ေမာင္နဲ႔ကြ်န္မဘဝ အတိုအစ

ဘာလိုလိုနဲ႔ကြ်န္မတို႔ မဂၤလာခ်စ္သက္တန္းေလး တစ္ႏွစ္ျပီးတစ္ႏွစ္ ေက်ာ္လာခဲ့ျပီ။ ေမာင့္ကို ကြ်န္မတကယ္ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ေသခ်ာသြားျပီ။ မဂၤလာဦးစမွာေတာ့ ကြ်န္မရင္ထဲေမာင့္ကိုခ်စ္တယ္ မခ်စ္ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာတိက် မသိခဲ့ရဘူး။အရြယ္မလြန္ခင္ အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္တာမို႔ အခ်စ္ဆိုတာကို ႏွလံုးသားထဲ ကြ်န္မေသခ်ာမခံစားခဲ့ရဘူး။ တစ္ခါတစ္ရံမွာလည္း တိတ္ဆိတ္တဲ့ညေတြမွာ တစ္ေယာက္ထဲ အေတြးေတြလြင့္ပ်ံရင္း စဥ္းစာမိတယ္။ ကြ်န္မေမာင့္ကို ဘာေၾကာင့္လက္ထပ္ခဲ့ တာလဲ။  ေမာင့္ကို ကြ်န္မတကယ္ခ်စ္ရဲ႕လား။ အဲဒီမဂၤလာပြဲ က်င္းပတုန္းကေရာ ကြ်န္မေမာင့္ကို တကယ္ခ်စ္ခဲ့ရဲ႕လား။ အင္းေလ ခုေတာ့ဒါေတြ စဥ္းစားစရာမွ မလိုေတာ့တာ။

ေသခ်ာတာတစ္ခုက ေမာင့္ကိုကြ်န္မလက္ထပ္ခဲ့စဥ္က ေမာင့္ဆီက ဆိုးက်ိဳး ေကာင္းက်ိဳး ကြ်န္မဘာမွ ေမွ်ာ္လင့္မထားသူ တစ္ေယာက္ပါ။ကြ်န္မရင္ထဲက အခ်စ္အတြက္ ကံမေကာင္းသူတစ္ေယာက္ မျဖစ္ေစခ်င္ပါ။ကိုယ္က မခ်စ္တတ္ခဲ့ရင္ေတာင္ ကိုယ့္အေပၚခ်စ္တတ္ နားလည္သူကိုေတာ့ လိုလားမိတာ အမွန္ပါ။ ျပီးေတာ့ ကြ်န္မမိသားစု ေမာင္ႏွမၾကားမွာ ကြ်န္မက အျမဲဗိုလ္က်  ဗိုရ ေနသူတစ္ေယာက္မို႔ ကြ်န္မ အသိထဲ ေမာင္မွမဟုတ္ ကြ်န္မအေပၚ အလိုလိုက္သီးခံႏိုင္မဲ့ ေယာက်ာၤးသားတစ္ေယာက္ သာအလိုရွိခဲ့သူပါ။ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ မစဥ္းစားဘဲ နားလည္မွဳ သီးခံမွဳကိုဘဲ ေရွတန္းတင္ထားမိတဲ့ကြ်န္မ မထင္မွတ္ဘဲ အခ်စ္ခရီးသြားလမ္းမွာ ေမာင္နဲ႔ထိပ္တိုက္ဆံုေတြ႔ခဲ့ရတယ္။

ေမာင္ကဘဲ မ်က္စိရွန္းတာလား ကြ်န္မကဘဲမ်က္စိမွားတာလား မသိ။အခ်စ္ခရီးသြားလမ္းမွာ ဆံုခဲ့ရျပီး ခ်စ္သူဘဝဆိုတဲ့ ရည္းစားေတြျဖစ္လာခဲ့ရတယ္။အေျခေနအေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ေမာင္နဲ႔ကြ်န္မ အေဝးေန အေနေဝးခဲ့ရျပန္တယ္။ သမီးရည္းစားဘဝဆိုတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးျခင္းေတြ ကြ်န္မကိုယ္တိုင္ မခံစားခဲ့ရျပန္ဘူး။ဒါေပမဲ့ေလ အဲဒီတုန္းကခ်စ္သူ ဘဝဆိုတဲ့ ၾကည္ႏူးမွဳေတြ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳ႕ေတြ ကြ်န္မမရခဲ့ေပမဲ့ ကြ်န္မမွာခ်စ္သူ တစ္ေယာက္ရွိတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ျပႏိုင္ခဲ့တာေပါ့။ အဲဒီတုန္းက ေမာင္နဲ႔သာ ခ်စ္သူေတြဆိုေပမဲ့ အေဝးေနအေနေဝးတဲ့ ခ်စ္သူေတြမို႔ ေမာင့္အၾကိဳက္ကို ကြ်န္မေသခ်ာမသိသလို ကြ်န္မအၾကိဳက္ကို ေမာင္ေသခ်ာမသိခဲ့ဘူး။


ေမာင့္မွာဘယ္လို အက်င့္ဆိုးေတြရွိလဲဆိုတာကို ကြ်န္မေသခ်ာမေလ့လာဘဲ ကြ်န္မခ်စ္သူ အျဖစ္ေမာင့္ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့တယ္။အဲဒီအခ်ိန္ထိ ကံ အက်ိဳးေပးကို ကြ်န္မယံုၾကည္ေနတုန္းဘဲ။ ကြ်န္မဘဝ ၾကီးျပင္းရာ တစ္ေလွ်ာက္မွာ သူေတာ္စင္တစ္ေယာက္ မဟုတ္ခဲ့ရေပမဲ့ ဘယ္သူ႔အေပၚမွာမွ မနာလိုဝန္တို အက်ိဳးယုတ္ျဖစ္ေအာင္ မလုပ္ခဲ့တာေသခ်ာတာမို႔ တစ္ေန႔ကိုယ္လည္း ကံ အက်ိဳးေပးေကာင္းမယ္လို႔ အျမဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္ထားမိသူပါ။ အဲေတာ့ ေမာင့္နဲ႔ခ်စ္သူဘဝမွာကတည္းက ႏွလံုးသားေရး ကံေကာင္းတယ္လား ကံဆိုးတယ္လားဆိုတာ ကြ်န္မေသခ်ာမသိခဲ့သလို အာရံုထဲမွာလည္း အဲဒီအေတြးေတြ မရွိခဲ့ပါ။ဒါေပမဲ့ အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက ေမာင္ကကြ်န္မကို တကယ္ခ်စ္ျပီး တကယ္လိုလိုက္ သီခံတဲ့ခ်စ္သူ တစ္ဦးဆိုတာ  ေသခ်ာခဲ့တယ္။


ဒီလိုနဲ႔ခ်စ္သူဘဝ (၃)ႏွစ္ေက်ာ္လာလို႔ အိမ္ေထာင္သည္ဘဝဆိုတာကို တေျဖးေျဖးနဲ႔ ျဖတ္ေက်ာ္လာခဲ့ရတယ္။ ခ်စ္သူဘဝမွာတုန္းက မွတ္မွတ္ရရ စကားမ်ားရန္ျဖစ္ (၁)ၾကိမ္သာျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။ အဲတာေတြ ကလည္း ေမာင့္အျပစ္ေၾကာင့္မဟုတ္။ ကြ်န္မရဲ႕ အေဝးေနအေနေဝးနဲ႔ အေတြးရယ္ ၾကားကေျပာလာတဲ့ စကားေတြေၾကာင့္ မစဥ္းစားဘဲမွားမိတဲ့ ကြ်န္မရဲ႕အမွားပါဘဲ။မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီကိစၥ တစ္ခုေၾကာင့္ ေမာင္နဲ႔ကြ်န္မ မဂၤလာပြဲဖ်က္မဲ့အထိ အဆက္အသြယ္ေတြ ျပတ္ေတာက္သြားခဲ့တယ္။ ဒီလိုခ်ိန္မွာေတာ့ စိုင္းစိုင္းခမ္းလွိဳင္ဆိုထား သလို မာနေတြခဝါခ်ဘို႔ ဆိုတာကလည္း ကြ်န္မကမိန္းကေလးျဖစ္ ေနတာကိုး။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မ ျဖဴျဖဴေက်ာ္သိန္းသီးခ်င္းဘဝနဲ႔ အတြင္းေၾကျဖစ္ျပီး အစားပ်က္ အအိပ္ပ်က္ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ေမာင္လည္း ကြ်န္မအေပၚ သံေယာဇဥ္လက္က်န္ေလးနဲ႔ သူ႔အမွားေတြကို စာေရးေတာင္းပန္လာတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေမာင့္အမွားမဟုတ္။ ကြ်န္မက တစ္ဖက္သတ္အႏိုင္လိုခ်င္တဲဲ့ ေမာင္မွားပါတယ္ဆိုတဲ့ စာတစ္ေစာင္။ ေမာင္ကၾကည္ျဖဴစြာ ေရးျပီးကြ်န္မဆီ ပို႔ေပးခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္း နားလည္းမွဳေတြနဲ႔ ျပတ္ဆဲလုလု သမီးရည္းစားၾကိဳးေလး ျပန္ဆက္မိသြားခဲ့ရတယ္။ 

အဲတာက ခ်စ္သူဆိုတဲ့ သမီးရည္းစားဘဝက စကားမ်ားရန္ျဖစ္ခဲ့တဲ့  အမွတ္တရေန႔တစ္ေန႔ပါဘဲ။ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ကြ်န္မဟာ အိမ္ေထာင္သည္ဘဝကို ျဖတ္ေက်ာ္လာခဲ့တာ တစ္ႏွစ္ျပီး တစ္ႏွစ္ျပည့္လို႔ လာျပီ။ ႏွစ္ေတြကူးေျပာင္းလာေလ ကြ်န္မနဲ႔ေမာင့္အခ်စ္က ခိုင္ျမဲ တည္လာေလပါဘဲ။  အိမ္ေထာင္ သည္ဘဝ ေရာက္မွေမာင့္ရဲ႕အခ်စ္ ေမာင့္ရဲ႕စိတ္ဓါတ္ေတြ ေမာင့္ဂုဏ္သိကၡာေတြ ကြ်န္မပိုေလးစား တန္ဖိုးထား တတ္လာပါတယ္။ ကြ်န္မ အိမ္ေထာင္မျပဳခင္က ေမာင္ကြ်န္မအေပၚ ဒီေလာက္ခ်စ္လိမ့္မယ္လို႔ ကြ်န္မ တစ္ခါမွ မေတြးထားမိဘူး။ အိမ္ေထာင္သည္ ဘဝေရာက္လာ   ေတာ့လည္းေမာင္က ကြ်န္မကို ဇနီးတစ္ေယာက္လို တစ္မ်ိဳး ခေလးတစ္ေယာက္လို တစ္ဖံု ခ်စ္ျပျပန္ေတာ့ ကြ်န္မေက်နပ္ခဲ့ရပါတယ္။

ကြ်န္မရဲ႕ အႏြံတာကိုေမာင္ ေက်နပ္စြာခံယူတယ္။ ကြ်န္မရဲ႕ အက်င့္ဆိုးေတြအေပၚ ေမာင္သီးခံစိတ္ရွည္တတ္ တယ္။ယေန႔ထိတိုင္ ကြ်န္မဆိုးတာေတြ သီးခံတဲ့ေမာင္ ကြ်န္မအေပၚ ၾကမ္းတမ္းတဲ့စကား တစ္လံုးမွ မသံုးဖူးေသးဘူးဆိုတာ ကြ်န္မရဲ႕မုသားမပါတဲ့ စကားပါ။ ကြ်န္မလုပ္ခ်င္ ျဖစ္ခ်င္တာေတြကိုသာ  ေမာင္က လိုက္ေလ်ာေရွတန္းတင္ေပးထားသူပါ။တစ္ခါတစ္ရံ ေမာင္မသိေအာင္ ကြ်န္မတစ္ေယာက္ထဲ ပီတိေတြ ျဖစ္ခဲ့မိတယ္။ ျပီးေတာ့ ခေလးဘဝမွစ အေဖ့ရဲ႕စကားသံေလးကိုလည္း ၾကားေယာင္မိတယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ အေဖ ကြ်န္မကို သူ႔ႏွဳတ္ကေန ခဏခဏေျပာဖူးတယ္။ ေယာက်ာၤးရကံေကာင္းမဲ့သူ တဲ့။ ခေလးဘဝဆိုေတာ့ ဘာသိဦးမွာလဲေလ။ အရြယ္ေရာက္ျပန္တဲ့ခ်ိန္မွာလည္း အခ်စ္ကိုမကိုးကြယ္တတ္တာမို႔ အဲတာကို ေသခ်ာမေတြးမိ လက္မခံမိခဲ့။ ခုေတာ့ အေဖေပးတဲ့ ဆုေတြနဲ႔ကြ်န္မျပည့္ေနသလို ျဖစ္ေနေတာ့ အေဖ့စကားသံကို ျပန္ၾကားေယာင္မိတယ္။


အေဖေျပာတဲ့ အိမ္ေထာင္က် ကံေကာင္းမယ္ဆိုတာ ဘာကိုရည္ညႊန္းေျပာထားလဲဆိုတာ ကြ်န္မမသိပါ။ လူေတြအမ်ိဳးမ်ိဳး စံခ်ိန္သတ္မွတ္ခြဲထားၾကတဲ့  အိမ္ေထာင္က် ကံေကာင္းတယ္ဆိုတာ ေငြေၾကးနဲ႔တိုင္းတာ တာလား..ပစၥည္းဥစၥနဲ႔တိုင္းတာ တာလား..ဂုဏ္ျဒပ္ေတြနဲ႔ တိုင္းတာတာလား...နာမည္ေက်ာ္ၾကားမွဳနဲ႔ တိုင္းတာ တာလား ကြ်န္မေသခ်ာမသိခဲ့။ ကြ်န္မခံယူထားတဲ့  အိမ္ေထာင္ေရးကံေကာင္းျခင္းကေတာ့ စာနာနားလည္မွဳ ေမတၱာေတြအျပည့္နဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားျပီး သစၥာတရားေတြနဲ႔ ခိုင္ျမဲစြာခ်ည္ေႏွာင္ ထားတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ ဘဝေလးကို ဆိုလိုတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္မကုိယ္ကြ်န္မ ပထမ ေက်နပ္မိတာက ကြ်န္မ အိမ္ေထာင္က်ကံေကာင္းတယ္ ဆိုတာဘဲ။


ေမာင္ဟာ ေငြးေၾကးခ်မ္းသာသူ တစ္ေယာက္မဟုတ္ပါ။ ဘာအေဆာင္အေယာက္မွ ထည္ထည္ဝါဝါ မရွိတဲ့ သာမာန္အညတရေလး တစ္ေယာက္ပါဘဲ။ ဒါေပမဲ့ ေမာင့္မွာ သန႔္စင္တဲ့ေမတၱာတရား နဲ႔ ခိုင္မာတဲ့ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာေတြခ်မ္းသာလို႔ ကြ်န္မကို အကုန္ပံုအပ္ခဲ့တယ္။ ဒီလို ေမတၱာတရား ျခံဳလြမ္းထားတဲ့ ရင္ခြင္ဟာ မေအးခ်မ္းဘဲ ဘယ္ရွိပါ့မလဲ။ ဒီေတာ့ ေမာင့္ရင္ခြင္ဟာ ကြ်န္မအတြက္ အေအးခ်မ္းဆံုး အရိပ္တစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့ရတယ္။ မိဘေမတၱာ အရိပ္နဲ႔ ေမာင့္အခ်စ္ရိပ္က မတူပါဘူး။မိဘေမတၱာအရိပ္နဲ႔ ကြ်န္မႏွိဳင္ယွဥ္ျပီး မေျပာပါ။ မိဘေမတၱာက သားသမီးနဲ႔ မိဘအတြက္ပါ။ တုႏွိဳင္းမရတဲ့ အရာပါ။ ေမာင့္ရင္ခြင္အရိပ္က အေတာင္စံုလို႔ မိဘရင္ခြင္ကို ေျခစံုကန္ျပီး  ဘဝတစ္ခုတည္ေဆာက္ထားတဲ့  အနာဂါတ္အရိပ္ပါ။ ေမာင္ ကြ်န္မကိုပစၥည္းေတြ ၾကြယ္ဝခ်မ္းသာေအာင္ မထားႏိုင္ခဲ့ေပမဲ့ ကြ်န္မေက်နပ္တယ္။ အိမ္ေထာင္သည္ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္မွာ ေမာင္ကြ်န္မကို တစ္ခ်က္ေလးမွ မျငိဳျငင္ဘဲ  စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားျပီး ေက်နပ္မွဳေတြေပးခဲ့တာ ခုဆို  တစ္ႏွစ္ျပီးတစ္ႏွစ္ကူးလာခဲ့ပါျပီ။ 


ေမာင့္ကိုကြ်န္မ ေက်းဇူးတင္တယ္ေမာင္။ အေဝးေနအေနေဝးတဲ့ ခ်စ္သူဘဝမွာေတာင္ မွတ္မွတ္ရရ စကားမ်ားရန္ျဖစ္ တစ္ခါျဖစ္ခဲ့ဖူးခဲ့ေပမဲ့ ခုလိုအတူေနရတဲ့ အိမ္ေထာင္သည္ ဘဝမွာေတာ့ ေမာင္နဲ႔ ကြ်န္မ ရန္ျဖစ္ဘို႔ဆိုတာကို ေမ့ေနတာခဲ့ၾကတာ ခုခ်ိန္ထိပါဘဲ။ အရာရာတိုင္း ဆိုးတိုင္ပင္ ေကာင္းတိုင္ပင္ျပီး  တြဲလက္ညီညီျဖင့္    ခ်စ္ခရီးေပ်ာ္ရႊင္စြာ   ေရွဆက္ေလွ်ာက္ေနမိတာ   ေမာင္နဲ႔ကြ်န္မရဲ႕    ႏွစ္ေယာက္ထဲရွိတဲ့  ေပ်ာ္ရႊင္သာယာေသာ     အိမ္ေထာင္မွာ။ ေသခ်ာတာတစ္ခုက  ကြ်န္မေမာင့္ကို ရင္ထဲကေနအရမ္း ခ်စ္သြားပါျပီ ေမာင္!

ကိုယ္တိုင္ေရး ခပ္ညံ့ညံ့အေတြး

ရင္တြင္းခံစားခ်က္ျဖင့္
ေမ (၃၀) ရက္ေန႔အတြက္ အမွတ္တရ
အလြမ္းျမိဳ႕