ သားအခုလိုခ်င္တဲ့  စာအုပ္ကိုသားဘယ္မွာ  သံုးမယ္ဆိုတာလဲ  သားမသိ။ ဘာစာအုပ္လဲဆိုတာ  သားမသိ။ သားသိတာ  စာအုပ္တန္ဖိုး (၂၀၀)ဘဲ။ သားစိတ္ထဲမွာ  ဒီေငြ (၂၀၀)က  ဘာမွမဟုတ္ေလာက္ဘူး  ေမေမ  ေပးႏိုင္တယ္ဆိုတာေလာက္ဘဲ။ 

သားကိုေမေမ  ေျပာျပမယ္ေနာ္။ အရင္အပတ္  သားအတြက္  ခေလးဂိမ္းဝယ္တာ  သားမွတ္မိလား။ အဲဒီဂိမ္းေလးကို  သားၾကိဳက္တယ္မို႔လား။ အဲဒီေန႔   သားေဆာ့ေသးတယ္မို႔လား ဆိုေတာ့  ဟုတ္ကဲ့  ေမေမတဲ့။ သား  ကိုကိုနဲ႔မမလည္း  အားလပ္ခ်ိန္  သားဂိမ္ကိုယူေတာ့တယ္မို႔လား။ အဲေတာ့  သား ဂိမ္းဝယ္ေတာ့  ကိုကိုနဲ႔မမက  သားနဲ႔အတူ  ကစားလို႔ရတယ္။ အခု  သားဝယ္ခ်င္တဲ့  သားလိုခ်င္တဲ့ စာအုပ္ေလးက  ကိုကိုလည္းနားမလည္ဘူး  မမလည္းနားမလည္ဘူး  ေမေမလည္းနားမလည္ဘူး  သားလည္း  နားမလည္ဘူး။ အရုပ္ေလးလွလို႔  ဝယ္ခ်င္တာဘဲဆို  သားအတြက္အလကားဘဲေပါ့။ သား  ေမေမ  ပိုက္ဆံျဖဳန္းသလို  ျဖစ္တာေပါ့သားရယ္။

အဲဒီစာအုပ္  ေဒၚလာ (၂၀၀)က သားေျပာသလို  လြယ္လြယ္ေလး ေမေမဝယ္ေပးလို႔ရပါတယ္ ဆိုတာဟုတ္ပါတယ္။ ေမေမ  သားကိုဝယ္ေပးလို႔ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သားအတြက္  အက်ိဳးမရွိတာမို႔  ေမေမေတာ့  မဝယ္ေပးခ်င္ဘူးသား။ သားေျပာသလို  ေဒၚလာ(၂၀၀)ေမေမ့မွာ ရွိတာမွန္ေပမဲ့  သားလိုခ်င္တာ  ေမေမ  မဝယ္ေပးခ်င္ဘူး။ သား  ဒီစာအုပ္ဝယ္ျပီး  ဘာမွသံုးလို႔ ရတာမဟုတ္သလို  ဘာအတြက္သံုးတာလဲ  သားမသိဘူး။ သားေျပာတဲ့ ဒီေငြ (၂၀၀)ဟာ  ေမေမတို႔  မိသားစု (၁)လ  မီးဖိုေခ်ာင္အတြက္  လံုေလာက္သလို  အိမ္လစာေပးလည္း ရတယ္။ဒါမွမဟုတ္  သား  ကိုကိုနဲ႔မမ  က်ဴရွင္စရိတ္  အသံုးျပဳမယ္ဆိုလည္း  လံုေလာက္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္  သား   ေမြးေန႔မွာသား  အလွဴျပဳခ်င္တယ္  ေမြးေန႔ပြဲမွာ  သူငယ္ခ်င္းေတြကို  ေကြ်းခ်င္တယ္   သားဖိုးဖိုးဖြားဖြားကို  ကန္ေတာ့ခ်င္လို႔  လက္ေဆာင္ဝယ္ခ်င္တယ္ဆိုလည္း  သံုးလို႔ရတယ္။

အခုသားလိုခ်င္တဲ့  စာအုပ္က  ဘယ္သူအတြက္မွ  အက်ိဳးလည္းမျပဳသလို  သားအတြက္လည္း  အက်ိဳးမရွိပါဘူးသား။ သားလိုခ်င္တယ္ဆိုတာ  ေမေမသိတယ္။ ဒါေပမဲ့  သားဘာလို႔  လိုခ်င္တယ္  ဘာအတြက္လိုခ်င္တယ္  ဘယ္မွာအသံုးျပဳရမယ္ဆိုတာ  သားမွမသိတာ။ သားဝယ္ျပီး ၁ပတ္ေလာက္ဆို  သား   ဒီတိုင္းပစ္ထားမွာ  ေမေမသိတယ္။သားဒီစာအုပ္ယူမယ္ဆို    သားေမေမ့ကို  မခ်စ္လို႔  ကိုကိုနဲ႔မမကို မခ်စ္ဘဲ  သားကိုယ္သားဘဲ  ခ်စ္လို႔။ သားအတြက္လည္း  အသံုးမဝင္  ကိုကို+မမ အတြက္လည္း  အသံုးမဝင္   သူတစ္ပါးအတြက္လည္း   အသံုးမဝင္တဲ့  စာအုပ္ကိုမယူပါနဲ႔လား။ သား ေမေမ့ကို  ခ်စ္တယ္ဆိုရင္ေပ့ါ။ က်မ စကားဆံုးေတာ့  သားအခန္းထဲကေန  က်မ  ထြက္သြားခဲ့တယ္။

သားရဲ႕စိတ္ခံစားမွဳ႕ကို  က်မ  သိခ်င္လို႔ခုလို  သားကို  အခန္းထဲထားျပီး  က်မ  အျပင္ထြက္သြားခဲ့တာပါ။ မၾကာပါဘူး  သား  က်မေနာက္ကိုလိုက္လာျပီး    ေမေမ့ဆိုျပီး  က်မ  ခါးကိုလာဖက္ျပီး  ငိုတယ္။ က်မ  သားေခါင္းေလးကို  အသာပြတ္သပ္ေပးျပီး  မငိုပါနဲ႔သားရယ္လို႔  ေခ်ာ့လိုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ  သားက  ေမေမ  ဒီစာအုပ္ေလး    သား   မယူေတာ့ဘူးလို႔  က်မကိုဖက္ျပီး   ေျပာခဲ့တယ္။

က်မ  ႏွဳတ္မွလည္း  ငါ့သားကလိမ္မာျပီးသား  ေမေမ  သိတာေပါ့။ သားလိမ္မာတယ္ဆိုတာ  အဲလိုေလးေျပာျပီး  ႏွစ္သိမ့္ေပးလိုက္တယ္။

အဲဒီအခ်ိန္ကစ  သား.  စိတ္ထဲမွာ  အဲဒီစာအုပ္ဝယ္ဖို႔  အစြဲအလန္းမရွိေတာ့ပါဘူး။ ခေလးသဘာဝမို႔  အရုပ္ေလးပါတာကို  လိုခ်င္ၾကတာမွန္ေပမဲ့  မိဘျဖစ္တဲ့  က်မတို႔က  ခေလးေတြကို  မဝယ္ေပးဘူးဆိုတဲ့  စကားလံုးၾကမ္းၾကမ္းေတြ  သံုးႏွဳန္းျပီး  ရိုက္နက္ေျပာဆို  သူတို႔ေလးေတြကို   စိတ္ဒဏ္ရာေပးမဲ့အစား  ခုလို  အက်ိဳးအေၾကာင္းေလးကို  ေသခ်ာရွင္းျပေတာ့  သိတတ္တဲ့   လူၾကီးမဆိုထားနဲ႔ဦး  ခေလးငယ္ေလးေတာင္  လက္ခံလာတတ္ပါတယ္။ 

က်မ  စာဖတ္သူမ်ားကို   ဘာေျပာျပခ်င္လဲဆိုေတာ့   အသက္(၇)ႏွစ္အရြယ္  ရွိတဲ့ခေလးေလးဟာ  ခေလး   သဘာဝအေလွ်ာက္  အရုပ္ပါတဲ့  စာအုပ္ေလးကို   လိုခ်င္မိတာမွန္ေပမဲ့  စာအုပ္ရဲ႕အသံုးဝင္ပံုနဲ႔  တန္ဖိုးကို  သူ႔ေမေမေသခ်ာရွင္းျပေတာ့  သူနားလည္သြားခဲ့တယ္။

က်မတို႔ေန႔စဥ္ၾကံဳေတြ႔ေနရတဲ့  ေလာကမွာ  ဘယ္အရာဘဲ   ျပဳမွဳေဆာင္ရြက္ပါေစ  မျပဴခင္ စဥ္းစားသင့္တာက  က်မတို႔အခု   ျပဳလုပ္လိုက္မဲ့အလုပ္ဟာ  ကိုယ္အတြက္ အက်ိဳးရွိမလား  ဒါမွမဟုတ္  သူတစ္ပါးအတြက္အက်ိဳးရွိမလား  မျပဳခင္စဥ္းစားသင့္ပါတယ္။ ဘယ္အမွဳ႕ဘဲျပဳျပဳ  ကိုယ့္အတြက္လဲ   အက်ိဳးမရွိ  သူတစ္ပါးအတြက္လည္း  အက်ိဳးမရွိရင္  မလုပ္ေဆာင္သင့္ပါဘူး။

ကုိယ့္စိတ္ရဲ႕  ဦးေဆာင္မွဳ႕ေနာက္  ကိုယ္လုပ္ေဆာင္မယ္ဆို  ကိုယ့္အတြက္အက်ိဳးရွိပါေစ  သို႔မဟုတ္  သူတစ္ပါးအတြက္  အက်ိဳးရွိပါေစ။ သင့္ရဲ႕  ကုန္ဆံုးသြားမဲ့  ေငြျဖစ္ေစ  အခ်ိန္ျဖစ္ေစ မိမိအတြက္  ျဖစ္ေစ (သို႔မဟုတ္) လိုအပ္ေနသူေတြအတြက္   အက်ိဳးျပဳအသံုးခ်မယ္ဆို   သင္ဟာ  တန္ဖိုးရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္  ျဖစ္သြားမယ္ဆိုေတာ  ဧကန္မုခ်မလႊဲပါ။




စာဖတ္သူမ်ားကို  အစဥ္ေလးစား
ခ်စ္ခင္လွ်က္
အလြမ္းျမိဳ႕ေလး


17 comments:

3rdthameetaw said...

အသံုးခ်နိယာမေလးကို လာဖတ္သြားတယ္
အလြမ္းေရ ..
မွတ္သားဖြယ္ရာေလးပါပဲ

အိပ္မက္ေကာင္းကင္ said...

အလည္လာရင္း စာေလးကိုဖတ္သြားတယ္ေနာ္
မွတ္သားစရာေကာင္းတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္ပါပဲ

မင္းမုန္းတဲ႕သူ(အလြမ္းကဗ်ာမ်ား) said...

ဇာတ္လမ္းေလးကေကာင္းသလို..
ေပးထားတဲ႕အသိပညာကလည္းေကာင္းတယ္..
မၾကီးလြမ္း...

ခ်စ္စံအိမ္ said...

အဲနည္းေလးမွတ္ထားမယ္ မမ..
လမင္းကေလးရရင္မဆူဘူး ပုိစ့္ေလးအတုိင္းေၿပာမယ္ :P

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

သားေလး ..ရလာမယ့္ေနက်ရင္..မမလိုပဲ ဆံုးမရမယ္ ဟိဟိ ..ခုေတာ့ ေဖေဖအရင္ရွာအံုးမွ...:P:P:P

Unknown said...

အားေပးသြားတယ္ အမေရ...
ကေလးေတြကို နားလည္သေဘာေပါက္ေအာင္ မိဘတိုင္းက ခုလိုေလး ေျပာမယ္ဆိုရင္ အနာဂတ္ရဲ႕ သားသမီးကာင္းရတနာေလးေတြ ျဖစ္လာမွာ အမွန္ပါပဲဗ်ာ...

mstint said...

ကေလးေတြရဲ႕ ႏူးညံ့ျဖဴစင္တဲ့စိတ္ေလးမွာ မွန္ကန္တဲ့ အေတြးေလးေတြ စုစည္းဖြဲ႔စည္းၿပီး သေႏၶတည္သြားဘို႔က အနီးကပ္လမ္းညႊန္ျပေပးတဲ့ အုပ္ထိန္းသူတို႔အေပၚမွာ မူတည္တယ္ အလြမ္းေရ။ ဇာတ္လမ္းေလးေကာင္းတယ္။
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

Anonymous said...

ေကာင္းလိုက္တဲ့ အသိေပးပို႔စ္ေလးပါ မႀကီးလြမ္း၊ အေရး အသား ညိမ့္ညိမ့္ေလးနဲ႔ တကယ္ပဲ ေမႀကီးက သားငယ္ကို နားလည္ေအာင္ ေသခ်ာရွင္းျပသလုိ စာဖတ္သူေတြကိုလည္း ေသခ်ာေလးကို ရွင္းျပခဲ့တာပဲ ..

အင္း ညီမေလး အိန္ဂ်ယ္လိႈင္ကေတာ့ေနာ္ ...အဟဲ ပဲ ေျပာေတာ့္မယ္ းP

လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္ said...

ပညာေပးတဲ့ ပို႔ေလးကို အားေပးသြားတယ္ေနာ္ အလြမ္း ။က်န္းမာေရးလဲ ဂရုစိုက္အံုး ။

စံပယ္ခ်ိဳ said...

ေမ႔ေနတဲ႔ အသိတရားေလးေတြကုိသံေခ်ာင္းေခါက္ေပး
လုိက္သလုိပါပဲ

akt said...

မမၾကီး...... လာဖတ္သြားတယ္...ဖတ္ရတာ ပညာရတယ္..
မမၾကီးကုိေက်းဇဴးတင္ပါတယ္..က်မ္းမာေပ်ာ္၇ြႈင္ပါေစ...

ေလေျပခ်ိဳ said...

အန္တီတင့္ေျပာသလိုပါပဲ လြမ္းေရ...“ကေလးေတြရဲ႕ ႏူးညံ့ျဖဴစင္တဲ့စိတ္ေလးမွာ မွန္ကန္တဲ့ အေတြးေလးေတြ စုစည္းဖြဲ႔စည္းၿပီး သေႏၶတည္သြားဘို႔က အနီးကပ္လမ္းညႊန္ျပေပးတဲ့ အုပ္ထိန္းသူတို႔အေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္”...။
ခင္တက္တဲ့
ေလေျပခ်ိဳ

ရာဇာေထြး said...

ေကာင္းလုိက္တဲ႔ပုိ႔စ္ေလးပါမၾကီးလြမ္းေရ...
ကေလးဆုိတဲ႔အရြယ္အင္မတန္ႏူးညံ႕သိမ္ေမြ႕တဲ႔အရြယ္ပါ..ထိလြယ္ရွလြယ္အရြယ္ဆုိရင္လည္းမမွားပါဘူးအမ
ေရ...သူတုိ႔ရဲ႔ျဖဴစင္ေနတဲ႔အသိစိတ္ဓါတ္ကေလးေတြဟာအုပ္ထိန္းသူမိဘေတြေၾကာင္႔အေရာင္ေတြစြန္းထင္းကုန္ၾကတတ္တာပါ...မၾကီးရဲ႕ဒီပုိ႔စ္ေလးကေတာ႔အ
ရြယ္သုံးပါးလုံးအတြက္တန္းဖုိးရွိတဲ႔ပုိ႔စ္ေလးပါအမေရ..
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အတြက္ေတာ႔ေလ႔လာသင္ယူစရာေတြေပါ႔ခင္ဗ်ာ...ပုိ႔စ္ေလးအတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မၾကီးေရ.....

ခင္မင္စြာျဖင္႔
ရာဇာေထြး

မိုးသူ(ေတာင္ၾကီး) said...

အသိတရားရေစတဲ ့ပုိစ့္ေလးပါ မၾကီးလြမ္းေရ

ခင္တဲ ့မိုးသူ(ေတာင္ၾကီး)

ၾကည္ျဖဴခင္ခင္ said...

မႀကီးလြမ္းေရ.. ၀တၳဳတိုေလ းက တကယ္ကို ဗဟုသုတေပးသြားတာပဲ.. အေရးလဲေကာင္း.. ပညာေပးေလးလဲေကာင္းနဲ႔.. အခ်က္အျပဳတ္ေကာင္းတဲ့ ငါ့မႀကီးလြမ္းေရးထားလို႔ျဖစ္မယ္.. :)

လရိပ္အိမ္ said...

သားေလးက လိမၼာလိုက္တာ။ ကိုယ္ကိုတိုင္လဲ အသိတရားယူသြားတယ္။ ေက်းဇူး မမ။

လရိပ္အိမ္ said...

သားေလးက လိမၼာလိုက္တာ။ ကိုယ္ကိုတိုင္လဲ အသိတရားယူသြားတယ္။ ေက်းဇူး မမ။