Wednesday 20 October 2010

ကြ်န္မ အသိ


အသက္ေလးကလည္းမငယ္ 
ခႏၶာေလးကိုလည္း လွခ်င္ေသးတာမို႔
မိတ္ကပ္ေတြ လိမ္းခ်ယ္အိုက္တင္အျပည့္နဲ႔ 
ကြ်န္မလမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့တယ္။

ေဟာ.............
လူေတြက ကြ်န္မကို
ဝိုင္းၾကည့္ၾကေတာ့ ရင္ထဲမွာ
ပီတိလွိဳင္းခတ္သြားရင္း ကြ်န္မကို ကြ်န္မ
အဟုတ္ထင္ခဲ့မိတယ္။
*** ငါကြ ***

ခ်စ္သူႏွစ္ဦးၾကား ေယာက္ယွက္ခတ္သြားေအာင္
ကြ်န္မ စကားႏုႏုသံုး မာယာအျပံဳးနဲ႔ 
လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္။

ဘြဲလက္မွတ္ေတြထုတ္ျပ
ကြ်န္မကို ကြ်န္မ ပညာတတ္ဆိုျပီး
လူသိရွင္ၾကားလည္း ေအာ္ခဲ့ဖူးတယ္။

မတည္ျမဲတာေတြကို
ျမဲတယ္အမွတ္နဲ႔ 
ရွိသမွ်ဂုဏ္ျပ
ကြ်န္မ 
ထုတ္ၾကြားခဲ့ဖူးတယ္။

ေငြသာလွ်င္ အဓိက
သစၥာေတြ ေဘးဖယ္ခ်
ခဏ ခဏဂတိ ပ်က္ခဲ့ဖူးတယ္။

သီလဆိုတာမသိ, ဒါနဆိုတာမရွိ
ေငြသာလွ်င္ဘုရင္ ,   ေငြသာလွ်င္ သခင္
ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔အရာရာတိုင္းအေပၚ
ေခါင္းပံုျဖတ္ခဲ့ဖူးတယ္။

***** ဒီလိုနဲ႔ *****
အပုပ္ေကာင္ကို 
သရုပ္ေဆာင္ထားတဲ့ခႏၶာ
လွပေအာင္ဆင္ျမန္းကြ်န္မဝင့္ၾကြားခဲ့ဖူးေပမဲ့
အခု...ကြ်န္မရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေန႔ေလးကို 
ေရာက္ေနေတာ့မွကြ်န္မ 
အေတြးတစ္ခ်က္
ျဖတ္ကနဲ
ဝင္လာ
တယ္။

ငါ့ နိဗၺာန္ လမ္းအတြက္ ငါအေကာင္းဆံုး ဘာလုပ္ခဲ့ျပီလဲ?
ဒီခ်ိန္မွ...............ကြ်န္မ အသိ---------------



ေမတၱာျဖင့္
စိတ္ကူးေပါက္ရာေရးမိတဲ့
အလြမ္းျမိဳ႕ေလး

3 comments:

ကိုေဇာ္ said...

အခု လက္ရွိ သိေနခြင္႔ ရတာ အခ်ိန္ေကာင္းပဲ။
ေနာက္က်တယ္ ဆိုတာ မရွိပါဘူး။

ဒါန႔ဲ..ေအာက္ဆံုးမွာ ...
(အိမ္လြမ္းသူ၏ ခပ္ညံ့ညံ့ အေတြးေခၚျဖင့္ ခံစားတင္ျပသည္။)
ဒါကို ဘာလို႔ ထည္႔တာလဲ။

ေမာင္ခ်စ္ said...

ကိုေဇာ္ေရ။
ေက်းဇူးတင္တယ္။စာေပမကြ်မ္းေတာ့ ဒီလိုေလး
ထည့္ေရးရတာပါ။အဲဒါကိုေတာ့ နားလည္ေပး
ပါ။

ကိုေဇာ္ said...

ဟီးဟီး..ဟုတ္လား။
ဒါဆို စာေပကၽြမ္းက်င္မွ စာေတြ ေရးရမယ္ ဆိုတဲ႔ သေဘာလား။
ဒါဆို ဘုရားျဖစ္မွ တရားေဟာရမယ္ ဆိုတဲ႔ သေဘာေပါ႔ေနာ္ ၊ ဘုန္းၾကီးေတြ ဆရာေတာ္ေတြေတာ႔ ဒုကၡပဲ.. ဟိဟိ...

ငါ႔ညီမကို ေခါင္းေျခာက္ေအာင္ ေလွ်ာက္ေျပာတာ..။