က်မခ်စ္ေသာ** မဟူရာ** ဟက္ပီးဘတ္ေဒးပါ...

က်မမွာ  ခ်စ္စရာမဟူရာ အမဲေလးတစ္တံုး ပိုင္ဆိုင္ထားတယ္။ အဲဒီမဟူရာေလးကို  က်မ  သိပ္ျမတ္ႏိုးတယ္ တန္ဖိုးထားတယ္ သံေယာဇဥ္ရွိတယ္။ က်မ ဒီမဟူရာတံုးေလးကို  ပိုင္ဆိုင္ခဲ့စဥ္တုန္းက မဟူရာေလးဟာ က်မအတြက္ တန္ဖိုးရွိတဲ့ မဟူရာ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ မဟူရာလို႔ က်မ မထင္ခဲ့ဖူး။ ခုေတာ့ က်မလက္ထဲ ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့  မဟူရာေလးဟာ သာမာန္မဟူရာေလးမဟုတ္ဘဲ  က်မ  အတြက္ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့  အရာေလးပါဘဲ။

ဘယ္ေလာက္တန္ဖိုးၾကီးတဲ့  ရတနာေလးေတြနဲ႔  က်မ ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့  မဟူရာအမဲေလးကို လဲေပးပါဆို က်မ မလဲႏိုင္ပါဘူး။ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔  က်မ ဒီမဟူရာေလးကို  သံေယာဇဥ္တြယ္ ပိုျမတ္ႏိုး  တန္ဖိုးထား တတ္လာတယ္။

 

သူဟာ  က်မထက္  အသက္ၾကီးေပမဲ့

သူဟာ  က်မလို  မ်က္စိမမွဳန္ေသးဘူး။

သူဟာ က်မထက္  အသက္ၾကီးေပမဲ့

သူမွာ  က်မလို  သြားေဝဒနာ မခံစားရဘူး။

သူဟာ  က်မထက္ အသက္ၾကီးေပမဲ့

သူ႔ဆံပင္ေတြဟာ က်မဆံႏြယ္လို  မျဖဴေသးဘူး။

သူဟာ  က်မထက္  အသက္ၾကီးေပမဲ့

သူမွာ  က်မေလာက္  ခႏၶာေဝဒနာ မထူေျပာဘူး။

မနက္မိုးလင္းလို႔  အိပ္ယာကႏိုးတုိင္း  က်မ အနားလာျပီး  အျမဲျပံဳးျပ  ႏွဳတ္ဆက္ျပီး  စကားခ်ိဳခ်ိဳနဲ႔  စေနာက္ခဲ့ျပီး  မဂၤလာရွိေသာ မနက္ေလးကို ႏိုးေစခဲ့တိုင္း  က်မ  တိတ္တိတ္ေလး  ေက်နပ္ခဲ့တယ္။

မ်က္ႏွာသစ္ျပီးတိုင္း  က်မမ်က္ႏွာသုတ္ဖို႔  ပုဝါေလးအျမဲယူျပီး  ကိုယ္တိုင္သုတ္ေပးတတ္တဲ့  သူ႔ ဂရုဏာေတြၾကား  က်မ  ေပ်ာ္ဝင္ခဲ့တယ္။

မနက္စာမလြတ္ေအာင္  သတိရွိစြာနဲ႔ အျမဲႏွိဳးေဆာ္ေပးတဲ့ သူ႔ရဲ႕  ေစတနာကိုလည္း  က်မ  ေလးစားမိတယ္။

ေန႔တိုင္းလိုလို ဘယ္နားထားမိမွန္းမသိဘဲ  ခဏခဏေပ်ာက္ေနတဲ့  က်မရဲ႕  ကိုယ္ပြားမ်က္မွန္ေလးကို  စိတ္ရွည္စြာ  အျမဲရွာယူေပးတတ္တဲ့  သူ႔အၾကင္နာကိုလည္း  က်မ ခင္တြယ္မိတယ္။

အစာစားျပီးတိုင္း  သြားနာလို႔  အံၾကိတ္ခံရတိုင္း  သြားထဲဓါတ္မွီးထိုး ေသခ်ာစစ္ေဆး  ဂရုစိုက္  အမွိဳက္ရွင္းေပးတဲ့ သူ႔ရဲ႕  အျပဳစုၾကား  က်မ  ျပံဳးမိတယ္။

ဆံပင္ေတြ စည္းတင္လိုက္တိုင္း  ဇရာကေျပာလာတဲ့  ဆံႏြယ္ျဖဴေလးေတြကို  တယုတယ  ေကာက္ယူႏွဳတ္ ေပးတတ္တဲ့  သူ႔ဂရုစုိက္မွဳ႕ေတြၾကား  က်မ ပီတိျဖစ္ခဲ့ရတယ္။

ခႏၶာေတြ ေဝဒနာျပတိုင္း  သူကိုယ္တိုင္ခ်က္ျပဳတ္  က်မစားခ်င္တာေလးေတြ  ေရြးဝယ္  စိတ္အလိုအတိုင္း  မျငီးမျငဴ  ေပ်ာ္ရႊင္စြာခ်က္ေကြ်း  သူ႔အေလးထားမွဳ႕ေတြကို  က်မ  တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။

က်မဟာ  သူ႔ဇနီးပါ။ သူဟာ  က်မရဲ႕  အိမ္ဦးနတ္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့  က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕  ခ်စ္ျခင္း  အျပစ္ကင္းၾကသလို က်မကို သူ႔ဇနီးလိုတစ္ဖံု   သူ႔သမီးလိုတစ္မ်ိဳး   သူ႔ညီမလိုတစ္သြယ္  ခင္တြယ္  ဂရုစိုက္ၾကင္နာ ခဲ့တယ္။

အခ်ိန္ေတြေမွ်ာရင္း  ျဖတ္သန္းလာခဲ့တာ  ခုဆို  ၾကင္နာသက္(၅)ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မယ္။ သူ႔အသက္ေတာင္ (၃၇)ျပည့္သြားျပီ။ အခ်ိန္ေတြေျပာင္းလဲ  လာသလို  က်မ  သူ႔အေပၚ ပိုလို႔ပိုလို႔တိုး  ခ်စ္လာခဲ့တယ္။ ေလးစား လာခဲ့တယ္။ ျမတ္ႏိုးလာခဲ့တယ္။ 

လူတိုင္းအတြက္မဟုတ္ေသာ္ျငား  က်မ  အတြက္ကေတာ့  ဒီမဟူရာအမဲေလးကို  က်မ ဘယ္အရာနဲ႔မွ  အစားထိုး  မလဲႏိုင္ပါဘူး။ က်မ သူ႔ကိုခ်စ္စႏိုးနဲ႔  (မဟူရာေလး)လို႔ေခၚပါတယ္။  မျဖဴေသာ အသားနဲ႔  ျဖဴစင္ေသာႏွလံုးသားရွိတာ  က်မ ခ်စ္ေသာ  မဟူရာေလးပါဘဲ။  က်မ အတြက္ေတာ့  တန္ဖိုးၾကီးမာတဲ့  မဟူရာေလးပါဘဲ......

မဟူရာေလးေရ  ေမြးေန႔ေလးမွာ  က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ျပီး  လိုရာဆႏၵတစ္လံုးတစ္ဝ  ျပည့္ဝပါေစ။ က်မ ကိုယ္လည္း ဒီထက္ပိုခ်စ္ႏိုင္ျပီး  တူညီေသာ  ခ်စ္ျခင္းေတြနဲ႔  ၾကင္နာစြာလက္တြဲရင္း နားလည္မွဳ႕ေတြနဲ႔  ဘဝဆံုးတိုင္  ခ်စ္ျခင္းမ်ားနဲ႔  ေပ်ာ္ရႊင္စြာျဖတ္သန္းၾကပါစို႔.....

က်မ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ မဟူရာေလးေရ ဟက္ပီးဘတ္ေဒးလို႔ ႏွဳတ္ခြန္း ဆက္လိုက္ပါတယ္။ဒီေန႔ ဇန္နဝါရီ (၇)ရက္ (၂၀၁၃)ခုႏွစ္ အစ  သူရဲ႕  (၃၇)ႏွစ္ေျမွာက္  ေမြးေန႔ေလး ပါဘဲ။

ေမြးေန႔ရွင္  မဟူရာေလးနဲ႔အတူ  စာဖတ္သူမ်ားအားလံုး ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာ ၾကပါေစ။

စာဖတ္သူမ်ားကိုအစဥ္ ေလးစား

ခ်စ္ခင္လွ်က္

အလြမ္းျမိဳ႕ေလး