မဂ်က္ Tag ေသာ ဘေလာ့ေဒးပိုစ့္

အားလံုးဘဲမဂၤလာပါလို႔ ႏွဳတ္ခြန္းဆက္လိုက္ပါတယ္။ အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ဘေလာ့ေပၚ မေရာက္ျဖစ္တာၾကာခဲ့ပါျပီ။ဘေလာ့ေလးေတြကို မေရာက္ျဖစ္ေပမဲ့ ဘေလာ့ဂါ ေမာင္ႏွမအားလံုးကို ရင္ထဲက အျမဲသတိရေနမိတာ အမွန္ပါ။ (၁)က်န္းမာေရးက မမွန္တာရယ္ (၂) ကြန္ပ်ဴတာက ပ်က္တာရယ္ (၃)လူမွဳ႕ေရးစိတ္ရွဳပ္စရာမ်ားရယ္ အားလံုးအသုပ္စံုလိုျဖစ္ေနေတာ့ ဘေလာ့ထဲမဝင္ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ဘေလာ့ေဒးေလးကေတာ့ ျပီးသြားတာၾကာခဲ့ျပီလို႔ ထင္ပါတယ္။ဒါေပမဲ့ မဂ်က္(စံပယ္ခ်ိဳ)မွ ခင္မင္စြာ Tag လာေသာေၾကာင့္ မဂ်က္အား ခင္မင္မွဳ႕ႏွင့္ ေလးစားမွဳ႕ ေပါင္းစုကာ  ဘေလာ့ေဒးေလးအေၾကာင္း ေရးဖို႔ ျဖစ္ လာခဲ့တာပါ။

လူတိုင္းက ေမြးတဲ့ရက္ေလးကို သိၾကရေပမဲ့ ေသမဲ့ရက္ေလးကို ဘယ္သူမွ မသိၾကပါ။  ဒီေတာ့ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ေမြးေန႔ေလးေရာက္ျပီဆို ေမြးေန႔ေန႔သစ္ေလးကို ၾကိဳဆိုရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ၾကတယ္။ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ဆံုၾက ေမြးေန႔သီခ်င္းဆိုၾက မုန္႔ေတြစားၾက ေပ်ာ္ၾကရႊင္ၾကသလို က်မတို႔ရဲ႕ ဘေလာ့ေမြးေန႔ ေလးမွာလဲ  ဘေလာ့ဂါေမာင္ႏွမေတြက တက္ညီလက္ညီ အမွတ္တရ စာေတြေရးၾက တစ္ေယာက္မွတစ္ေယာက္ကို အသိေပး Tag ၾက။သူေရးတဲ့ ဘေလာ့ေဒး စာေလးေတြကိုယ္ကဖတ္ ကိုယ္ေရးတဲ့ ဘေလာ့ေဒးစာေလးေတြသူကဖတ္ အေတြးေလးေတြ  မွ်ေဝ ဖလွယ္ရင္း ေပ်ာ္စရာ ပီတိေလးေတြ ရင္မွာေပြ႕ပိုက္ရင္းေပါ့။

ဘေလာ့ဂါတိုင္းက ဘေလာ့လုပ္ရျခင္းအေၾကာင္း ကိုယ္စီရွိၾကပါတယ္။ဘာေၾကာင့္ ဘေလာ့စေရးျဖစ္တယ္ ဆိုတာေပါ့။က်မရဲ႕ အလြမ္းျမိဳ႕ေလး ဘေလာ့ကေတာ့ ကေလးဘေလာ့ေလးပါ။လူစင္မမွွီတဲ့ ဘေလာ့ေလးပါ။ တကယ့္ေတာ့ က်မ ဘေလာ့စလုပ္ျဖစ္တာက စာေရးဝါသနာပါလို႔လည္းမဟုတ္ စာေရးတတ္လို႔လည္း မဟုတ္ တကယ္ေတာ့ ဘေလာ့ဆိုတာထက္ က်မအလြမ္းျမိဳ႕ေလးဆိုတဲ့ စာေရးတဲ့ေနရာေလးက က်မရဲ႕ စိတ္ထြက္ေပါက္ေပးရာ ေနရာတစ္ခု က်မရဲ႕....အလြမ္းေတြ - ေပ်ာ္ရႊင္မွဳ႕ေတြ - မေက်နပ္မွဳ႕ေတြ- ဗဟုသုတေတြ ကိုအန္ခ်ျပီး ျပန္ဖတ္ဖုိ႔ က်မတစ္ဦးတည္းအတြက္ စီစဥ္ခဲ့တာပါဘဲ။ ဒါေပမဲ့ ဘေလာ့ေလးရယ္လို႔ ေခါင္းစဥ္ေအာက္ထဲ ေရာက္ရွိခ်ိန္မွာေတာ့ ဘေလာ့ဂါ အကို..အမနဲ႔ ေမာင္ ..ညီမ..ေတြက ေႏြးေထြးစြာၾကိဳဆို ဆက္ကမ္း အားေပးလာလို႔ က်မဘေလာ့ေလးက အလြမ္းျမိဳ႕ေလး ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ဆက္လက္ရွင္သန္ရပ္တည္ေန ႏိုင္ခဲ့တာပါ။

အႏုပညာသမားေတြ ေျပာသလိုေျပာရမယ္ဆိုရင္. .... ခုက်မ အလြမ္းျမိဳ႕ေလး ဘေလာ့ ရွင္သန္ ရပ္တည္ေနတာကလည္း က်မကိုခင္မင္တဲ့ ဘေလာ့ဂါ ေမာင္ႏွမေတြရယ္ လာေရာက္ အားေပးေသာ စာဖတ္သူေတြေၾကာင့္ပါဘဲ။က်မရဲ႕ ဘေလာ့ေလးကို က်မရဲ႕ျပဳခဲ့ေသာ အဆိုးအေကာင္းေတြကို ေရးမွတ္ ထားဖို႔ဘဲ ရည္းရြယ္ခဲ့တာပါ။အဲလိုေရးမွတ္ထားေတာ့ ကိုယ္အားလပ္ ခ်ိန္တိုင္း ကိုယ္အဆိုး အေကာင္းေတြကို ျပန္ဖတ္မိေတာ့  အေကာင္းေတြျပန္ဖတ္မိရင္ ဝမ္းသာျပီတိျဖစ္ ရသလို အဆိုးေတြျပန္ဖတ္မိေတာ့ ဆင္ျခင္အသိဥာဏ္ တိုးခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်မရဲ႕ လူစင္မမွီ အဖက္ဖက္က မျပည့္စံုတဲ့ ဘေလာ့ေလးကို ယေန႔တိုင္ လာေရာက္အားေပးေသာ စာဖတ္သူ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားႏွင့္ ဘေလာ့ဂါမိတ္ေဆြမ်ားအားလံုးကို  ဒီေနရာေလးကေန က်မ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာပါရေစ။

ေသခ်ာေျပာရမယ္ဆို က်မ ဘေလာ့ေလး စလုပ္တုန္းက ရက္စြဲေလးကို က်မ ေသခ်ာ မမွတ္ထားလိုက္မိဘူး။ အစပထမ က်မရဲ႕ဘေလာ့ ေခါင္းစဥ္ေလးကို  (အိမ္လြမ္းသူ)လို႔ေပးထားတာပါ။က်မ ဘေလာ့စလုပ္တုန္းက ဘာမွမသိ စမ္းတစ္ဝါးဝါးနဲ႔ လုပ္ေနရတာမို႔  က်မစိတ္ၾကိဳက္ (အိမ္လြမ္းသူ)ဆိုတဲ့ နာမည္ေလး ေရြးျပီးေပးခဲ့ ပါတယ္။ဒီလိုနဲ႔ နားမလည္သူပီပီ သူမ်ားေတြက စာစေရးမယ္ဆို  (မာတီ)က ပိုေကာင္းတယ္ ဘာညာေျပာလာေတာ့ (မာတီထဲ)ေရာက္သြားျပန္တယ္။ဒါေပမဲ့ က်မ (မာတီ)ကို မသံုးတတ္ခဲ့ဘူး။ မာတီေရာက္ေတာ့ (အိမ္လြမ္းသူ)ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ ဘေလာ့ကို က်မျမင္ေတာ့ က်မက ခုမွစျပီး ဘေလာ့ေရးသူ တကယ္လို႔ အရင္ဒီနာမည္နဲ႔ဖြင့္ထားသူက သူ႔နာမည္တူလို႔ ေျပာင္းေပးပါ ဘာညာေျပာလာရင္ က်မ အခက္ေတြ႔ေပးဦးမယ္။ ဘေလာ့ စည္းကမ္းေတြကိုလည္း က်မ မသိခဲ့တာမို႔ က်မဘာသာ ဘယ္သူမွ မေျပာခင္မွာဘဲ  ...အလြမ္းျမိဳ႕ေလး....ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေလးျပန္ေျပာင္း ေပးခဲ့ ပါတယ္။ ရက္စြဲ မေသခ်ာေပမဲ့ က်မထင္တာ ႏိုဝင္ဘာလ ၂၀၁၀ ေလာက္ကတည္းက ဒီဘေလာ့ေလး အသက္ရွင္ဝင္ ေနခဲ့ပါျပီ။

(အိမ္လြမ္းသူ)နဲ႔ (အလြမ္းျမိဳ႕ေလး)ရဲ႕ အဓိပၸါယ္က အတူတူပါဘဲ။အဓိက အမိေျမကိုလြမ္းတာရယ္ မိသားစုကို လြမ္းတာေလးကို ေရးခ်င္တာမို႔ ေခါင္းစဥ္ကြဲလြဲသြားေပမဲ့ က်မေရးခ်င္တဲ့ စာေတြကေတာ့ အတူတူဘဲ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ဘေလာ့စေရးတုန္းက က်မ တကယ့္ေမ်ာက္ အုန္းသီးရသလိုပါဘဲ။ မသိတာကို စသင္တာမို႔လားမသိ ညမအိပ္ႏိုင္  အခ်ိန္မွန္မစားႏိုင္ဘဲ ဘေလာ့နဲ႔သာ နပန္းလံုး အခ်ိန္ကုန္ခဲ့ရတာေလးက အမွတ္တရပါဘဲ။ ေနာက္ဆံုးဘယ္ေလာက္ထိ ဆိုးလဲေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာင္ ကြန္ပ်ဴတာကို ဒီေလာက္ကလိတာ သံုးတာ ပ်က္မွာေပ့ါဆိုျပီး.....က်မကို နာမည္ေျပာင္ ...... မစ္ကြန္ပ်ဴငို ....လို႔ေပးခဲ့ ပါေသးတယ္။

က်မစာသိပ္ေရးခ်င္တယ္ ဒါေပမဲ့ စာမေရးတတ္ခဲ့ဘူး။ က်မေရးခ်င္တာေလာက္ဘဲ ေရးလိုက္တာဘဲ။ စာတစ္ပုဒ္ရဲ႕ အရည္အခ်င္းနဲ႔ မျပည့္မွီတာသိေပမဲ့ က်မကိုယ္ပိုင္ ခံစားမွဳ႕ လက္ရွိျမင္ေတြ႔ေနရတဲ့ ဘဝေတြ အခက္ခဲေတြ သင္ခန္းစာေတြမို႔ က်မစာဟာ စာေကာင္းတစ္ပုဒ္ မဟုတ္ခဲ့သလို အရည္ခ်င္းမျပည့္ဝေပမဲ့ က်မ ေက်နပ္ခဲ့ရပါတယ္။ထို႔နည္းတူ ကဗ်ာေရးေကာင္းတဲ့ ဘေလာ့ဂါ  ေမာင္ငယ္ေတြ ညီမငယ္ေတြ အကိုေတြ အမေတြကိုလည္း ေလးစားအားက်မိသလို  ရသစာေပမ်ားေရးေကာင္းေသာ ေမာင္ငယ္ ..ညီမငယ္ေတြနဲ႔ အကို အမ မ်ားကိုလည္း ေလးစားအားက်မိပါတယ္။ နည္းပညာ ဘေလာ့ဂါမ်ားကိုလည္း ေလးစားအားက်မိသလို ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ ဘေလာ့နဲ႔ပါတ္သက္ေသာ ဘေလာ့ဂါစာေရးသူ စာေရးဆရာ ဆရာမမ်ား ႏွင့္ ေမာင္ငယ္ ညီမငယ္မ်ား  အကို အမမ်ားကို  အဖက္ဖက္မွ မျပည့္စံုေသာ ကေလးဘေလာ့ဂါ (အလြမ္းျမိဳ႕ေလးမွ) ေလးစားတန္ဖိုးထားပါေၾကာင္း  ဘေလာ့ေဒးေန႔ေလးမွာ အမွတ္တရ စကားေျပာၾကားရင္း  ဘေလာ့ေဒးေန႔ေလးမွာ ဘေလာ့ဂါမ်ားအားလံုး ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေမတၱာ ပို႔လိုက္ပါတယ္။

ဒီေအာက္က ကဗ်ာေလးကေတာ့ ဘေလာ့ေဒးနဲ႔ မပါတ္သက္ပါဘူး။ဒါေပမဲ့ က်မ ဖတ္ဖူးတဲ့ ေကာင္းသန္႔ရဲ႕ သမီးေလးဖတ္ဖို႔ စာအုပ္ထဲမွ ကဗ်ာေလးကို လာေရာက္အားေပးသူ ေမာင္ႏွမမ်ားအားလံုးကို လက္ေဆာင္ထပ္ဆင့္ေပးလိုက္ပါတယ္။

Extremes are dangerous.

အစြန္းေရာက္ျခင္းသည္  အႏၱရယ္

ဘာမဆို အစြန္းေရာက္တာ မေကာင္းဘူး။

အစြန္းေရာက္ရင္ ျပဳတ္က်တတ္တယ္တဲ့။

ဘာသာေရးအစြန္းေရာက္တာလည္း မေကာင္းဘူး။စီးပြားရွာတဲ့ေနရာမွာ အစြန္းေရာက္တာလည္း မေကာင္းဘူး။စကားေျပာတဲ့ေနရာမွာ အစြန္းေရာက္တာလည္း မေကာင္းဘူး။ဘာမဆို အစြန္းမေရာက္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းရမယ္တဲ့။

ကိုယ္လုပ္ကိုင္ေျပာဆိုေနတာ အစြန္းေရာက္မွန္း ဘယ္လိုသိႏိုင္မလဲဆိုရင္ေတာ့........

ကိုယ္နဲ႔ဆက္ဆံ ပါတ္သက္သူေတြက ကိုယ့္ကိုယ္အထင္ေသး

ျငိဳျငင္ ...အျပစ္တင္....အျပစ္ျမင္လာတဲ့အခါ..

ကိုယ့္ကိုယ္ျမင္ရင္    မေတြ႔ခ်င္ေတာ့ဘဲ ေရွာင္ေျပးတဲ့အခါ

ကိုယ္ဟာ တစ္ေနရာရာမွာ မွားေနျပီ....

အစြန္းေရာက္ေနျပီဆိုတာ သိႏိုင္ပါတယ္တဲ့...

ကဲ....က်မတို႔အားလံုးလည္း  မိတ္ေဆြေကာင္းေတြ လိုခ်င္တယ္ တန္ဖိုးထားတယ္ဆိုရင္ 

အဲဒီအေျခေနမ်ိဳးမေရာက္ရေလေအာင္ ဘယ္အရာကိုမဆို အစြန္းမေရာက္ဖို႔

သတိထား ဆင္ျခင္ၾကပါစို႔....

စာဖတ္သူမ်ားကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။

ေမတၱာျဖင့္

အလြမ္းျမိဳ႕ေလး

8-9-2013

ပိုစ့္ေရးရန္  Tag...........ေပးေသာ  မဂ်က္ (စံပယ္ခ်ိဳ)ကို အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။