သံဃာ(၃)ပါးနဲ႔ က်မရဲ႕ၾသဂုတ္လအမွတ္တရ

(၁) ညေနခင္းတစ္ခု ပ်င္းပ်င္းနဲ႔ဂ်ီေမလ္းေလးဖြင့္ ေမလ္းေလးစစ္ေနတုန္း ကြန္ပ်ဴမွာမွ ခ်က္တင္အသံ တစ္တံုးတံုး နဲ႔ထြက္ေပၚလာတယ္။ ကြ်န္မလည္း ကြန္ပ်ဴတာအနားလာျပီး ဘယ္သူမ်ားလဲလို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ က်မ ၾကည္ညိဳေလးစားရေသာ (စစ္ကိုင္းမွ ဦးဇင္းဦးေကာလ္ဝိဒ ) ျဖစ္ေနတာကို က်မေတြလိုက္ရတယ္။ ဦးဇင္းကလည္း က်မကို ေနေကာင္းက်န္းမာပါသလား  က်မအမ်ိဳးသား (ဒကာၾကီး)ေရာ က်န္းမာပါရဲ႕လားလို႔ ေမးလာပါတယ္။ က်မလည္း ေနေကာင္းက်န္းမာ ပါေၾကာင္း ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ တစ္ဆက္တည္းမွာ ဦးဇင္းမွ က်မကို အကူညီတစ္ခုလွမ္းေတာင္းပါတယ္။ ဦးဇင္းေတာင္းတဲ့ အကူညီ က်မလည္း အြန္လိုင္းကေန မလုပ္တတ္ဘူး။က်မကိုယ္တိုင္က ငတံုးဆိုေတာ့ ဘယ္လုပ္တတ္မွာလဲ...

အဲေတာ့ ဦးဇင္းကို က်မျပန္ေလွ်ာက္လိုက္မိတာက ဦးဇင္းအတြက္ ဖုန္းအခက္ခဲျဖစ္ေနမယ္ဆုိ က်မ ဖုန္းအသစ္တစ္လံုးလွဴပါမယ္လို႔ဘဲ ေလွ်ာက္လိုက္ပါတယ္။က်မမွာရွိတဲ့ဖုန္းေတြကလည္း ႏိုကီယာေတြဘဲ ဆိုေတာ့ ဦးဇင္းဘယ္ဖုန္းလိုခ်င္လဲလို က်မေလွ်ာက္လိုက္ေသာ္လည္း ဦးဇင္းဦးေကာလ္မွ က်မကို ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ လိုင္းေအာက္သြားပါတယ္။ က်မလည္း ဦးဇင္းဘာစာမွ ျပန္မရိုက္လို႔ မလိုအပ္ဘူးထင္ျပီး ေနလိုက္တာ မနက္ေရာက္ေတာ့ ေမလ္းစစ္ခ်ိန္မွာ ဦးဇင္းမွက်မဆီေမလ္းပို႔ ထားပါတယ္။ ဦးဇင္းမွာလည္း က်မလွဴမယ္ေလွ်ာက္လိုက္ေတာ့ အားနာလို႔ ဘာမွျပန္မေျပာတာ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ဦးဇင္းေမလ္း ကို ဖတ္ရေတာ့ က်မကိုအားနားမွန္ က်မသိပါတယ္။ ဦးဇင္း ေမလ္းထဲမွာ ေရးထားတာက (ဒကာမၾကီး တို႔မသံုးေတာ့ဘူး..မလိုအပ္ဘူး ဆိုတဲ့ ဖုန္းအေဟာင္းေလးလည္း ရပါတယ္တဲ့။ ဦးဇင္းေနတဲ့ျမိဳ႕မွာ (ဆိုနီအယ္ရီဇင္) ကလိုင္းဆြဲအားမိေၾကာင္းလည္း ေျပာထားပါတယ္။) က်မလည္း အိပ္ယာႏိုးကာစဆိုေတာ့ လုပ္စရာရွိတာေတြ လုပ္ျပီး ကြန္ပ်ဴတာေရွထိုင္ျပီး က်မ အြန္လိုင္းကေနမွာေနက် ဖုန္း႒ာနကိုနက္ကေန ရွာၾကည့္ေတာ့ အဆင္ေျပမဲ့ဖုန္းေလး တစ္လံုးကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။အဲဒီဖုန္းေလးကို က်မ ကလစ္လုပ္ျပီ အြန္လိုင္းကေန ေအာ္ဒါမွာလိုက္ပါတယ္။ က်မ မွာအပိုရွိေနတဲ့ဖုန္းေတြက ႏိုကီယာေတြဘဲမလို က်မ အသစ္တစ္လံုး ထပ္မွာေပးလိုက္ရေပမဲ့ က်မ ေပ်ာ္ေနပါတယ္။ဦးဇင္းမွာလည္း တကယ္လိုအပ္သလို က်မလည္း တတ္ႏိုင္တာေလး ကူညီခြင့္ရလိုက္လို႔ပါဘဲ။

ဒီလိုနဲ႔ ရက္ပိုင္းအနည္းငယ္မွာ ဖုန္းက်မ မွာတဲ့လိပ္စာအတိုင္း အိမ္ကိုေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။က်မလည္း အဲဒီ ဖုန္းေလးေပၚမွာ စာအနည္းငယ္ေရးျပီး ညေနပိုင္းမွာဘဲ စာတိုက္သြားျပီး (စလံုး )ကိုပို႔ေပးခဲ့ပါတယ္။ ပါဆယ္မပို႔ခင္ က်မအမ်ိဳးသား ဦးဇင္းဆီဖုန္းဆက္ေတာ့ က်မ တစ္ခါတည္းေမးခုိင္းတာက ဦးဇင္းမွာ ကင္မရာေရာ လိုအပ္ပါသလား။က်မက စုေဆာင္းတတ္တဲ့ အက်င့္ေလးရွိေတာ့ ကင္မရာအပိုေတြကလည္း ရွိေနတယ္ေလ။ပါဆယ္ပို႔ရင္  ပို႔ခကုန္က်တာ ႏွဳန္းကအတူတူဘဲမို႔  ဦးဇင္း ကင္မရာေလး လိုအပ္မယ္ဆို က်မ လွဴေပးဘို႔ေလွ်ာက္ရျခင္းပါ။ ဦးဇင္းမွလည္း က်မတို႔ဇနီးေမာင္ႏွံဆီက ေတာင္းခံျခင္းမဟုတ္ဘဲ မလိုအပ္လွ်င္ လွဴႏိုင္ေၾကာင္းေျပာေတာ့ က်မ ပါဆယ္ပံုးထဲ ဖုန္းအသစ္တစ္လံုး ကင္မရာေလးတစ္လံုး နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္ လက္ေဆာင္တစ္ခ်ိဳ႕  ထည့္ျပီးပို႔လိုက္ပါတယ္။

ဦးဇင္းဖုန္းကို စလံုးကေနရန္ကုန္ထိ သယ္ေပးမဲ့ စလံုးလူၾကံဳက စေနေန႔မွာ ရန္ကုန္ကုိျပန္သြားတယ္။ က်မ ပို႔လိုက္တဲ့ ပါဆယ္က စလံုးမေရာက္ေသးဘူး။ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ပါဆယ္က လူၾကံဳျပန္ျပီး ၂ရက္မွာ ေရာက္လာတယ္။ အဲဒီေန႔ကေတာ့ တနလာၤေန႔ေပါ့။ ကဲေလ ဒီေတာ့က်မလည္း လွဴခ်င္တဲ့ ဆႏၵတစ္ခုနဲ႔ဘဲ တစ္ခုခု စီစဥ္ရျပန္တယ္။ ဒီေတာ့ (စလံုး)မွာရွိတဲ့ ျမန္မာဆိုင္ကေန ဘဲပို႔လိုက္မယ္ဆိုျပီး က်မ သူငယ္ခ်င္းကိုဖုန္းဆက္   အကူညီေတာင္းလိုက္တယ္။ သူကလည္း ေနာက္ေန႔မွာဘဲ  ျမန္မာဆိုင္ကို သြားပို႔ေပး ပါတယ္။ ပါဆယ္ပို႔တုန္းကေတာ့ က်မ စိတ္ခဏတာ ကသိကေအာင့္ ျဖစ္သြားေသးတယ္။ ပါဆယ္ပို႔တဲ့ ဆိုင္ကပါဆယ္ကို တာဝန္အရစစ္ရတာပါ ဆိုျပီး က်မ ကိုယ္တိုင္မေဖာက္ဘဲ လွဴခ်င္တဲ့ ဖုန္းနဲ႔ ကင္မရာ ပါကင္ပိတ္အသစ္ကို ေဖာက္ခ်ျပီး တစ္ခုစီ ထုတ္စစ္ခဲ့တယ္တဲ့။ သြားပို႔ေပးတဲ့ ကူညီတဲ့သူငယ္ခ်င္းကလည္း ၾကားကပို႔ေပးရတာမို႔ (ဘုန္းၾကီးလွဴမဲ့ ပစၥည္းေလးပါ) ဘာမွမပါပါဘူး...ပါကင္အသစ္ေတြကိုေတာ့ မေဖာက္ပါနဲ႔လို႔ ေတာင္းပန္ ေျပာတာမရဘဲ ေဖာက္ခ်ျပီး အတြင္းက တစ္ခုစီထုတ္စစ္ခဲ့တယ္လို႔  က်မ ကိုခ်က္ခ်င္းဖုန္းဆက္ အေၾကာင္းၾကားလာပါတယ္။

က်မ စိတ္ထဲ ပထမေတာ့ စိတ္ဆိုးသြားတယ္။ ဘာလို႔ ပါကင္အသစ္ကို ေဖာက္ရတာလဲ။ တာဝန္အရ စစ္တာကို လက္ခံလို႔ရေပမဲ့ ပါကင္အသစ္ကို ေဖာက္တာေတာ့ သဘာဝမက်ပါဘူး။ (ဖုန္းရဲ႕ပံုး အခြံမွာလည္း ဘုန္းၾကီးကိုလွဴတယ္ဆိုတာ စာေရးထားတာ သူတို႔မျမင္တာလား..မထီေလးစား လုပ္လိုက္တာလား ဆိုျပီး ခဏတာစိတ္ဆိုးမိသြားေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်မက ေဒါသအေၾကြး..ေတြ မသယ္ခ်င္တာမို႔ ခဏခ်င္းမွာဘဲ ေမ့ႏိုင္ေအာင္ တရားေလးနဲ႔ေျဖျပီး ေမ့ခဲ့ပါတယ္။ခုေတာ့ ဒီ အလွဴလွဴလိုက္တဲ့ ပစၥည္းေလးေတြက ဦးဇင္းဦးေကာလ္ဝိဒ လက္ထဲကို ၂.၉.၂၀၁၁ ရက္ေန႔မွာ ေကာင္းစြာ ေရာက္ရွိသြားပါျပီ။က်မ အလွဴေလးလည္း အထေျမာက္သြားျပီေပါ့။ဒါေလးကေတာ့ ပစၥည္း အလွဴေလးပါ။

ဒီေအာက္က ဖုန္းနဲ႔ ကင္မရာေလးကေတာ့ က်မ တတ္ႏိုင္တဲ့ဘက္ကေန ဦးဇင္းဦးေကာလ္ကို အလွဴျပဳခဲ့တဲ့ ဖုန္းနဲ႔ကင္မရာေလးပါဘဲ။ တန္ဖိုးမရွိေပမဲ့ ရွိတာေလးေတြ လွဴလိုက္ရေတာ့ ဆံုးရွံဳးသြားတယ္လို႔ မထင္မိဘဲ ျပန္ရေနတယ္ လို႔ဘဲ စိတ္ထဲက ထင္ေနမိတာကိုး....

 ^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

(၂) ေနာက္ထပ္ က်မနဲ႔ရင္းႏွီးတဲ့ သံဃာတစ္ပါးက က်မ ေလးစာၾကည္ညိဳရတဲ့ ေဒလီတကၠသိုလ္မွာ စာသင္ကိုယ္ေတာ္ တစ္ပါးပါဘဲ။ က်မ လည္း စိတ္ထဲမွာ လွဴခ်င္တန္းခ်င္စိတ္ဘဲ အျမဲေပၚေနတတ္သူျဖစ္ေတာ့ အြန္လိုင္းကေန (ဘုန္းဘုန္း)ကို ဘုန္းဘုန္း လိုအပ္တာမ်ားရွိရင္ တပည့္ေတာ္မ ကိုေျပာပါ ဘုရား..တတ္ႏိုင္တဲ့ဘက္က တပည့္ေတာ္မ လွဴပါမယ္လို႔ ေလွ်ာက္လိုက္မိေတာ့...(ဘုန္းဘုန္း)က က်မကိုဒီလို ျပန္လည္ရွင္းျပပါတယ္။ ရဟန္းဆိုတာ လိုခ်င္တာေတြ မေတာင္းရဘူး။ ဒကာ/ဒကာမ ေတြအဆင္ေျပ မေျပဆိုတာ မသိႏိုင္ဘူးေလ။ တကယ္လို႔ ဒကာမၾကီး ဆႏၵရွိလို႔ လွဴခ်င္တယ္ဆို အခု ဘုန္းဘုန္းတက္မဲ့ ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းစာအုပ္ေတြ ဝယ္ဖို႔ရွိတယ္။ ဒကာမၾကီး တတ္ႏိုင္သေလာက္ ပါဝင္လွဴဒါန္းႏိုင္ပါတယ္ ဆိုလို႔ က်မ ဝမ္းသာခဲ့ရျပန္တယ္။ တကယ္ေတာ့ က်မ ဟာလွဴႏိုင္တန္းႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ခ်မ္းသာေနသူတစ္ဦး မဟုတ္။ သို႔ေသာ္ လွဴဒါန္းေနရတာကို ေက်နပ္ေနသူပါ။  က်မကို တစ္ခ်ိဳ႕ကေျပာၾကတာ စာသင္သား ကိုယ္ေတာ္ေတြက အဆင္ေျပၾကတယ္။ စာသင္သား ကိုယ္ေတာ္ေတြမွာ ဒကာ/ဒကာမ ေတာင့္တယ္တဲ့ ..ဘာမွပူစရာမလိုဘူး.. အားလံုးအဆင္ေျပတယ္လို႔ ေျပာဖူးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်မ ကလည္းလူတစ္မ်ိဳး ကိုယ္ေလးစားၾကည္ညိဳတဲ့ (ဘုန္းဘုန္း) ဆိုေတာ့လည္း ဘယ္ေလာက္အဆင္ေျပေနပါေစ ကိုယ္က လွဴဒါန္းခ်င္တာကိုး ..ဘယ္လိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ (ဘုန္းဘုန္း) ကလည္း က်မအလွဴကို လက္ခံေပးတယ္ဆိုေတာ့ က်မ ကေတာ့ မျဖစ္မေန လွဴမယ္လို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ အလွဴခံပစၥည္း ရွိရင္ေတာင္ အလွဴခံ မရွိရင္လည္း လွဴလို႔မရသလို ..ေစတနာရွိျပီး ပစၥည္းမရွိရင္ လွဴလို႔မရျပန္ဘူး - ပစၥည္းရွိျပီး ေစတနာ သဒၵါမရွိလည္း အလွဴဟာျဖစ္မလာပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်မ (စလံုး) က သူငယ္ခ်င္းကို ဖုန္းဆက္ေျပာျပလိုက္ျပီး သူကို႔ေငြလႊဲခိုင္း လိုက္ပါတယ္။ က်မနဲ႔အတူ အလွဴဆိုအျမဲတြဲလက္ညီတဲ့  (စလံုး) မွသူငယ္ခ်င္းကလည္း (ေဒလီမွ ဘုန္းဘုန္း) အတြက္ စလံုးေငြ (၃၀ ) လွဴျပီး က်မမွ စလံုး (၁၅၀) ကိုလွဴဒါန္းေပးပို႔ခဲ့ပါတယ္။ (ဘုန္းဘုန္း)မွလည္း ေစတနာ ဝတၱဳေငြ ( ရူဘီး ၆၃၈၀ ) ကိုလက္ခံရရွိေၾကာင္းနဲ႔ အလွဴရွင္ေတြရဲ႕ အလွဴ ကုသိုလ္ရအာင္ အက်ိဳးရွိစြာ အသံုးခ်မယ္လို႔ ေမလ္းျပန္ပို႔လာေတာ့ က်မ ပိုျပီးပီတိျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ က်မက ပညာတတ္တစ္ေယာက္ မျဖစ္ခဲ့လို႔ ခုလိုပညာေရး ပါရမီပါျပီး သာသနာအတြက္ အက်ိဳးျပဳမဲ့ သံဃာကို လွဴဒါန္းခြင့္ ရခဲ့လို႔ပါဘဲ။

ဒီေအာက္က စာေလးကေတာ့ ဘုန္းဘုန္း ျပန္ပို႔လာတဲ့ ေမလ္းေလးပါဘဲ။

ဗုဒၶသာသနာေတာ္ အတြက္ တတ္စြမ္းတဲ့ ဘက္ကေန

သာသနာ ျပဳေပးေတာ့ ဘုန္းဘုန္းက သိပ္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
လွဴတယ္ ဆိုတာ မိမိမွာ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ပစၥည္းဥစၥာ အထဲကေန ေပးရတာကိုး။
ေတာ္ရံုတန္ရံု စိတ္ဓာတ္နဲ႔ေတာ့ မလြယ္ဘူးေပါ့ကြယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဒကာမႀကီးတို႔ အလွဴ ပိုၿပီး ကုသိုလ္ရေအာင္ ဘုန္းဘုန္းက အက်ဳိးရွိရွိ သံုးစြဲသြားပါမယ္။

ဒကာမႀကီးတို႔ေတြ အစစ အရာရာ အဆင္ေျပပါေစ လို႔ တရားထိုင္တိုင္း ေမတၱာပို႔ ဆုေတာင္းေပးေနပါ့မယ္.....

       

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

(၃) ေနာက္ဆံုး သံဃာတစ္ပါးကေတာ့ က်မ ကူညီတာဝန္ယူထားတဲ့ က်မ ရဲ႕ေမာင္..ဦးဇင္းေလး ဆိုလည္း မမွားပါဘူး.. ခုဦးဇင္းေလးရဲ႕ လစဥ္ေနထိုင္မွဳ႕ ကုန္က်စရိတ္နဲ႔ အသံုးစရိတ္ဝတၱဳေငြကို က်မ တာဝန္ယူေပးေနပါတယ္။  အေၾကာင္းအမ်ိဳး မ်ိဳးေၾကာင့္ျပည္ပေရာက္ၾကတဲ့  ဦးဇင္းေလးေတြ ဆိုေတာ့လည္း ဆြမ္းခံၾကြဘို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္သလို ရပ္တည္ ေနထိုင္မွဳအတြက္ အာမခံမရွိရင္လည္း ရပ္တည္မွဳ႕က ျဖစ္လာဘို႔အေတာ္ ခဲယဥ္းပါတယ္။ ဦးဇင္းေလးကို က်မ ေမာင္အရင္ေလးလို သေဘာထားျပီး ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ေပမဲ့ ယခုခ်ိန္ထိ ဦးဇင္းေလးနဲ႔ က်မတို႔ဇနီးေမာင္ႏွံက အျပင္မွာ ဆံုဖူးၾကသူ မဟုတ္ပါ။ အတိတ္ဘဝ ရဲ႕ ေရစက္ေတြ ေၾကာင့္ဘဲလား မသိ။ အတိတ္ဘဝရဲ႕ ေရစက္ေၾကာင့္ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ယၡဳဘဝေၾကာင့္ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ခုလို တစ္ခါမွအျပင္မွာ လက္စံုမိုးျပီး မဖူးျမင္ရေသးတဲ့ သံဃာေတြဟာ က်မရဲ႕ ေရစက္ပါရမီ ေတြပါဘဲ။

၂၀၁၁ ရဲ႕ ၾသဂုတ္လမွာ က်မ အသိစိတ္ေၾကာင့္ ျပဳခဲ့တဲ့ သံဃာ(၃)ပါးနဲ႔ ပါတ္သက္တဲ့ ကုသိုလ္ေလးပါဘဲ။ တကယ္ေတာ့ က်မ မွာန႔စဥ္ဝင္ေငြ တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွ မရွိပါ။ သို႔ေသာ္ က်မ ရဲ႕မနက္ျဖန္အတြက္ က်မ ယခုခ်ိန္ထိ  စိုးရိမ္မွဳ႕မရွိေသးဘဲ လွဴခ်င္ေသာစိတ္နဲ႔ သဒၵါကိုသာ ဦးစားေပးေနသူတစ္ေယာက္ပါ။ ဒီထက္မက အက်ိဳးရွိမဲ့ေနရာမွာ က်မ အလွဴအတန္း မ်ားမ်ားေပးခ်င္ပါေသးတယ္။ တစ္ေန႔ျဖစ္လာ ခဲ့မယ္ဆိုရင္ေပါ့။ ဒီပိုစ္ေလးကို စာဖတ္သူ အျမင္မွာ က်မ လူသိေအာင္ တမင္ကိုယ့္ ကိုယ္ကိုယ္ ၾကြားေရးတယ္လို႔ ထင္ခ်င္လည္း ထင္မွာပါ။ ဒါေပမဲ့ ဒီလက က်မ ဒီလို သံဃာ (၃)ပါး တြဲလွဴဖူးလို႔ က်မအတြက္အမွတ္တရ အျဖစ္ဒီပိုစ္ေလး ေရးရျခင္းပါ။

အားလံုးကိုေလးစားလွ်က္

ေမတၱာျဖင့္

အလြမ္းျမိဳ႕ေလး