ေမတၱာငတ္သူ

က်မလိုက္ပါရမဲ့ ခရီးသည္တင္ကားနားေရာက္ ကားလက္မွတ္ေလး ၾကည့္ျပီး က်မ ပီတိေတြေရာ ဝမ္းသာမွဳေတြ ေရာယွက္ေနခဲ့တယ္။ ခရီးသည္တင္ကားေပၚ က်မ အၾကည့္တစ္ခ်က္ေရာက္သြားခ်ိန္ ကားေပၚမွာ ခရီးသည္ေတြ ကိုယ္စီေနရာယူႏွင့္ေနျပီ။ က်မ မွာေတာ့ ပါလာတဲ့ အိတ္ၾကီးကို ကားဝမ္းေအာက္ထဲ ထည့္ဘို႔ၾကိဳးစားေနဆဲ။ စိတ္ေတြလည္း အေတာ္အလွဳပ္ရွား ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္ေနခ်ိန္ေပါ့။ ခဏအၾကာမွာေတာ့ က်မ ကိစၥ အဝဝျပီးစီးျပီမို႔ ကားေပၚသို႔ ေျခလွမ္းသြက္နဲ႔ က်မ တက္ခဲ့တယ္။ ကားေပၚေရာက္ေတာ့ က်မ လက္မွတ္ဝယ္ထားတဲ့ ထိုင္ခံုေနရာေလးမွာ ခဏတာ အေမာေျဖျပီး ျပံဳးေနမိတယ္။

က်မ ကားေပၚေရာက္ျပီး မၾကာခင္ဘဲ ကားေလးဘီးစတင္လိွမ့္ကာ ဦးတည္ရာျမိဳ႕သို႔ ေမာင္ႏွင္လာခဲ့ျပီ။ ကားစတင္ေမာင္းႏွင္ခ်ိန္ထိ ျပတင္းေပါက္မွ အျပင္ဘက္ကိုေငးၾကည့္ျပီး က်မ စိတ္ေတြလန္းဆန္း ေပါ့ပါးေပ်ာ္ရႊင္ေနတယ္။ ကားေလး စတင္တဲ့ျမိဳ႕ေလးကေန ေမာင္းႏွင္လာခဲ့တာ ခရီးအေတာ္ေလး ေရာက္ခဲ့ျပီ။ အဲဒီခ်ိန္မွ က်မ ဖုန္းေလးထုတ္ျပီး က်မ သြားမဲ့ျမိဳ႕ေလးက က်မ ခ်စ္တဲ့အစ္ကိုၾကီးဆီ ဖုန္းမက္ေဆ့ေလး ပို႔လိုက္တယ္။ အစ္ကိုေရ ညီမ အစ္ကို႔ဆီ အလည္လာေနျပီ။ အခုကားေပၚမွာ။ အစ္ကို႔ကို ေတြ႕ခ်င္လို႔ဆိုျပီး မက္ေဆ့ေလးပို႔ျပီး စိတ္ကူးေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေနခိုက္……အစ္ကိုၾကီးမွ က်မကိုသူ႔ဆီ အလည္လာဘို႔ အျမဲေျပာခဲ့တာ ခုေတာ့ ေသခ်ာေရာက္ခဲ့ျပီဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ေပ်ာ္ေနလိုက္တာ။

တီ…တီ….ဆိုျပီး က်မဖုန္းထဲ မက္ေဆ့တစ္ေစာင္ ျပန္ဝင္လာတယ္။ က်မ စိတ္ထဲအစ္ကိုၾကီး ပိုတဲ့မက္ေဆ့ဘဲဆိုတာ က်မ ေသခ်ာသိေနခဲ့တယ္။ အျပံဳး..ေပ်ာ္ရႊင္မွဳ..ေတြနဲ႔ မက္ေဆ့ေလး ဖြင့္လိုက္တဲ့ အခိုက္ က်မ မ်က္လံုးကိုေတာင္ က်မ မယံုႏိုင္ ျဖစ္သြားတယ္။ အစ္ကိုၾကီးအေပၚ က်မ  ဘာအမွားမွ မလုပ္ခဲ့ပါဘူး။ ဘာလို႔ ဒီလိုမက္ေဆ့မ်ိဳး အစ္ကိုၾကီး က်မကိုပို႔ရတာလည္းလို႔ ဝမ္းနည္းမိသလို မ်က္ရည္လည္း က်ခဲ့ရတယ္။ က်မ နားမလည္ႏိုင္ေအာင္ကို ျဖစ္ခဲ့မိတယ္။ အစ္ကိုၾကီးရဲ႕ မက္ေဆ့ေလးကို က်မ မ်က္စိေရာ ႏွလံုးသားထဲကပါ မထြက္ေတာ့ဘဲ သတိရေနမိခဲ့တယ္။( You are not my sister) ဆိုျပီး အစ္ကိုၾကီး က်မဆီ ပို႔လိုက္တာပါ။ရက္စက္လိုက္တာ အစ္ကိုၾကီးရယ္။

မက္ေဆ့ေလး အေၾကာင္းေတြးလိုက္ က်မကိုယ္က်မ ျပန္ေတြးလိုက္ ဝမ္းနည္းလိုက္နဲ႔ က်မစီးလာတဲ့ ကားေလး က်မသြားခ်င္တဲ့  ျမိဳ႕ေလးမွာ ဂိတ္ဆံုးသြားခဲ့ျပီ။ လက္ဆြဲအိတ္ေတြယူျပီး က်မ တစ္ေယာက္တည္း ေယာင္ခ်ာခ်ာ ဘယ္ကိုသြားရမလဲမသိ။ အစ္ကိုၾကီးလည္း လာမၾကိဳ … က်မ ဖုန္းေခၚေတာ့လည္း မကိုင္ … ေနာက္ဆံုး မကြ်မ္းက်င္တဲ့ျမိဳ႕မွာ က်မ တစ္ေယာက္တည္း ေယာင္လည္လည္နဲ႔ နာရီ အနည္းငယ္ၾကာသြားခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ အစ္ကိုၾကီးရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ ဖုန္းဆက္ျပီး အစ္ကိုၾကီးကို ေျပာေပးပါ က်မ ခရီးသည္တင္ အေဝးေျပးကားဂိတ္မွာ ေရာက္ေနျပီဆိုေတာ့ အစ္ကိုၾကီးက ေျပာလိုက္တယ္တဲ့ သူ႔ဆီလာမလည္ပါနဲ႔  က်မ ဟာသူ႔ညီမ မဟုတ္ပါဘူးတဲ့။ သူလည္း မေတြ႕ႏိုင္ဘူးတဲ့။

အဲလိုၾကားရေတာ့ အစပထမ က်မ ေတာ္ေတာ္ဝမ္းနည္းသြားတယ္။ တကယ္ဆို က်မ ခုသြားတဲ့ ခရီးစဥ္ဟာ အစ္ကိုၾကီးကို သြားေတြ႕ဘို႔ မဆံုတာၾကာျပီျဖစ္တဲ့ ေမာင္ႏွမေတြ ဆံုေတြ႔ၾကဘို႔ မဟုတ္လား။ က်မ ခုတစ္ေလာ ဘာေတြ အမွားလုပ္ခဲ့လည္းလို႔ ျပန္ေတြးလိုက္တယ္။ က်မ ဘာအမွားမွလည္း မလုပ္ထားမိဘူး။ ျပီးေတာ့ တစ္မိထဲေမြးတဲ့ ေမာင္ႏွမ အရင္းအခ်ာေတြဘဲ ဘာလို႔ ဒီလိုတစ္စိမ္းဆန္တဲ့ စကားမ်ိဳး အစ္ကိုၾကီးတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ ဘာလို႔ေျပာရတာလည္း က်မ နားမလည္ခဲ့ပါ။ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ့  က်မ နာရီအေတာ္ၾကာ တစ္ေယာက္တည္း ေယာင္လည္လည္နဲ႔ လာၾကိဳမဲ့သူကို ေမွ်ာ္ေနမိတာ။ဒီလိုနဲ႔ မြန္းတည့္ခ်ိန္ေရာက္ခါနီးမွာ အစ္ကိုၾကီး က်မကို စေႏွာက္တာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာျပီလို႔ က်မ သိလိုက္ရေတာ့ က်မ ရဲ႕အသိမိတ္ေဆြ အန္တီတစ္ေယာက္ဆီ ဖုန္းဆက္ေျပာျပီး အကူညီေတာင္းလိုက္တယ္။ မၾကာခင္မွာဘဲ အန္တီ့ကားေလး က်မ ရွိတဲ့ေနရာကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။

အန္တီနဲ႔အတူ အျပံဳးမပ်က္ ရင္ထဲကေသာက အပူေတြအျပံဳးနဲ႔ ဖံုးကြယ္ျပီး က်မ ခဏတာ အန္တီအိမ္မွာ တည္းခိုခဲ့တယ္။ က်မ ျပံဳးေနေပမဲ့ အသက္မဝင္ခဲ့ပါဘူး။ က်မ ရင္ထဲမွာေၾကကြဲျခင္း ဝမ္းနည္းျခင္းေတြ အျပည့္နဲ႔ ခံစားေနရတာ ဘယ္သူမွမသိလိုက္။ တကယ္ဆို ေျပာရမွာေတာ့ ရွက္သား။ တစ္မိတည္းေမြးတဲ့ အစ္ကုိက ခုလိုခရီးဦးၾကိဳျပဳလိုက္တာ က်မ မွမခံစားရရင္ ဘယ္သူခံစားရမွာလဲ။ ရက္အနည္းငယ္ၾကာေတာ့ က်မ ေနတဲ့ျမိဳ႕ကိုက်မ ျပန္လာခဲ့တယ္။ ဒီအျဖစ္ပ်က္ေတြကို ဘယ္သူ႔ကိုမွ အသိမေပးခဲ့သလို အစ္ကိုၾကီး အျပစ္လည္း မတင္ခဲ့ပါဘူး။ 

ခရီးက ျပန္ေရာက္ေတာ့ ရံုးကသူငယ္ခ်င္းေတြက …ေဟ…. မိမိုး နင္ခရီးသြားရတာ ေပ်ာ္လား။တစ္ေယာက္တည္းဆိုေတာ့ မေၾကာက္ဘူးလား။ ငါတို႔ကေတာ့ နင့္ကိုစိတ္ပူေနၾကတာ ဆိုျပီးတစ္ေယာက္ တစ္ေပါက္ေျပာေနၾကတာ။ အင္းေလ နင့္အစ္ကိုရွိေနေတာ့ နင္ အဆင္ေျပတာေပ့ါ။ နင့္အစ္ကိုက နင့္ကိုအရမ္းခ်စ္တာဆိုေတာ့ အခု ခရီးက အျပန္ နင့္ကိုဘာလက္ေဆာင္ေတြ ဝယ္ေပးလိုက္လဲ။ ဓါတ္ပံုေတြေရာ အမ်ားၾကီး ရိုက္လာရဲ႕လား။ ငါတို႔ကို ျပဦးေလလို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေရပက္မဝင္ေအာင္ တန္းစီေမးေနေတာ့ က်မ ျပံဳးျပယံုကလြဲျပီး ဘာမွတုန္႔ျပန္မွဳ မေပးႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဝမ္းနည္းမွဳေတြၾကား ဟန္ေဆာင္ျပံဳးေနရတာလည္း ပင္ပန္းလြန္းလွပါတယ္။

 

ဒီလိုနဲ႔ က်မနဲ႔အစ္ကိုၾကီးဟာ ေမာင္ႏွမအရင္းေတြ ဘဝကေန တစ္စိမ္းေတြျဖစ္လာခဲ့ၾကတယ္။ အစ္ကိုၾကီး ရင္ထဲကေန က်မ ဟာသူ႔ညီမ မဟုတ္ဘူးလို႔ ဥပကၡာျပဳႏိုင္ခဲ့ေပမဲ့ က်မ ရင္ထဲမွာေတာ့ အစ္ကိုၾကီးက ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာင္းလဲတဲ့ က်မ ရဲ႕အစ္ကိုအရင္းပါဘဲ။ က်မ ခ်စ္ေနဆဲပါ။

-----------  ခ်စ္သူရွာေတြ႔ျပီးေနာက္-----------

မိဘေတြ သေဘာတူေပးစားခဲ့တာ မဟုတ္ဘဲ က်မကိုယ္တိုင္က ခ်စ္လို႔ ဘဝတစ္ခုကို အတူလက္တြဲႏိုင္မဲ့ လူနဲ႔ က်မ အေၾကာင္းပါလာခဲ့တယ္။ အိမ္ေထာင္ေရးကံကလည္း ေျပာရခက္သားကြယ္။ ခ်စ္တဲ့သူတိုင္းလည္း မေပါင္းရသလို မခ်စ္တဲ့သူနဲ႔လည္း ညားတတ္သကိုး… က်မ အိမ္ေထာင္ျပဳမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မခ်ခင္ကတည္းက က်မ လိုခ်င္တဲ့ အိမ္ေထာင္ဦးစီးဟာ ရုပ္ရည္ ပညာ ဂုဏ္ဓန မျပည့္စံုခ်င္ေနပါေစ အက်င့္စာရိတၱေကာင္းမြန္ျပီး အိမ္ေထာင္ဦးစီး ပီသသူ .. က်မ အေပၚ တကယ္စိတ္အရင္းခံနဲ႔ ခ်စ္တဲ့သူ မိသားစုကို ေလးစားတန္ဖိုးထားတတ္သူ တစ္ဦးေပၚတစ္ဦး နားလည္ေပးတတ္သူ စာနာေဖးမကူညီတတ္သူ ဒီလိုလူမ်ိဳးဘဲ က်မလိုခ်င္ခဲ့မိတာ အမွန္ပါ။ က်မ ဆႏၵေတြ ျပည့္ဝခဲ့တယ္ဘဲ ဆိုရေလမလားမသိ က်မ ေရြးခ်ယ္လိုက္တဲ့ သူဟာလည္း ေျခာက္ျပစ္ကင္း သဲလွဲစင္ မဟုတ္ေပမဲ့ တကယ္ ရိုေသထိုက္တဲ့ အိမ္ေထာင္ဦးစီးပီသသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ဒီအခ်က္ေလးေတြက က်မ ရင္ထဲစြဲသြားခဲ့တာကိုး … က်မ အျမင္မွာေတာ့ သူဟာက်မအတြက္ ျပည့္စံုသူဆိုေပမဲ့ က်မ ေမာင္ႏွမေတြ အျမင္မွာေတာ့ သူဟာ က်မ ဘဝကိုဒုကၡေပး ႏွိပ္စက္မဲ့သူ ျဖစ္ေနျပန္ေရာ။ က်မ အျမင္မွာေတာ့ က်မေရြးခ်ယ္တဲ့သူမွာ ၾကီးမားတဲ့အျပစ္ေတြ ဆိုးယုတ္တဲ့ အက်င့္စရိုက္ေတြ မရွိေပမဲ့ က်မေမာင္ႏွမေတြ အျမင္မွာေတာ့ သူ႔ကို ဘဝင္မက် ျဖစ္ေနျပန္တယ္။ တစ္ႏိုင္ငံထဲ တစ္ေျမတစ္ေရထဲ ၾကီးျပင္လာတဲ့ လူအခ်င္းခ်င္း ဘာသာစကားတူ ၾကည္ျဖဴစြာလက္တြဲ ၾကတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးမွာ ဘာေၾကာင့္ လူမ်ိဳးေရးနဲ႔ ဘာသာေရးေတြက တြယ္ကပ္ျငိပါလာတာလည္း မသိ။ ဒီလိုမ်ိဳးေရးအစြဲေတြ ဘာသာေရးအစြဲေတြေၾကာင့္ ပဋိပကၡရန္ပြဲေတြျဖစ္ေနခဲ့တာ ယေန႔တိုင္ပါဘဲေလ။ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္မွာ လူမ်ိဳးေရး ဘာသာေရးအစြဲေတြနဲ႔ တိုက္ပြဲေတြျဖစ္ေနၾကတာ မဆန္းသလို အိမ္တစ္အိမ္မွာလည္း လူမ်ိဴးေရး ဘာသာေရး ပဋိပကၡတိုက္ပြဲေတြ ရွိေနမယ္ဆိုတာ က်မ ယံုၾကည္ေနတယ္။ဒီလူမ်ိဳးေရး ဘာသာေရးအစြဲေတြကဘဲ က်မ ဘဝမွာ အမွတ္တရ တစ္ခုျဖစ္ေစခဲ့ျပန္တယ္။

  

မဂၤလာခန္းမေရွမွာ က်မ ဖုန္းတစ္လံုးနဲ႔ အလုပ္ေတြရွဳပ္ေနခဲ့တယ္။ တိုင္းတစ္ပါးမွာဆိုေတာ့ က်မရဲ႕ မဂၤလာေဆာင္ကို ႏွစ္ဖက္မိဘေတြ တက္ေရာက္ မခ်ီးျမင့္ေပးႏိုင္ခဲ့ဘူး။ က်မ မွာအနီးစပ္ဆံုး အားကိုးစရာဆိုလို႔  လက္ရွိက်မနဲ႔ တစ္ျမိဳ႕တည္းမွာ အတူလုပ္လုပ္ေနတဲ့ (အကိုေလး)ေလး ဘဲ။ ေမေမကလည္း အစ္ကိုေလးကို မဂၤလာပြဲအတြက္ လိုအပ္တာစီမံ ကူညီေပးဘို႔ ေျပာခဲ့တယ္။ က်မတို႔စံုတြဲကလည္း မဂၤလာရက္ျမတ္မွာ အုပ္ထိန္းသူ အသိသက္ေသ ေနရာကေန လက္မွတ္ထိုးေပးဘို႔ အကိုေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာ အပ္ေၾကာင္းထပ္ေအာင္ အကူညီေတာင္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဝမ္းနည္းစရာက မဂၤလာရက္ေန႔သာ ျပီးဆံုးသြားတယ္ အကိုေလးကို က်မရဲ႕ မဂၤလာပြဲရက္မွာ မ်က္ႏွာေလးေတာင္ ျမင္ေတြ႔ခြင့္ မရခဲ့လိုက္ဘူး။ မဂၤလာလက္မွတ္ထိုးဘို႔ လူေတြေစာင့္ေနေပမဲ့ က်မ ကေခါင္းမာတဲ့သူပီပီ အကိုေလး အလာကို ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ က်မ ဖုန္းေတြ အၾကိမ္ၾကိမ္ ၾကိဳးစားေခၚခဲ့ေပမဲ့ (အကိုေလး) က်မဖုန္းကို လံုးဝေျဖျခင္းမရွိခဲ့ပါ။ လူၾကီးေတြကို ေတာင္းပန္ ပရိသတ္ေတြကို ေတာင္းပန္ျပီး က်မ အဆံုးတိုင္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ နာရီကုန္တဲ့အထိ (အကိုေလး)အလာကို ေစာင့္ေနခဲ့ေသးတယ္။ အားလံုးရဲ႕ ေမးေငါ့ အျပစ္တင္မွဳ႕ၾကားမွာ က်မ ေခါင္းငံု႕ကာ ဟန္ေဆာင္ထိန္းထားခဲ့တယ္။ ရင္ျပိဳမတတ္ေအာင္ ငိုခ်င္ေပမဲ့ လူဘံုအလယ္မွာ မ်က္ရည္မက်မိေအာင္ က်မ သတိေဆာင္ျပီး သတ္မွတ္ခ်ိန္ နာရီမျပည့္ခင္မွာဘဲ အနီးရွိအနီးစပ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို အကူညီေတာင္းခဲ့လိုက္တယ္။ က်မ ေျခေတြမခိုင္ စိတ္ေတြမယိုင္ မျဖစ္ေစဘို႔ က်မ ေဘးနားမွာ အဲဒီခ်ိန္ကစ သူရွိေနအားေပးေနခဲ့တယ္။ 

မဂၤလာရက္ျမတ္ဆိုတဲ့ တကယ္ေန႔ထူးေန႔ျမတ္မွာ က်မ ရင္ဘတ္ထဲ ဒဏ္ရာေတြ ေၾကကြဲမွဳေတြ ခံစားမွဳေတြ ပုလဲကံုးလိုသီ စီစီရီရီရွိေနခဲ့တယ္။ လူဘံုအလယ္မွာ မ်က္ႏွာမပ်က္ေအာင္ ဟန္ေဆာင္ထိန္း မဂၤလာပြဲေလး ျပီးေျမွာက္ေအာင္ ရွိသမွ်အားေလးေတြနဲ႔ က်မ သူ႔လက္ကိုတြဲျပီး ၾကိဳးစားခဲ့တယ္။ ဟန္ေဆာင္မွဳ ပကာသနေတြ ခ်ယ္လွယ္ထားမွဳမရွိဘဲ ရက္ထူးရက္ျမတ္ဆိုတဲ့ က်မရဲ႕ မဂၤလာပြဲေန႔မွာ မိစံု ဖစံု ေမာင္ႏွမစံုစြာ ရွိေနေပမဲ့ က်မမွာေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း ေၾကကြဲစြဲ သူ႔လက္ကိုတြဲျပီး ႏႊဲခဲ့ရတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီေန႔ေလးမွာ က်မ မိသားစုဝင္ေတြဆီက ဘာကိုမွ ေမွ်ာ္လင့္မထားခဲ့ပါ။ ဒါေပမဲ့ က်မနဲ႔အတူ အဆိုးအေကာင္းအတူ လက္တြဲခဲ့သူကိုေတာ့ က်မရဲ႕ မိသားစုဝင္ တစ္ေယာက္အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳေစ ခ်င္တာ တစ္ခုတည္းပါ။

(ဒါေပမဲ့ က်မ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ဆႏၵေတြဟာ ယေန႔တိုင္ ျဖစ္မလာခဲ့ေသးပါဘူး….)

 သူနဲ႔က်မ တစ္ေျမထဲၾကီးျပင္းလာၾကေပမဲ့ သူနဲ႔က်မၾကားမွာ လူမ်ိဳးမတူ ဘာသာမတူ တဲ့အခ်က္ေလးေတြက က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕  မိသားစုအေရးမွာ ျပသနာျဖစ္လာေစသလို က်မ ဘဝ တစ္ခုလံုးကိုလည္း စိတ္ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ ေန႔စဥ္နာက်င္ေစခဲ့တယ္။ မိစံုဖစံု ေမာင္ႏွမစံုနဲ႔ ေမြးဖြားၾကီးျပင္းလာခဲ့ေပမဲ့ ခုခ်ိန္မွာ  ဒီ ျပသနာေလးေတြေၾကာင့္ က်မဟာ မိသားစု အစ္ကို/အစ္မေတြရဲ႕ ေမတၱာငတ္ေနတဲ့ ေမာင္ႏွမမဲ့ လူသားတစ္ဦးျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကံေကာင္းတာတစ္ခုက က်မ ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ ေမတၱာငတ္ေလေလ သူ႔ဆီက အခ်စ္ေတြ က်မ  ပိုရေလေလပါဘဲ။

ယေန႔တိုင္ အိမ္ေထာင္ဦးစီးဆီမွ အခ်စ္ ေမတၱာ နားလည္မွဳ႕ စာနာမွဳ႕ ၾကင္နာမွဳ႕ ယုယမွဳ အလိုလိုက္မွဳေတြ က်မ ရရွိခံစားခဲ့ရေပမဲ့ က်မ လိုခ်င္ခဲ့ေသာ ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ ေႏြးေထြးမွဳ႕ ၾကင္နာမွဳ နဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ေတြကို တမ္းတ ေမွ်ာ္ေန ငတ္ေနဆဲပါ။ က်မ မ်က္လံုးေရွတြင္ ညီမေလးေတြကို အရမ္းခ်စ္တတ္တဲ့ အစ္ကိုေတြ အရမ္းခ်စ္ၾကတဲ့ ေမာင္ႏွမေတြ ျမင္ေတြ႔မိတုိင္း က်မ အေပၚ ဥပကၡာျပဳ ရက္စက္ခဲ့တဲ့ ေမာင္ႏွမေတြအေပၚ က်မ ဘုရားသခင္ သူတို႔အေပၚ ပိုျပီးေကာင္းခ်ီးေပးပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးယံု ... က်မလို  ... စိတ္ဒဏ္ရာ ေဝဒနာေတြဆိုးနဲ႔ ကင္းေဝးႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးယံုကလြဲလို႔  .......

အစ္ကို/အစ္မမ်ားလည္း ကိုယ့္ေအာက္ ညီငယ္/ညီမငယ္မ်ားကို ခ်စ္တတ္ပါေစ။ စာနာခံစားတတ္ပါေစ။

စာဖတ္သူ ေမာင္ႏွမမ်ားလည္း မိသားစု ေမတၱာငတ္ျခင္းမွ ကင္းေဝးႏိုင္ၾကျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ မိသားစု ေမာင္ႏွမေတြ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆုမြန္ေကာင္း  ေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။

စာဖတ္သူမ်ားကို 

အစဥ္ေလးစားလွ်က္

အလြမ္းျမိဳ႕